Η μοιρασιά των – δικών μας – βραβείων (vids/pics)
Η μοιρασιά των - δικών μας - βραβείων (vids/pics)
Είναι η χρονιά του Τζέιμς. Του… αδικημένου Λεμπρόν. Του λαμπερού άστρου που βαστάει στα χέρια του ο Μπρετ Μπράουν στην πόλη της Φιλαντέλφια. Η σεζόν της δικαίωσης του Ντουέιν Κέισι στον Κανάδα. Συνάμα το δίλημμα ποιος… πρωτάρης ήταν ο καλύτερος.
Η κανονική περίοδος ολοκληρώθηκε. Κάντε τον (απλό) πολλαπλασιασμό. Τριάντα ομάδες επί ογδόντα δύο αναμετρήσεις. Το άθροισμα αναγράφει 2.460 αγώνες.
Τόσα είναι τα ματς που έγιναν από τις 17 Οκτωβρίου μέχρι τις 11 Απριλίου. H τρόπον τινά ατελείωτη κανονική περίοδος, διαθέτει και τέρμα. Μία μικρή ανάπαυλα, αρκετή για μία ανάσα. Και έπειτα, το μπάσκετ αρχίζει ξανά.
Ήδη η κουβέντα για την κατάληξη των φετινών βραβείων έχει ξεκινήσει. Το ΝΒΑ από πέρσι πασπάλισε λίγη παραπάνω χρυσόσκονη στη διαδικασία, διοργανώνοντας μία ολόκληρη εκδήλωση προκειμένου να τιμήσει τους κορυφαίους. Οταν πια όλα θα έχουν κριθεί. Οταν θα γνωρίζουμε εκείνους που θριάμβευσαν. Και εκείνους που απέτυχαν.
Μέχρι τότε μπορούμε μόνο να κάνουμε υποθέσεις. Λίγες ώρες πριν τα πλέι οφ εκκινήσουν πέντε συντάκτες του Sportime.gr άρπαξαν το στυλό και κατέγραψαν σε μία κόλλα χαρτί τους εκλεκτούς του για την κανονική περίοδο που πέρασε ανεπιστρεπτί. Η ιδέα περιλαμβάνει μία διπλή ψήφο σε κάθε μία απο τις έξι βασικές κατηγορίες. Η πρώτη ψήφος μετράει για δύο βαθμούς και η δεύτερη για έναν.
Ιδού τα αποτελέσματα…
MVP: Τζέιμς Χάρντεν – Χιούστον Ρόκετς (10 ψήφους)
Runner up: ΛεΜπρόν Τζέιμς – Κλίβελαντ Καβαλίερς, Ντάμιαν Λίλαρντ – Πόρτλαντ Μπλέιζερς (από 2 ψήφους)
Το πείραμα της μετατροπής του σε πόιντ γκαρντ πέτυχε για δεύτερη σεζόν. Μοναχά στην κανονική περίοδο. Γιατί η αναφορά στα πλέι οφ μοιάζει με ταμπού. Στον Τζέιμς Χάρντεν δεν αρκούν τα καλά λόγια και οι αριθμοί. Θέλει και αποτελέσματα. Κανείς δεν μένει στην… προφορική αιωνιότητα. Τα κατορθώματα απαιτούν και αποδείξεις. Και ο Χάρντεν – μέχρι και αν πάρει στα χέρια του ένα πρωτάθλημα – μπορεί να νιώθει την προσωπική παρηγοριά του με ένα βραβείο MVP.
Οι εκτιμήσεις τον ονομάζουν ως τον πολυτιμότερο, ενδεχομένος ακόμη και δίχως καμία απώλεια των ψήφων της 1ης θέση. Οπως είχε συμβεί πριν από δύο χρόνια με τον Στεφ Κάρι. Τουλάχιστον εδώ στο Sportime.gr αναδείχθηκε ως MVP με το απόλυτο!
