Παναθηναϊκός: Aσπίδα σ’ έναν αγώνα χαμένο!

Ο Παναθηναϊκός είχε ν’ αντιμετωπίσει μία ομάδα που έδινε τελικό Champions League. Με συνθήματα που ακούγονται μόνο στο «Καραϊσκάκη»!

Ο ΟΦΗ έδινε και δίνει μάχη να κρατηθεί στην κατηγορία. Η νίκη επί του «τριφυλλιού» για τον κόσμο του, που πέρασε όλο αυτό το πάθος στους παίκτες, μετρά διπλή.

Το χαρακτηριστικό αυτό αποτελούσε μέχρι τον αγώνα στην Κρήτη το κύριο γνώρισμα του Παναθηναϊκού. Που δεν τα παράτησε, λίγα 24ωρα πίσω, με τα «δευτερότριτα» στο Κύπελλο. Αυτό είναι που πονάει περισσότερο. Δεν δικαιολογείται η παραδοχή της ήττας από νωρίς. Το πλήγμα τούτο είναι, όχι το 3-1. Κι εδώ κολλάει μία συζήτηση που έγινε στο ακριβώς προηγούμενο blog. Ποια ήταν η pregame ατμόσφαιρα στο «τριφύλλι». Κι όποιος λέει ότι οι ποδοσφαιριστές δεν επηρεάζονται από τι γράφεται ή τι λέγεται, είναι γελασμένος. Ειδικά, μετά τα περυσινά, όλοι ασχολούνται με όλα είτε το παραδέχονται, είτε όχι.

Το να χαλάσεις το μυαλό αυτής της ομάδας είναι το χειρότερο που μπορείς να της κάνεις. Με τον ΟΦΗ χάλασε. Με βαριά καρδιά η σύγκριση, αυτός ήταν Παναθηναϊκός Ουζουνίδη κι όχι Δώνη. Η παραίτηση στο δεύτερο ημίχρονο δεν χωνεύεται εύκολα. Η τάση του διαιτητή να επιτρέπει το… καράτε των Κρητικών, θα έπρεπε ν’ ατσαλώσει όχι να ρίξει στα σχοινιά τον Παναθηναϊκό.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΦΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ

Η ομάδα αυτή έχει ακούσει πολλά από το καλοκαίρι. Για τα περισσότερα δεν φταίει. Έκανε ήδη την υπέρβασή της. Το θέμα είναι να διαχειριστεί τις προσδοκίες που δημιούργησε κι όχι να βαλτώσει. Σ’ έναν σύλλογο απολύτως εξαρτημένο, σε όλα τα επίπεδα, από το αποτέλεσμα τα ματς με τον Ατρόμητο και τον Παναιτωλικό είναι απλά τελικοί. Τελικοί διότι διακυβεύεται ό,τι με κόπο χτίστηκε από τις αρχές Ιουλίου.

Ο Παναθηναϊκός ήταν εκ των προτέρων χαμένος τότε. Ουδείς τον υπολόγιζε. Χαιρέκακα αναζητείται η δικαίωση της θερινής καταστροφολογίας περί υποβιβασμού, όπως συνέβη μετά το 2-2 με την Ιεράπετρα. Όπως θα συμβεί αν δεν χάσει ο Ατρόμητος την Κυριακή! Κι αυτό είναι που πρέπει να προσέξει ο Δώνης, ο οποίος μονάχος ζήτησε ν’ αντιμετωπίζεται αυτή η ομάδα ως κανονικός Παναθηναϊκός. Σ’ έναν κανονικό Παναθηναϊκό θεωρείται αποτυχία το 1-1 με τον Ολυμπιακό, το 0-0 με την ΑΕΚ, οι ήττες με κάτω τα χέρια από ΠΑΟΚ και ΟΦΗ. Οι ισοπαλίες σε Τρίπολη και Θεσσαλονίκη με Άρη.

Καμία ομάδα δεν νικά συνέχεια, όμως στο άμεσο μέλλον οι εξελίξεις θα καθορίσουν και τη νέα ταυτότητα του συλλόγου, που προσπαθεί ν’ ανανήψει μέσα στον περιορισμό μεταγραφών και την ευρωπαϊκή τιμωρία. Αν υπάρχουν αγωνιστικές ευθύνες; Σαφώς και υπάρχουν. Από την επιλογή προσώπων, τακτικής, σχηματισμού, ψυχολογικής προετοιμασίας. Σ’ όλα τα επίπεδα. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, προέχει η θωράκιση των κεκτημένων, της εκτίμησης και των έντονων συναισθημάτων, που το σύνολο αυτό κέρδισε με το σπαθί του. Τους είχαν χαμένους από χέρι και προστάτεψαν τους εαυτούς τους και το «τριφύλλι». Ώρα να το κάνουν ξανά, αρχίζοντας από τα απόλυτο μηδέν…

Παναθηναϊκός: Η πρώτη κρίση