Ο Τζο Ίνγκλς «αγκάλιασε» τον αυτισμό και μπορεί να χαμογελάει!

Κλείσε τα μάτια. Γνώρισε τον αυτισμό. Αγκάλιασέ τον. Και χαμογέλα. Ένα παιδί σε έχει ανάγκη. Χρειάζεται τον πατέρα του. Χρειάζεται τη μητέρα του. Και ένα χαμόγελο.

Ο Τζο Ίνγκλς δεν είναι ο πρώτος. Ούτε και ο τελευταίος. Ο αυτισμός υπάρχει. Αποτελεί μέρος της κοινωνίας μας. Είναι η εξαίρεση, ουχί ο κανόνας. Αλλά υπάρχει. Και χρειάζεται αγάπη και φροντίδα.

Για τον φόργουορντ των Γιούτα Τζαζ, η είδηση πως ο δύο ετών γιος του, Τζέικομπ, πάσχει από αυτισμό, έμοιαζε με μία γερή σφαλιάρα.

Για ποιον γονιό δεν θα ήταν άλλωστε; «Γιατί σε εμένα;». Η σκέψη πέρασε από το μυαλό του Αυστραλού μπασκετμπολίστα. Και έμεινε εκεί για αρκετές ημέρες.

Μέχρι που ο Ίνγκλς αποφάσισε να γνωρίσει τον αυτισμό.

Αυτό είναι και το δόγμα που επικρατεί. Αυτό… ευαγγελίζεται το «Autism Awaresness». Η πλατφόρμα που έχει δημιουργηθεί για να βοηθάει και να ενισχύει τις οικογένειες που έχουν μέλη με αυτισμό.

Στις 2 Απριλίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την ευαισθητοποίηση του αυτισμού.

Και στο NBA έχουν ήδη ξεκινήσει να διαδίδουν τι ακριβώς είναι ο αυτισμός. Και πως πρέπει να διαχειρίζεται από μία κοινωνία.

Η ζωή του 31χρονου αθλητή άλλαξε στο άκουσμα των νέων. Εκείνος ο τύπος που συνήθιζε να είναι ένα πειραχτήρι. Και ένας άνθρωπος που δεν σταματούσε να μιλά σε υψηλά ντεσιμπέλ, έγινε ξαφνικά βουβός.

Χρόνος μοναχά για προπόνηση και μετά… αντίο. Ο νέος Ίνγκλς υπήρχε για μερικές εβδομάδες.

Μέχρι που κατάλαβε. Μίλησε με τον προπονητή του, Κουίν Σνάιντερ. Κάποιες φορές τον ενημέρωνε ως θα αργήσει σε μία προπόνηση. Και σε μία άλλη. Πως μπορεί να λείψει από έναν αγώνα.

Τις περισσότερες φορές στο τηλέφωνο. Ο Ίνγκλς έκλαιγε, προσπαθώντας να εξηγήσει τι συνέβαινε. Και πως δεν ήξερε τι να κάνει.

Στη συνέχεια μίλησε με τους συμπαίκτες του. Ήταν έτοιμος γι’ αυτό.

Μετά με άλλα μέλη του οργανισμού των Τζαζ.

Και όταν… καθάρισε την ψυχή του, γύρισε ξανά το χαμόγελο.

Για να συμβεί αυτό απαιτήθηκε κόπος. Και υπομονή.

Πολλές φορές ο Ίνγκλς τηλεφωνούσε στη σύζυγό του, Ρενέ και της έλεγε πως το μπάσκετμπολ δεν έχει καμία σημασία εκείνη τη στιγμή. Μικρή λεπτομέρεια: ο Ίνγκλς πήγαινε στο γήπεδο για ένα παιχνίδι των Τζαζ.

Ένιωσε ένοχος να λείπει από το σπιτικό του σε εκείνη, τη δύσκολη, στιγμή.

Όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα της οικογένειας Ίνγκλς, ο Τζο αποκάλυψε πως ήθελε να κάνει ένα τατουάζ για την περίσταση. Συνάντησε την σθεναρή αντίσταση της συζύγου του. Η οποία έφτασε μέχρι την αλλαγή της κλειδαριάς στην κατοικία.

Ο καιρός πέρασε. Και η διάγνωση που επιβεβαίωνε πως ο μικρός Τζέικομπ έπασχε από αυτισμό ήταν η (σκληρή) πραγματικότητα.

Τελικά βρέθηκαν και οι δύο σε ένα κατάστημα δερματοστοιξίας. Και έκαναν το περίφημο κομμάτι του παζλ. Που συμβολίζει τον αυτισμό. Και την κίνηση που γίνεται για την ευαισθητοποίηση του κόσμου.

“Why don’t we get tattoos not only for Jacob, but for autism in general?” -Joe Ingles.