Πρώτος σκόρερ σε σύνολο πόντων. Και σε μέρο όρο πόντων (30.4). Προσθέσε και 8.8 ασίστ ανά παιχνίδι. Το Χιούστον διέλυσε κάθε προηγούμενο… ταβάνι. Διέλυσε κάθε πρόβλεψη και στρογγυλοκάθισε την πρώτη θέση του ΝΒΑ και της Δύσης, ξεπερνώντας για πρώτη φορά στην ιστορία του τις 60 νίκες. Χρειάζεστε και άλλες αποδείξεις;
Το άδικο της υπόθεσης περιλαμβάνει καταρχήν τον ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ίσως στην καλύτερη σεζον της καριέρας του. Και ας είναι 33 χρόνων. Ο «Μπρον» έπαιξε για όσους έλειπαν και για όσους έφυγαν από το Κλίβελαντ. Με ένα και μοναδικό ψεγάδι: το ρεκόρ της ομάδας (50-32), το οποίο τους έφερε στην 4η θέση. Για πρώτη φορά στα χρόνια της δευτέρας παρουσίας του ΛεΜπρόν στο Οχάιο.
Οσο για τον Λίλαρντ, την τρίτη επιλογή των συντακτών του Sportime; Θα μπορούσε να ήταν ο MVP, αν είχε μεγαλύτερη διάρκεια. Ουσιαστικά, η αγωνιστική… έκρηξή του ήρθε μετά το All Star Game (14/2). Από εκεί και πέρα μέτρησε 33.1 πόντους, 5.8 ασίστ, 4.1 ριμπάουντ και 1.3 κλεψίματα! Και οι δικοί του Μπλέιζερς κατέληξαν στην 3η θέση της Δύσης!
Προπονητής της χρονιάς: Ντουέιν Κέισι – Τορόντο Ράπτορς (5 ψήφους)
Runner up: Μπρετ Μπράουν – Φιλαντέλφια 76ερς (4 ψήφους)
Κανονικά, το βραβείο του προπονητή της χρονιάς θα έπρεπε να… σπάσει. Και τα κομμάτια του να μοιραστούν σε διάφορους προπονητές. Και μετά από χρόνια να συναντηθούν, να τα ενώσουν και να μοιραστούν τις αναμνήσεις τους.
Ο Ντουέιν Κέισι επιλέχθηκε για έναν και απλό λόγο: έσπασε όλα τα προηγούμενα καλούπια (του).
Οδήγησε το Τορόντο (59-23) για πρώτη φορά στην κορυφή της Ανατολής. Στο Νο2 ολόκληρου του ΝΒΑ! Με νέο ρεκόρ νικών. Το ίδιο περσινό ρόστερ. Και τη στιγμή που η εκκίνηση της σεζόν δεν προμήνυε τίποτα τέτοιο.
Δεύτερος στην ψηφοφορίας μας κατέληξε ένας άλλος… θαυματουργός. Ο Μπρετ Μπράουν της Φιλαντέλφια. Λογίζεται ως ο άνθρωπος που γεύτηκε τους καρπούς αρκετών σεζόν όπου οι Σίξερς με πρωτεργάτη τότε τον GM, Σαμ Χίνκι, προτίμησαν να χάνουν, παρά να κερδίζουν. Να ακολουθήσουν μία παράλογη λογική. Και στο τέλος να δικαιωθούν.
Αφησαν ξωπίσω τους, τους Καβαλίερς. Πέτυχαν 52 νίκες (πέρσι νίκησαν σε μόλις 28 αγώνες), ξεπέρασαν τις 50 νίκες για πρώτη φορά έπειτα από τη σεζόν 2000-2001, η οποία τους είχε φέρει ως φιναλιστ στους τελικούς του ΝΒΑ. Χώρια που επέστρεψαν στα πλέι οφ, έπειτα από απουσία πέντε ετών.
Πιο βελτιωμένος παίκτης: Βίκτορ Ολαντίπο – Ιντιάνα Πέισερς (10 ψήφους)
Runner up: Κλιντ Καπέλα – Χιούστον Ρόκετς (3 ψήφους)
O τίτλος θα φύγει από τα χέρια του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Εμείς προβλέπουμε πως θα καταλήξει σε εκείνα του Βίκτορ Ολαντίπο.
Η ανταλλαγή του το καλοκαίρι έφερε τον Πολ Τζορτζ στην Οκλαχόμα και τον «Ντίπο» (μαζί με τον Ντομάντας Σαμπόνις) στην Ιντιάνα.
Κανείς δεν τον περίμενε. Ίσως αυτό να ήταν και το κίνητρό του. Ο ίδιος το πήρε προσωπικά. Οχι μόνο έχασε βάρος, αλλά «θωράκισε» το κορμί του. Και αυτό είχε αποτελέσματα.
