Ο Χατζάρας και ο Μουρίνιο

– «Δυνατά ομαδάρα φέτος πάμε βουρ για τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα. Για Ευρώπη ας μην μιλάμε καλύτερα».

– «Άντε ρε πια σταματήστε να χαϊδεύετε αυτιά και σοβαρευτείτε επιτέλους. Μπουρδέλο ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε».

– «Δυστυχώς καμία βελτίωση. Χάσι μας βρήκε πάλι. Να απαξιώνει τους παίκτες μας όπως ο Σιώπης, ο Μάρτινς ο Ιγκόρ κτλ».

Τα αποσπάσματα που μόλις διαβάσατε, αποτελούν αυτούσια σχόλια αναγνωστών του «Κάτι Μαγικό» μετά τη φιλική συντριβή του Ολυμπιακού από τη Γκενκ, στις 21 Ιουλίου 2018. Προσέξτε την ημερομηνία, διότι έχει μεγάλη σημασία. Από εκείνο το οδυνηρό ματς, έχουν συμπληρωθεί ακριβώς 2 μήνες.

Όποιος μπορεί να το ανακαλέσει στη μνήμη του, γνωρίζει ότι το σκορ του συγκεκριμένου παιχνιδιού αποτέλεσε μαγική εικόνα. Ότι ο Ολυμπιακός στην πραγματικότητα έδειξε μέχρι το τελευταίο εικοσάλεπτο εκείνου του αγώνα κάποια πρώτα διαπιστευτήρια της φετινής αγωνιστικής του ταυτότητας.

Στο δίμηνο που ακολούθησε, το αόρατο τσιπάκι της ψυχολογίας άλλαξε άρδην, απλώνοντας ένα πέπλο συγκρατημένης, και ενίοτε ασυγκράτητης, αισιοδοξίας πάνω από τον Πειραιά. Ξαφνικά, στις παρυφές του Σεπτέμβρη, ο περσινός αποδιοπομπαίος τράγος Φορτούνης «αναγεννήθηκε», ο «τελειωμένος 32άρης» Λάζαρος έγινε «άρρωστος» και «ψυχάρα» και οι μεταγραφές «ανεπαρκών βυσμάτων» έγιναν ξαφνικά «επενδύσεις υψηλού επιπέδου».

Πέρα όμως από τις διαθέσεις και τις κριτικές των οπαδών, που αλλάζουν μέσα σε δευτερόλεπτα ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων, αυτό που πραγματικά άλλαξε σε εντυπωσιακό βαθμό είναι η αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού, γεγονός που οφείλεται κατά συντριπτικό ποσοστό στην εξαιρετική δουλειά ενός ανθρώπου: Του Πέδρο Μάρτινς.

Για να αντιληφθεί κανείς τις δυσκολίες του έργου του και αντίστοιχα τη σημασία των έως τώρα επιτευγμάτων του, πρέπει να προσπαθήσει να σκεφτεί όπως σκεφτόταν εκείνη ακριβώς τη μέρα, την 21η Ιουλίου.

Ο «Πορτογάλος Χατζάρας» όπως χαρακτηρίστηκε άμα τη προσλήψει του τον Απρίλιο του 2018, ανέλαβε μια διαλυμένη αγωνιστικά και ψυχολογικά ομάδα, ένα υπό διαμόρφωση ρόστερ στο οποίο μέρα με τη μέρα προσετίθεντο ποδοσφαιριστές, λογοδοτώντας σε μία διοίκηση που πάσχιζε να λύσει τα δικά της θέματα σε οργανωτικό και τεχνικό επίπεδο και έχοντας απέναντι του έναν κόσμο τρομερά δύσπιστο απέναντι στο νέο ξεκίνημα.

Με αυτά τα δεδομένα, άραγε θα μπορούσε κανείς να πιστέψει εκείνη τη μέρα ότι μετά από δύο μήνες ακριβώς, ο Ολυμπιακός θα ήταν αήττητος σε επίσημο παιχνίδι, θα είχε αποκτήσει θελκτική ποδοσφαιρική ταυτότητα και λογική στο παιχνίδι του και, το σημαντικότερο όλων, θα είχε κερδίσει με συγκινητικό τρόπο τον κόσμο του; Θα σας απαντήσω: Κανείς.

