Με τα φρένα σπασμένα

Το δυσκολότερο πράγμα στον ομαδικό αθλητισμό δεν είναι να διαχειριστείς τις κρίσεις, τις αποτυχίες και τα σκαμπανεβάσματα αλλά να διαχειριστείς τις επιτυχίες. Και μάλιστα τις απροσδόκητες επιτυχίες, τις υπερβάσεις. Θυμάμαι ακόμη τον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα το 2013 να παίζει το ομορφότερο μπάσκετ της σύγχρονης ιστορίας του στο Final Four του Λονδίνου και να χάνει το πρωτάθλημα λίγες μέρες αργότερα από τον στριμωγμένο στα σχοινιά Παναθηναϊκό του Αργύρη Πεδουλάκη.

Όμως όσο κι αν θέλεις να σκεφτείς ψύχραιμα και μακρόπνοα, η εκρηκτική εκκίνηση του φετινού Ολυμπιακού είναι αδύνατο να μην σε ενθουσιάσει. Η πρώιμη εκδοχή αυτού που ονειρεύεται για την ομάδα του o David Blatt εξιτάρει και γοητεύει. Και το σημαντικότερο, γοητεύει κερδίζοντας.

Και μάλιστα, κερδίζοντας χωρίς υπερβάσεις, σε αγωνιστικό επίπεδο. Τα δύο μεγάλα Ευρωπαϊκά διπλά ήταν αποτέλεσμα συντονισμένης, ομαδικής προσπάθειας και όχι αποτέλεσμα τύχης ή πυροτεχνήματα βασισμένα σε κάποιο εκτός λογικής κρεσέντο ενός παίκτη. Ο Βεζένκωφ στη Μόσχα και ο Μιλουτίνοφ στη Βιτόρια στάθηκαν πρώτοι μεταξύ ίσων αλλά ήταν η συνολική καλή λειτουργία της ομάδας που τους επέτρεψε να λάμψουν.

Η περίπτωση του Μιλουτίνοφ αποτελεί case study για το πώς πρέπει να χειρίζονται τα αγωνιστικά project τους οι μεγάλες ομάδες. Ο Ολυμπιακός επένδυσε στον Μιλουτίνοφ όταν οι απέναντι πανηγύριζαν που αντί για εκείνον κατάφεραν να αποκτήσουν τον Κούζμιτς(!), τον πίστεψε, τον στήριξε στις κακές εμφανίσεις που μοιραία επέφεραν η απειρία και η αγωνιστική του ανετοιμότητα και τώρα εισπράττει πίσω τα δεκαπλάσια, έχοντας στο ρόστερ του τον ποιοτικότερο 7footer στην Ευρώπη. Και μάλιστα, έναν παίκτη δεμένο επαγγελματικά και συναισθηματικά με την ομάδα.

Το πρώιμο στάδιο της σεζόν δεν προσφέρεται για συμπεράσματα, πολλώ δε μάλλον για θριαμβολογίες, όμως το πρώτο μεγάλο στοίχημα που έχει κερδίσει με την προσωπικότητα και τις ικανότητες του ο David Blatt είναι η εγρήγορση στην οποία μονίμως βρίσκονται όλοι οι παίκτες του.

Εκείνοι που ξεχώρισαν στη Μόσχα, χθες έκαναν ένα βήμα πίσω για να βγουν στη σκηνή νέοι, απροσδόκητοι πρωταγωνιστές. Το φάντασμα του Τουπάν που εμφανίστηκε απέναντι στη Χίμκι, χθες έδωσε τη θέση του σε ένα αμυντικό πολυεργαλείο που τελείωσε τον αγώνα με 11 οικονομικούς, αθόρυβους πόντους και μάλιστα με 3/3 τρίποντα!

Ο ήρωας της Μόσχας Βεζένκοφ, παρόλο που χθες κινήθηκε σε ρηχά νερά καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς, έβαλε στο τέλος ένα από τα κρισιμότερα και καθοριστικότερα καλάθια, όταν το momentum έγερνε στην πλευρά του αντιπάλου. Όλοι οι παίκτες που επιστρατεύονται, δίνουν στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους λύσεις πολύτιμες. Και αυτό πρέπει να πιστωθεί στον προπονητή.

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τις πρώτες δύο μεγάλης δυσκολίας δοκιμασίες του με απόλυτη επιτυχία. Επιστρέφει στην Αθήνα με τις αποσκευές του γεμάτες θετική αύρα και αισιοδοξία, με το τεφτέρι του προπονητή του γεμάτο θετικά και αρηντικά συμπεράσματα και το κυριότερο: ΧΩΡΙΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ! Και αν κάποιοι το θεωρούν λίγο πολύ αυτονόητο, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πόσο έχει υποφέρει η ομάδα από αυτή τη μάστιγα τα τελευταία χρόνια.

Μπροστά του έχει δύο αναμετρήσεις στην έδρα του με αντιπάλους χαμηλότερης δυναμικότητας, όμως αυτά είναι τα ματς στα οποία παραδοσιακά αντιμετωπίζει προβλήματα ο Ολυμπιακός. Τα θεωρητικά «εύκολα» ματς, τα ματς στα οποία μπαίνει με την ψυχολογία του φαβορί και των οποίων υποτιμά το βαθμό δυσκολίας. Τα «εύκολα» ματς στο ΣΕΦ, που δεν πρέπει ποτέ ξανά να είναι μισοάδειο!

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο

Ο Σπανούλης δε χρειάζεται να είναι Ελ Σιντ

Μαθαίνει… νικώντας!