Μέτρησε 23.1 πόντους (πέρσι είχε 15.9), διπλασίασε τον μέσο όρο των κλεψιμάτων του (2.4 έναντι 1.2) , «αυγάτισε» τις ασίστ του (4.3 έναντι 2.6) και ανέβασε τον αριθμό των «σκουπιδιών» του (5.2 έναντι 4.3).
Εκείνος που τον ακολούθησε σε ψήφους, ο Κλιντ Καπέλα. Αποδέκτης των περισσότερων τελικών πασών του Τζέιμς Χάρντεν στο Χιούστον. Και όμως δεν του χαρίστηκε τίποτα. Ο Καπέλα αγωνίστηκε για έξτρα 483 αγωνιστικά λεπτά σε σχέση με πέρσι (2.034 έναντι 1.551). Μέτρησε 208 παραπάνω πόντους (1.026 έναντι 818), ενώ γενικότερα παρουσίασε αύξηση σε αρκετές στατιστικές κατηγορίες (ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα, μπλοκ).
Ρούκι της χρονιάς: Μπεν Σίμονς – Φιλαντέλφια 76ερς (10 ψήφους)
Runner up: Ντόνοβαν Μίτσελ – Γιούτα Τζαζ (4 ψήφους)
Αυτό και αν είναι δίλημμα: Σίμονς ή Μίτσελ; Αν αποφάσιζαν οι δυό τους, η λύση θα έμοιαζε μακρινή. Ο καθένας επιλέγει τον εαυτό του! Και ας διατυμπανίζει ο Μίτσελ πως «δεν με νοιάζει». Στα δύο τελευταία παιχνίδια των Τζαζ έχει επιλέξει ενδύματα που κάνουν αναφορά στη λέξη «ρούκι», έτσι ώστε προκειμένου να δηλώσει την… προτίμησή του. .
Η αλήθεια είναι πως η απόλυτη δικαιωσή θα έπρεπε να προβλέπει την απόλυτη μοιρασιά.
Μία… πολυθρόνα για δύο, όπως είχε συμβεί τη σεζόν 1994-1995 και τους… συνρούκι Τζέισον Κιντ και Γκραντ Χιλ.
Ο Σίμονς ολοκλήρωσε τη σεζόν, μετρώντας στο σερί των Σίξερς (16 νίκες δίχως τον τραυματία Τζόελ Εμπίιντ) 14.7 πόντους, 10.1 ριμπάουντ και 10.9 ασίστ. Ενα τριπλ νταμπλ, δηλαδή. Στο παρελθόν, κανείς – είτε παλιός, είτε νέος στο ΝΒΑ – δεν είχε πράξει κάτι ανάλογο σε ένα σερί τουλάχιστον 10 επικρατήσεων. Η μοναδική… γκρίνια για τον Αυστραλό πόιντ γκαρντ (αστόχησε και στα μόλις 11 τρίποντα που επιχείρησε και σε ολόκληρη τη σεζόν κατέγραψε 15.8 πόντους, 8.2 ασίστ, 8.1 ριμπάουντ και 1.7 κλεψίματα) αφορά την κατάστασή του: τυπικά αυτή είναι η πρώτη σεζόν του στο ΝΒΑ. Ουσιαστικά, είναι η δεύτερη, καθώς πέρσι ήταν τραυματίας. Ωστόσο, τον… κατηγορούν πως ζούσε ως επαγγελματίας του ΝΒΑ, κάτι που του δίνει το προβάδισμα.
Οσο για τον Ντόνοβαν; Εχει καταφέρει να επιδείξει το όνομα που κουβαλά στη φανέλα του στους 12 ρούκι που επιλέχθηκαν πριν από τον ίδιο στο πιο πρόσφατο Ντραφτ (Νο13). Οι αριθμοί του δεν παραπέμπουν σε έναν… πρωτάρη. Ολοκλήρωσε την πρώτη σεζόν του στο ΝΒΑ με 20.5 πόντους! Πέντε περισσότερους από τον αντίστοιχο μέσο όρο του Σίμονς.
Αυτή η επίδοση τον κατέταξε ως πρώτο σκόρερ στην ομάδα του. Θαρρείς πως το κενό του Γκόρντον Χέιγουορντ δεν υπήρξε ποτέ. Και η αλήθεια είναι πως ο Μίτσελ το κάλυψε. Η Γιούτα μπήκε στα πλέι οφ, σημείωσε 6 νίκες παραπάνω από τις πλέον αισιόδοξες καλοκαιρινές προβλέψεις, χάρη στον Μίτσελ. Προσθέστε και αυτό στα κατορθώματά του: πέτυχε 186 τρίποντα, τα περισσότερα που έχει σημειώσει ένα ρούκι!
Καλύτερος αμυντικός: Αντονι Ντέιβις – Νιου Ορλεανς Πέλικανς (7 ψήφους)
Runner up: Ρούντι Γκομπέρ – Γιούτα Τζαζ (5 ψήφους)
Η επικράτηση κρίθηκε στην… άμυνα. Ενα παραπάνω κομμένο σουτ. Και ο Αντονι Ντέιβις μοιάζει έτοιμος να κερδισει τον τίτλο του καλύτερου αμυντικού για πρώτη φορά στην καριέρα του.
Τούτη ήταν η τρίτη σεζόν, κατά την οποία ήταν ο παίκτης με τα περισσότερα μπλοκ (2014, 2015 οι δύο προηγούμενες). Σε κάθε αγώνα έκανε 2.6 μπλοκ στους αντίπαλους των Πέλικανς.
Η μεγαλύτερη πίστωση που πρέπει να δοθεί στον Ντέιβις, είναι η εικόνα του από τη στιγμή που ο… δίδυμος πύργος του, ο ΝτεΜάρκους Κάζενς τραυματίστηκε. Η άμυνα του Ντέιβις και των υπόλοιπων Πέλικανς έφερε τη συμμετοχή στα πλέι οφ.
Για τον χαμένο της ψηφοφορίας μας, Ρούντι Γκομπέρ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: για όσο διάστημα ο Γάλλος ήταν στο παρκέ ήταν ο καλύτερος αμυντικός. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν ο χρόνος που έμεινε. Αγωνίστηκε σε 56 αγώνες, λόγω τραυματισμών (19 λιγότερους από τον Ντέιβις).
Το τρομερό στατιστικό που τον… απογειώνει, είναι πως δίχως αυτόν στη σύνθεσή της η Γιούτα είχε ρεκόρ 18-26 και με αυτόν 30-8!
Καλύτερος 6ος παίκτης: Λου Ουίλιαμς – Λος Αντζελες Κλίπερς (8 ψήφους)
Runner up: Ερικ Γκόρντον – Χιούστον Ρόκετς (6 ψήφους)
Βαθιά ανάσα. Και ξεκινάμε. Η ανάγνωση όσων… σκάρωσε στη σεζόν που τελείωσε ο Λου Ουίλιαμς.
Το επιθετικό κρεσέντο του Λου
Αν και προερχόμενος από τον πάγκο, μέτρησε 22.5 πόντους ανά παιχνίδι, τον μεγαλύτερο μέσο όρο που πέτυχε αθλητής στο ΝΒΑ τα τελευταία 25 χρόνια!
Στο τελευταίο δωδεκάλεπτο σημείωσε (επίσης σε μ.ο.) 7.9 πόντους, την καλύτερη συγκομισή στο ΝΒΑ.
Επίσης, είναι πρώτος παίκτης στην στατιστική ιστορία του ΝΒΑ, ως αναπληρωματικός με τουλάχιστον 20 πόντους, το λιγότερο 5 ασίστ και όλα αυτά στον ελάχιστο των 20 συμμετοχών .
Ο περσινός νικητής (και συμπαίκτης με τον Ουίλιαμς πέρσι στο Χιούστον) Ερικ Γκόρντον ξεπέρασε και φέτος τα 200 εύστοχα τρίποντα (218/608). Φυσικά με τον… αστερίσκο πως δεν βρίσκεται στην αρχική πεντάδα των Ρόκετς.
Κάλυψε με απόλυτη επιτυχία την απουσία του Τζέιμς Χάρντεν και μία μικρή, αλλά τόσο σημαντική λεπτομέρεια: ενας παίκτης που έρχεται από τον πάγκο είναι τόσο κομβικός που βρίσκεται στην 3η θέση των σκόρερ, με διαφορά… ψίχουλων στην καλύτερη ομάδα της Δύσης (Χάρντεν 30.4 πόντους, Πολ 18.6, Γκόρντον 18).
