Φυσικά και είναι επιτυχημένος ο Πασκουάλ

Ο Τσάβι Πασκουάλ κλείνει σήμερα δύο χρόνια στον πάγκο του Παναθηναϊκού και φυσιολογικά άρχισαν τα… αφιερώματα στα ΜΜΕ. Να ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχήν ότι είμαστε πολύ τυχεροί που στο ελληνικό πρωτάθλημα έχουμε ξένους προπονητές πολύ μεγάλης αξίας, όπως τον Πασκουάλ, τον Ντέιβιντ Μπλατ και φυσικά τον Λούκα Μπάνκι που επίσης έχει δουλέψει πολλά χρόνια στην Ευρωλίγκα.

Προσωπικά δεν διαχωρίζω τους προπονητές σε Έλληνες και ξένους αλλά σε καλούς και αμφιλεγόμενους. Οι τρεις ξένοι προπονητές που δουλεύουν φέτος στην Ελλάδα είναι καλοί και κατά μια παράξενη σύμπτωση οι αμφιλεγόμενοι είχαν έρθει στις «χρυσές εποχές» της δεκαετίας του ’90, τότε που τα χρήματα έτρεχαν σαν ποτάμι.

Επιστρέφουμε στα δικά μας όμως. Διετία Πασκουάλ λοιπόν. Είναι επιτυχημένος ή όχι; Θα επιδιώξω να προσεγγίσω όσο το δυνατόν πιο «ψυχρά» την κατάσταση αλλά μέσα στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον, ο Καταλανός είναι επιτυχημένος. Και θα δικαιολογήσω το γιατί…

-Πρώτα απ’ όλα…έκλεισε δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό. Εκτός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, δύο χρόνια έμειναν μόνο ο Λευτέρης Σούμποτιτς και ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς. Ο Κώστας Πολίτης έμεινε έναν χρόνο, ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου κάτι μήνες, ο Αργύρης Πεδουλάκης προσέγγισε τα δύο χρόνια αν ενώσουμε το παράξενο διάστημα της δεύτερης επιστροφής του, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς ενάμιση, ο Τζόρτζεβιτς και ο Ιβάνοβιτς κάτι μήνες επίσης, ο Αλβέρτης και ο Μανωλόπουλος ήταν υπηρεσιακοί. Από μόνο του αυτό δείχνει ότι…κάτι έχει ο Πασκουάλ που δεν έχουν οι άλλοι.

-Ο Καταλανός είναι προπονητής επιπέδου και τον σέβονται στην Ευρωλίγκα ακριβώς επειδή έχει έργο πίσω του. Είναι προσωπικότητα, έχει μεγάλες στιγμές, έχει και τις άτυχες ή τις αποτυχημένες αλλά η ζυγαριά πηγαίνει περισσότερο προς το «συν». Δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον Ιβάνοβιτς (που ήρθε ξεπερασμένος από τον χρόνο) ούτε με τον Τζόρτζεβιτς (που ουδέποτε απέβαλε τον μεγάλο παίκτη από μέσα του και γι αυτό δεν κατάφερε να ξεπεράσει κάποια λεπτά ζητήματα) ούτε με τον Πεδουλάκη (που παρά τις γνώσεις του περισσότερο ταιριάζει σε ρόλο ειδικών καταστάσεων καθώς με την ηρεμία δεν λειτουργεί καλά).

-Είναι προπονητής που μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και να «κρατήσει» την ομάδα άρα αυτομάτως είναι ιδανικός για υψηλό επίπεδο. Αυτό φάνηκε από τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση με το πούλμαν από την Κωνσταντινούπολη αλλά και τον «πόλεμο» με την Ευρωλίγκα. Κράτησε εξαιρετική στάση, πήρε θέση, αλλά με τρόπο που θα προστάτευε τόσο την ομάδα όσο και την διοίκηση, χωρίς όμως να προσβάλει ή να χαρακτηρίσει.

