Ο φόβος στα μάτια τους

Η μοίρα παίζει ορισμένες φορές περίεργα παιχνίδια. Απόψε, ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής από το μοναδικό ντέρμπι στο οποίο δεν ήταν ανώτερος στον πρώτο γύρο. Τι κι αν με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό κυριάρχησε σχεδόν απόλυτα και ήταν θεαματικά καλύτερος; Τι κι αν σήμερα χρειάστηκε 92 λεπτά και τις εμπνεύσεις του συγκλονιστικού Φορτούνη για να λυγίσει μία ομάδα που έπαιζε για ένα ολόκληρο ημίχρονο με δέκα παίκτες. Οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να δραπετεύσουν νικητές από μία έδρα στην οποία ακόμη και ο κατα φαντασίαν πρωταθλητής συνάντησε ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Φυσικά, εύλογα κανείς θα αναρωτηθεί αν ένα παιχνίδι με τον Ατρόμητο πρέπει να θεωρείται ντέρμπι. Από την στιγμή όμως που ο Ατρόμητος σταθερά τα δύο τελευταία χρόνια βρίσκεται στα υψηλά σαλόνια της βαθμολογίας και απολαμβάνει τα προνόμια των μεγάλων ομάδων, οι νίκες σε βάρος του δεν είναι αμελητέα επιτεύγματα. Η αξιόμαχη ομάδα του Νταμίρ Κάναντι, με τις κατάλληλες βοήθειες, έχει καταφέρει να διεξαγάγει πορεία πρωταθλητισμού και αυτό δεν μπορεί να της το στερήσει κανείς. Ούτε καν αυτοί που της στερούν το δικαίωμα να παρατάσσεται με τους καλύτερους παίκτες στο ντέρμπι κορυφής του Ελληνικού πρωταθλήματος…

Μιλώντας για δανεικούς και σχέσεις μεταξύ ομάδων, ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει σε ένα παιδί που έχει αδικηθεί από τον Ολυμπιακό, τον Σπύρο Ρισβάνη, ο οποίος σήμερα ήταν με μεγάλη διαφορά ο καλύτερος του γηπέδου, με απόδοση που σε κάνει να απορείς αν οι υπάρχοντες σέντερ μπακ του ρόστερ είναι τόσο καλύτεροι του. Πέρα από τους Σισέ και Βούκοβιτς που δικαίως είναι το βασικό δίδυμο και αρχίζουν να βρίσκουν χημεία και υψηλό αγωνιστικό ρυθμό, υπάρχει άραγε καλύτερος κεντρικός αμυντικός του Ρισβάνη στο ερυθρόλευκο ρόστερ; Όλα αυτά τα ερωτήματα όμως δεν θα απασχολούσαν κανέναν μας αν ο Ολυμπιακός υιοθετούσε την τακτική του ασπρόμαυρου παρασκηνιάρχη, και δεν τον άφηνε να λάμψει στο σημερινό παιχνίδι.

Σε ό,τι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τον Ολυμπιακό που βλέπουμε από την αρχή της σεζόν, με όλες τις αρετές και όλες τις παθογένειες που στις παρυφές του Δεκέμβρη είναι πλέον γνωστές σε φίλους και εχθρούς.

Μια ομάδα που δημιουργεί φάσεις, αναπτύσσεται ορθολογικά, έχει πλάνο στο παιχνίδι αλλά εμφανίζει τρομερή δυστοκία στη μετουσίωση της υπεροχής της σε γκολ. Όλη η αγωνιστική εικόνα του φετινού Ολυμπιακού αποτυπώνεται στο εξής εξοργιστικό και συνάμα ενθαρρυντικό στατιστικό. Οι ερυθρόλευκοι αποτελούν το σύνολο με τις περισσότερες τελικές στο πρωτάθλημα, έχοντας καταφέρει μόλις μία φορά να πετύχουν παραπάνω από δύο γκολ. Ο Πέδρο Μάρτινς δουλεύει σωστά και μεθοδικά και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Από την άλλη πλευρά, του πιστώνεται η κακή επιλογή του Χασάν. Ο Αιγύπτιος, ακόμη και όταν δεν είναι τραυματίας, δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας του βασικού φορ στον Ολυμπιακό. Η διοίκηση έχει αναγνωρίσει το λάθος της και κινείται στην αγορά για την απόκτηση striker τον Ιανουάριο.