Η ψηφοφορία των συντακτών του sportime.gr (στην παρένθεση βρίσκεται η δεύτερη επιλογή)
Γιώργος Αδαμόπουλος
MVP: Τζέιμς Χάρντεν – Χιούστον (ΛεΜπρόν Τζέιμς – Καβαλίερς)
Προπονητής: Ντουέιν Κέισι – Τορόντο (Μπρετ Μπράουν – Φιλαντέλφια)
Πιο βελτιωμένος: Βίκτορ Ολαντίπο – Ιντιάνα (Τζαμάλ Μάρεϊ – Ντένβερ)
Ρούκι: Μπεν Σίμονς – Φιλαντέλφια (Ντόνοβαν Μίτσελ – Γιούτα)
Καλύτερος αμυντικός: Αντονι Ντέιβις – Νιου Ορλεανς (Κέβιν Ντουράντ -Γκόλντεν Στέιτ)
6ος παίκτης: Λου Ουίλιαμς – Κλίπερς (Φρεντ ΒανΒλιτ – Τορόντο)
Σπύρος Βασιλείου
MVP: Τζέιμς Χάρντεν – Χιούστον (Ντέμιαν Λίλαρντ – Πόρτλαντ)
Προπονητής: Μπρετ Μπράουν -Φιλαντέλφια (Μάικ Ντ’ Αντόνι – Χιούστον)
Πιο βελτιωμένος: Βίκτορ Ολαντίπο – Ιντιάνα (Αντρέ Ντράμοντ – Ντιτρόιτ)
Ρούκι: Μπεν Σίμονς – Φιλαντέλφια (Ντόνοβαν Μίτσελ – Γιούτα)
Καλύτερος αμυντικός: Τζοέλ Εμπίιντ – Φιλαντέλφια (Αντονι Ντέιβις – Νιου Ορλεανς)
6ος παίκτης: Ερικ Γκόρντον – Χιούστον (Λου Ουίλιαμς – Κλίπερς)
Νίκος Μπουρλάκης
MVP: Τζέιμς Χάρντεν – Χιούστον (Ντέμιαν Λίλαρντ – Πόρτλαντ)
Προπονητής: Μάικ Ντ’ Αντόνι – Χιούστον (Μπρετ Μπράουν -Φιλαντέλφια)
Πιο βελτιωμένος: Βίκτορ Ολαντίπο – Ιντιάνα (Κλιντ Καπέλα – Χιούστον)
Ρούκι: Μπεν Σίμονς – Φιλαντέλφια (Τζέισον Τέιτουμ – Βοστόνη)
Καλύτερος αμυντικός: Ρούντι Γκομπέρ – Γιούτα (Αντονι Ντέιβις – Νιου Ορλεανς)
6ος παίκτης: Λου Ουίλιαμς – Κλίπερς (Ερικ Γκόρντον – Χιούστον)
Γιάννης Χωριανόπουλος
MVP: Τζέιμς Χάρντεν – Χιούστον (Ράσελ Ουέστμπρουκ – Οκλαχόμα)
Προπονητής: Μπρεντ Στίβενς – Βοστόνη (Ντουέιν Κέισι – Τορόντο)
Πιο βελτιωμένος: Βίκτορ Ολαντίπο – Ιντιάνα (Κλιντ Καπέλα – Χιούστον)
Ρούκι: Μπεν Σίμονς – Φιλαντέλφια (Ντόνοβαν Μίτσελ – Γιούτα)
Καλύτερος αμυντικός: Αντονι Ντέιβις – Νιου Ορλεανς (Ρούντι Γκομπέρ – Γιούτα)
6ος παίκτης: Ερικ Γκόρντον – Χιούστον (Λου Ουίλιαμς – Κλίπερς)
Μιχάλης Γκιουλένογλου
MVP: Τζέιμς Χάρντεν – Χιούστον (ΛεΜπρόν Τζέιμς – Κλίβελαντ)
Προπονητής: Ντουέιν Κέισι – Τορόντο (Κουίν Σνάιντερ – Γιούτα)
Πιο βελτιωμένος: Βίκτορ Ολαντίπο – Ιντιάνα (Κλιντ Καπέλα – Χιούστον)
Ρούκι: Μπεν Σίμονς – Φιλαντέλφια (Ντόνοβαν Μίτσελ – Γιούτα)
Καλύτερος αμυντικός: Ρούντι Γκομπέρ – Γιούτα (Αντονι Ντέιβις – Νιου Ορλεανς)
6ος παίκτης: Λου Ουίλιαμς – Κλίπερς (Ερικ Γκόρντον – Χιούστον)
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
