Τα «τώρα θα δείτε» δεν ωφελούν

Εδώ και πολύ καιρό ο Παναθηναϊκός ζει με ένα «τώρα θα δείτε» στην Ευρωλίγκα. Ότι κάθε αγώνας που πέρασε (και δεν ήταν καλός) ξεχνιέται και πλέον πάμε στον επόμενο όπου θ’ αρχίσει η αντεπίθεση γιατί ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα με 6 ευρωπαϊκά και φάιναλ φορ και ιστορία και βαριά φανέλα.

Είναι όλα αυτά. Μόνο που το παρελθόν δεν παίζει μπάσκετ. Ούτε και τα λόγια. Ούτε και το τι ονειρεύεται ή θέλει να ονειρεύεται ο καθένας. Η ευρωπαϊκή χρονιά είναι αποτυχημένη και κυρίως χαμένη για το 2019 και σημασία έχει να γίνει μάθημα. Ακόμα κι αν κάνει ένα…ντεμαράζ και πετύχει κάποιο θαύμα, τι ακριβώς θα συμβεί;

Θέλετε να μιλήσουμε ειλικρινά; Εικοσι αγώνες έχουν γίνει στην Ευρωλίγκα. Με εξαίρεση ένα ημίχρονο με τον Ολυμπιακό και έναν αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που ακριβώς έχει παίξει καλό μπάσκετ ο Παναθηναϊκός φέτος; Και πως ακριβώς μπορεί να δικαιούται όνειρα, ελπίδες, ακόμα και να λένε γι’ αυτή την ομάδα «τώρα θα δείτε» με μιάμιση καλή εμφάνιση; Όταν εκτός έδρας έχει νικήσει μόνο την Μπούντουτσνοστ; Όταν κυλάει ο χρόνος και παίζει χειρότερα; Όταν σε κάθε αγώνα χάνει με τον ίδιο τρόπο; Με την ίδια εμφάνιση;

Προσωπικά το έχω ξαναγράψει. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι συζητήσιμο, έχει δομικά προβλήματα και κυρίως δεν μπορεί να υπηρετήσει την αρχή «ηγέτης Καλάθης» καθώς δεν «δένει» με τον αρχηγό της ομάδας. Ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός έχει ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ από τον Καλάθη. Απόλυτη όμως… Περισσότερο δεν γίνεται… Κι όταν ο Καλάθης είναι κακός τότε είναι κακός όλος ο Παναθηναϊκός ενώ όταν ο Καλάθης είναι καλός τότε…δεν βρίσκονται κι άλλοι που να ακολουθήσουν και να υποστηρίξουν.

Όπως είχα γράψει και την προηγούμενη φορά οι «πράσινοι» άργησαν πολύ να πάρουν αποφάσεις, διατήρησαν μια κατάσταση που δεν έβγαινε και ξαφνικά προσπάθησαν πάνω στην…τούρλα του Σαββάτου (που λέει και ο λαός) να αντιστρέψουν βαθμολογικά δεδομένα, αγωνιστική λειτουργία και νοοτροπία αλλά και ψυχολογία. Να κάνουν όλα αυτά και να νικάνε ταυτόχρονα. Ε δεν γίνονται αυτά…

Στον Παναθηναϊκό πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την λογική τους, να κατασταλάξουν σ’ ένα συγκεκριμένο πλάνο, χωρίς άγχος, χωρίς πίεση, χωρίς φρούδες ελπίδες, χωρίς να βαφτίζουν το κρέας- ψάρι, αλλά με εμπιστοσύνη. Πιστεύω- και το έχω εκφράσει πάρα πολλές φορές- ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν, ούτε για το πόσο δουλεύουν, ούτε για το πόσο αγαπάνε την ομάδα και θέλουν το καλό της. Δεν χρειάζεται να επιδιώκουν να… το αποδείξουν και να πείσουν τον κόσμο γιατί είναι αυταπόδεικτο.

Απ’ εκεί και πέρα όμως πρέπει να ηρεμήσουν, να δουν τα πράγματα ρεαλιστικά και ψυχρά γιατί τότε θα καταλάβουν ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν πήγαν στο φάιναλ φορ ακριβώς επειδή ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΑΝ. Θα μπορούσαν λοιπόν αντι να τους γίνει «ψύχωση» το φάιναλ φορ να συνεχίσουν ένα πλάνο που θα σίγουρα είναι πιο ασφαλής τρόπος για να τους φέρει ξανά στα ψηλά. Ολοι ξέρουν και για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής και μπορούν να καταλάβουν. Ολοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει η ομάδα του 2009 όπως και τα χρήματα εκείνης της εποχής.

Παρόλ’ αυτά στήριξαν την ομάδα και πιθανότατα δεν αξίζει ούτε σε αυτούς να επικρατεί… χάος. Ηρεμία χρειάζεται. Αλλά και κάτι άλλο: Συγκεκριμένο πλάνο και όχι βαρύγδουπες δηλώσεις.

Πιτίνο: «Πιθανότατα χάνει τη σεζόν ο Λάνγκφορντ»

Μακάμπι – Παναθηναϊκός 84-75: Έχασε και τη νίκη και τη διαφορά