Για να είμαστε ξεκάθαροι, ο Ολυμπιακός δεν μετατράπηκε ξαφνικά σε αλάνθαστη ποδοσφαιρική μηχανή, ούτε είναι δεδομένο ότι θα επιτύχει τους στόχους του στην πορεία της σεζόν.

Όμως αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί, είναι η εξαιρετική δουλειά που γίνεται σε όλα τα επίπεδα μέχρι στιγμής από τον προπονητή της. Και είναι σημαντικότατο να αναγνωριστεί τώρα, που ο Πορτογάλος αρχίζει να υποπίπτει στα πρώτα, απολύτως δικαιολογημένα και επουσιώδη, λάθη του.

Διότι για να είμαστε ειλικρινείς, η χρησιμοποίηση των Κούκα και Φετφατζίδη αντί των Γκερέρο και Λάζαρου αντίστοιχα όπως και η επιμονή στον, συγκεκριμένων προδιαγραφών, Μπουχαλάκη αποτέλεσαν σημαντικές αγωνιστικές ανορθογραφίες που έγιναν αντιληπτές ακόμη και στο απαίδευτο ποδοσφαιρικά μάτι, και ίσως να στοίχισαν την υπέρβαση με την, κατά τα άλλα, ανώτερη Μπέτις.

Γενικότερα, ασκείται έντονη κριτική για τον τρόπο με τον οποίο εντάσσει ο Μάρτινς στο ροτέισον τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιεί τις αλλαγές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Είναι όμως πραγματοποιήσιμο, ένας προπονητής που ουσιαστικά τώρα χτίζει μια καινούρια ομάδα, να μην υποπέσει σε κανένα λάθος προσέγγισης και διαχείρισης; Φυσικά και όχι. Είναι από την άλλη πλευρά, άκρως ενθαρρυντικό ότι ο Πορτογάλος φαίνεται να ανήκει στην κατηγορία των ευφυών προπονητών, εκείνων δηλαδή που μαθαίνουν από τα λάθη τους. Για παράδειγμα, το αφελώς ξέγνοιαστο στήσιμο του Ολυμπιακού στην έδρα στην Μπέρνλι που παραλίγο να στοιχίσει την είσοδο στους ομίλους, ήταν ο λόγος που η ομάδα παρουσιάστηκε εξαιρετικά υποψιασμένη και συγκροτημένη απέναντι στη Μπέτις.

Κλείνοντας, ο Πέδρο Μάρτινς έχει κερδίσει με την δουλειά και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα του ένα πολύ σημαντικό γαλόνι, το δικαίωμα στην αμέριστη στήριξη διοίκησης και οπαδών. Στην πορεία μιας μακροσκελούς σεζόν, τα δύσκολα βράδια και τα άσχημα αποτελέσματα θα έρθουν. Είναι αδύνατον όλα να κυλήσουν τόσο ρόδινα σε βάθος 8-9 μηνών.

Είναι όμως επιτακτική ανάγκη, ο αντιεμπορικός οπτικά Ίβηρας που «δεν θα έβγαζε παρέλαση» και που μέρα με τη μέρα κερδίζει τον κόσμο του Ολυμπιακού όλο και περισσότερο να στηριχθεί επί της ουσίας

Να μην απολυθεί με τα πρώτα άσχημα αποτελέσματα και να οχυρωθεί από τη διοίκηση απέναντι στα παράπονα των παικτών και στην κακόβουλη κριτική των δημοσιογράφων. Για να μπορέσει εκείνος να ξεδιπλώσει όλες του τις δυνατότητες και να οδηγήσει την ομάδα του στο αγωνιστικό της ταβάνι: Που φέτος μοιάζει υψηλότερο από ποτέ!

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο

Μαρτίνς: «Δεν πρόκειται να ρισκάρω τη συμμετοχή κανενός»