Ο μαχητικός Δημήτρης Μάνος πήρε για πρώτη φορά απόψε την ευκαιρία που φώναζε με τις εμφανίσεις του εδώ και μήνες ότι άξιζε. Παρόλα αυτά, το βάπτισμα του πυρός στη βασική ενδεκάδα έγινε ακόμη πιο δύσκολο λόγω της παραδοσιακά αφιλόξενης έδρας του Περιστερίου. Ήταν μέσα στις φάσεις, είχε τις καλές στιγμές του, αλλά σε ορισμένα κρίσιμα κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε πάνω στον εκπληκτικό Ρισβάνη και δεν κατάφερε να σκοράρει. Παρόλα αυτά, η εντύπωση που άφησε παραμένει θετική και το αν πρέπει αυτόματα να παραγκωνιστεί λόγω της επανόδου του Γκερέρο, θα είναι ένας ευχάριστος πονοκέφαλος για τον Μαρτίνς τις επόμενες εβδομάδες.

Καταλυτικός παράγοντας για την νίκη ήταν και η αρχηγική εμφάνιση του Βασίλη Τοροσίδη. Σε ένα ρόστερ με έλλειμμα προσωπικότητας, παραστάσεων και καλώς εννοούμενου ποδοσφαιρικού τσαμπουκά, ο γεννημένος ηγέτης Τόρο πρέπει να είναι η αρχή της ενδεκάδας σε αυτά τα παιχνίδια ζωής και θανάτου. Και αν αναρωτιέστε γιατί, δείτε ξανά την αψιμαχία του με τον Ευθύμη Κουλούρη, τον παίκτη που βιαζόταν όσο κανένας άλλος να εξασφαλίσει το πρωτάθλημα στον εργοδότη του.

Το σημείο τομής του αγώνα ήταν φυσικά η είσοδος του Φορτούνη που μεταμόρφωσε τον Ολυμπιακό, δίνοντας του φαιά ουσία, ενέργεια και momentum. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έκανε ίσως την πιο μεστή φετινή του εμφάνιση. Κάθε επαφή του με τη μπάλα ήταν πηγή κινδύνων, κάθε ενέργεια του μύριζε γκολ και φυσικά σφράγισε την μεγάλη ανατροπή με δύο φαρμακερές εκτελέσεις φάουλ.

Κόντρα λοιπόν στις αρμονικά συντονισμένες προσπάθειες Ατρομήτου και διαιτησίας, ο Ολυμπιακός κατάφερε να αποδράσει πανάξιος νικητής από μία έδρα που δυσκόλεψε και θα δυσκολέψει όλες τις ομάδας του πρωταθλήματος, διεκδικήτριες ή μη.

Ακόμη κι αν δεν θάμπωσε κανέναν με την απόδοση του, κέρδισε χρόνο, ηρεμία και αυτοπεποίθηση. Και το κυριότερο, κατάφερε να τρομοκρατήσει αυτούς που τον θεωρούν τελειωμένο και ακίνδυνο. Το αν το σημερινό του ανδραγάθημα θα αποτελέσει εφαλτήριο αντεπίθεσης και πορείας πρωταθλητισμού εξαρτάται μονάχα από εκείνον. Σημαντικότερος σύμμαχος του η φανέλα του, που όπως κατάλαβαν φίλοι και εχθροί απόψε, είναι η πιο βαριά στην Ελλάδα.

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο