ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Καλώς δεν φοβήθηκε, κακώς απογοητεύτηκε

Η Ένωση που δεν τα... έχασε κόντρα στην Μπάγερν, αλλά κατέβασε ανεξήγητα διακόπτη
Καλώς δεν φοβήθηκε, κακώς απογοητεύτηκε

Η αποστολή της εκ των προτέρων ήταν στα όρια της υπέρβασης. Η Μπάγερν Μονάχου είναι μια ομάδα άλλωστε, την οποία δεκάδες κλαμπ στην Ευρώπη τρέμουν μόλις την αντιμετωπίσουν στο χορτάρι. Η ΑΕΚ παρατάχθηκε απέναντι στο γερμανικό μεγαθήριο αξιοπρεπώς και παρά την ήττα, σε κανένα σημείο του ματς δεν έδειξε φόβο.

Παρατηρώντας κανείς το παιχνίδι με τους Βαυαρούς, θα έβλεπε πως η Ένωση, ιδιαίτερα στο πρώτο 45λεπτο, σε τακτικό επίπεδο έκανε ό,τι ακριβώς έπρεπε για να περιορίσει τους Βαυαρούς, χωρίς να επιστρατεύσει «ταμπούρι». Το γεγονός εξάλλου πως τις δυο ομάδες χωρίζει μεγάλο χάσμα ποιότητας είναι κάτι αναπόφευκτο και κοινώς αποδεκτό.

Ωστόσο, αυτή η διαφορά δεν προκάλεσε πανικό στους παίκτες της πρωταθλήτριας Ελλάδος. Κάτι που φάνηκε και από τον τρόπο με τον οποίο ο Ουζουνίδης παρέταξε την ομάδα του, με το 4-2-3-1. Ναι μεν έδωσε έμφαση στην άμυνα, αλλά δεν στερήθηκε παίκτες μεσοεπιθετικά, προκειμένου, αν του δινόταν η ευκαιρία, να απειλούσε την εστία του Νόιερ.

Η ΑΕΚ εμφανίστηκε ατρόμητη, με καλή παρουσία ανασταλτικά, χωρίς να κλειστεί στα “καρέ” της και ο φόβος δεν κυρίευσε κανέναν από τους ποδοσφαιριστές. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο και για την απογοήτευση, ύστερα από το πρώτο γκολ της Μπάγερν. Σαν να κατέβηκε ο διακόπτης για πέντε λεπτά ( 61-66) και ξαφνικά να άδειασαν οι «κιτρινόμαυροι».

Γεγονός από τη μία δικαιολογημένο, διότι μέχρι το 60ο λεπτό τα πήγαιναν περίφημα, αλλά παράλληλα και ανεξήγητο. Ήταν εξάλλου μες στο… πρόγραμμα να σκοράρουν οι Βαυαροί. Ομάδα με σαφή διαφορά ποιότητας, νομοτελειακά κάποια στιγμή θα πετύχαινε το γκολ. Στο συγκεκριμένο κομμάτι λοιπόν, η Ένωση φάνηκε… αδιάβαστη, καθώς δεν κατόρθωσε να αντιδράσει έπειτα από το πρώτο τέρμα. Αντιθέτως, «πάγωσε», αμέσως ήρθε το δεύτερο και παραλίγο να δεχθεί και τρίτο, με τον Μπάρκα να σταματάει την μπάλα πάνω στη γραμμή. Κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά φέτος, όταν μένει πίσω στο σκορ.

Ο Εβρίτης κόουτς στάθηκε στις εμπειρίες που μπορούν να αποκομίσουν οι πρωταθλητές Ελλάδος από ένα τέτοιο ματς, αλλά στα λάθη που ανέφερε, θα έπρεπε να κοιτάξει τον παράγοντα της απογοήτευσης ως ένα από αυτά. Στοιχείο που εφόσον βελτιώσει, θα βοηθήσει τόσο το δικό του έργο, αλλά και τους ποδοσφαιριστές του απελευθερώνοντάς τους ψυχολογικά.

ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Ειδικής αναφοράς αξίζει ο Βασίλης Λαμπρόπουλος. Ο 28χρονος, πραγματοποίησε ενδεχομένως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην καριέρα του, κόντρα σε έναν αντίπαλο που εκθέτει συνεχώς τους κεντρικούς αμυντικούς. Παρόλα αυτά, ο Έλληνας σέντερ μπακ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και υπήρξαν φάσεις που ήταν συγκλονιστικός. Και κάπου εδώ ξεπηδά και το θέμα της ανανέωσης ενός από τους σημαντικότερους «στρατιώτες» στο ρόστερ. Το συμβόλαιο ολοκληρώνεται το καλοκαίρι του 2019 και σύντομα οι άνθρωποι της ΠΑΕ θα πρέπει να του προτείνουν καινούριο ώστε να τον «δέσουν». Με εμφανίσεις όπως η χθεσινή άλλωστε, η ανανέωση δείχνη… σίγουρη επένδυση.

Η ΑΕΚ πρέπει να είναι υπερήφανη

Γιατί δεν έπαιξε έτσι με Αγιαξ και Μπενφίκα;

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Καλώς δεν φοβήθηκε, κακώς απογοητεύτηκε», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Σπύρος Γιαννόπουλος

H μανία για καταγραφή και περιγραφή των γεγονότων στον κόσμο του αθλητισμού με οδήγησε αρχικά στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και στη συνέχεια στο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης για εξειδίκευση στην αθλητική δημοσιογραφία. Τα πρώτα επαγγελματικά βήματα για λογαριασμό της Mundo Deportivo και της Groupo MediaPro, ενώ το 2017 οι δρόμοι μου συναντήθηκαν με την εφημερίδα Sportime και από το 2018 το sportime.gr. Η διεθνής αθλητική ειδησεογραφία και οι παντός καιρού συνεντεύξεις είναι το πάθος μου, ενώ το ρεπορτάζ του ελληνικού ποδοσφαίρου το guilty pleasure μου.