-Εχει πρόγραμμα στην δουλειά του κι αυτό φαίνεται από τον τρόπο που λειτουργεί με τους μικρούς και μάλλον θα ήταν περισσότερο τυχερός ο Παναθηναϊκός αν τον είχε νωρίτερα ώστε να αξιοποιήσει και παλαιότερα project. Ο τρόπος με τον οποίο αναδεικνύεται ο Ντίνος Μήτογλου αλλά «ανεβαίνει» και ο Καλαϊτζάκης είναι ενδεικτικός. Ο Καταλανός έχει να χειριστεί μια δύσκολη κατάσταση πίεσης βέβαια, με διοίκηση και κόσμο να απαιτούν φάιναλ φορ και ταυτόχρονα να «βγάλει» τον Μήτογλου. Προσωπική εκτίμηση; Ακόμα κι αν χάσει το φετινό ταξίδι στην Βιτόρια ο Παναθηναϊκός, σε 2-3 χρόνια όλοι θα ευγνωμονούν τον Πασκουάλ για το θέμα του Μήτογλου. Και ο Παναθηναϊκός και η Εθνική.

-Το επίπεδο λειτουργίας του γενικότερα στην ομάδα και στις αγωνιστικές υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού, οι κουβέντες του που είναι πάντα σοβαρές, μετρημένες και γεμάτες σεβασμό για τον αντίπαλο, η προστασία που παρέχει στην ομάδα, το «βαρύ» του βιογραφικό, φανερώνουν έναν προπονητή που φυσικά ταιριάζει στο level του Παναθηναϊκού (αντίστοιχα ισχύουν τα ίδια για τον Μπλατ και τον Ολυμπιακό).

-Εχει πάρει τίτλους. Τον έναν μάλιστα μέσα στο ΣΕΦ ενώ το δεύτερο πρωτάθλημα το κατέκτησε αν και χρειάστηκε να «απαντήσει» σε break του μεγάλου αντιπάλου. Όταν υπάρχουν τίτλοι, ο προπονητής φυσικά είναι επιτυχημένος. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, άλλωστε, το έλεγε πάντα: «Με έναν τίτλο τη σεζόν, όποιος κι αν είναι, κάθε ομάδα είναι επιτυχημένη».

-Το ερώτημα που τίθεται σχετικά με το ότι δεν κατάφερε δύο χρόνια και με πλεονέκτημα έδρας να περάσει στο φάιναλ φορ φυσικά και είναι ισχυρό. Η αποτυχία βαραίνει όλο τον Οργανισμό και φυσικά τον προπονητή που δεν μπορεί να παίρνει μόνο τις επιτυχίες. Απ’ εκεί και πέρα ένα ακόμα ερώτημα που τίθεται είναι αν ο Παναθηναϊκός άξιζε πραγματικά να πάει στο φάιναλ φορ. Διότι το 2017 δεν έπεισε ότι ήταν καλύτερος της Φενέρμπαχτσε, όπως και το 2018 δεν έπεισε ότι ήταν καλύτερος της Ρεάλ. Αλλωστε από το 2015 και μετά το εντός έδρας ρεκόρ του Παναθηναϊκού στα πλέι οφ είναι 2-5 κι αυτό σημαίνει πολλά. Εδώ που τα λέμε με εξαίρεση τα όσα λέγονται για…εγχώρια κατανάλωση, τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός δεν άρχισε από θέση φαβορί για την πρόκριση στο φάιναλ φορ.

Υπάρχουν πολλές απόψεις αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη στην διετία του στον Παναθηναϊκό ο Τσάβι Πασκουάλ έχει πείσει ότι ταιριάζει απόλυτα στο επίπεδο της ομάδας, είναι προπονητής υψηλού επιπέδου και γενικά δεν μπορέι παρά να θεωρηθεί επιτυχημένος.

Δυο χρόνια Πασκουάλ… και η χαρά με τις μοτοσικλέτες!