Join Joe by texting JAZZDONATE to 44-321 to donate.#AutismAwareness | @vivintgiveback pic.twitter.com/Pge6KBoYyd

— Utah Jazz (@utahjazz) March 27, 2019

Σε κάθε πιθανή ευκαιρία, ειδικά στις ΗΠΑ, διοργανώνονται τρόπον τινά πορείες. Μία βόλτα αρκετών ατόμων, τα οποία έχουν ένα μέλος της οικογένειας του με αυτισμό. Με σκοπό να το φωνάξουν δυνατά. Να το μοιραστούν. Και να ενημερώσουν.

Ο Ίνγκλς δεν έκανε κάτι ανάλογο. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Χρησιμοποίησε κάτι μεγαλύτερο. Την επαγγελματική ιδιότητά του.

Σε ένα γεμάτο γήπεδο 18.000 θέσεων. Και την τηλεοπτική κάμερα να παρακολουθεί.

Οι Τζαζ διοργάνωσαν τη δική τους ημέρα ευαισθητοποίησης. Στην αναμέτρηση με τους Λος Άντζελες Λέικερς.

Οι φίλαθλοι ήρθαν και δήλωσαν τη στήριξή τους στον Τζο Ίγκλς. Οι περισσότεροι, τότε κατάλαβαν, γιατί στις αρχές Ιανουαρίου ο παίκτης των Τζαζ ήταν αγνώριστος. Εξουθενωμένος. Αδειανός.

Ο Ίνγκλις είδε τους συμπαίκτες να δηλώνουν τη δική τους συμπαράσταση.

Συνομίλησε με παιδιά που πάσχουν από αυτισμό.

Αλλά και με τον πιτσιρικά Λάντον Κάρτερ. Ένα παιδί που γεννήθηκε με μία σπάνια πάθηση, η οποία τον οδήγησε στην τύφλωση. Ο Αυστραλός αθλητής πλήρωσε για την αγορά ενός ζευγαριού γυαλιών που μπορούν να του δώσουν ξανά όραση.

Ήταν και αυτός εκεί.

Μόνο που όταν τα λαμπερά φώτα σβήνουν, ο Ίνγκλς μένει μόνος. Με την οικογένειά του. Το γνωρίζει. Και δεν μπορεί να κάτι τίποτε γι’ αυτό. Παρά μόνο να μένει δυνατός. Και να φροντίζει να μιλάει για τον αυτισμό.

Λένε πως μία τέτοια διαδικασία απαιτεί χρόνο. Υπομονή. Και χαμόγελα. Θα υπάρξουν καλές ημέρες. Θα υπάρξουν και κακές. Και εκείνος που πάσχει από αυτισμό θα σε χρειαστεί περισσότερο στα δύσκολα.

Γι’ αυτό προετοιμάζεται ο Τζο Ίνγκλς. Και έχει φορέσει ένα πελώριο χαμόγελο. Ουχί ψεύτικο. Μα φυσιολογικό. Αυτή είναι η ζωή του πια. Και δεν μπορεί να κρυφτεί. Πρέπει να την αντιμετωπίσει κατάματα, για χάρη του Τζέικομπ. Της Ρενέ. Και του Τζο.

Ο Ίνγκλς συμφώνησε με τους Τζαζ, αλλά και τον χορηγό της έδρας της ομάδας της Γιούτα, την Vinint Smart Home να πληρώνει 2.500 δολάρια για κάθε ασίστ που δίνει. Βλέπετε, έχει προβλεφθεί ένα κονδύλι της τάξεως των 1.200.000 δολαρίων για τέτοιες ενέργειες.

Την πρώτη φορά, πάντως, ο άλλοτε παίκτης της Μπαρτσελόνα και της Μακάμπι Τελ Αβίβ μοίρασε 13 τελικές πάσες. Ρεκόρ καριέρας για καλό σκοπό.

«Από την ημέρα που το κάναμε γνωστό, ο Τζο είναι άλλος άνθρωπος. Είναι αναζωογονημένος», παραδέχτηκε η Ρενέ Ίνγκλς. Στην πιο τρανή απόδειξη πως η ευαισθητοποίηση και η κατανόηση ενός ζητήματος είναι η πιο γλυκιά λύτρωση.

NBA cares…

Το NBA διατυμπανίζει πως νοιάζεται. Η περίφημη φράση «NBA Cares» δεν είναι τυχαία. Η μπασκετική λίγκα είναι μία από τις λίγες επαγγελματικές στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ενδιαφέρεται πραγματικά.

Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει η ημέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό, το NBA παραδίδει την πλατφόρμα του στη διάδοση της γνώσης. Τι είναι ο αυτισμός και πως μπορεί να εξαλειφθεί η προκατάληψη.

Κάθε χρόνο ο Απρίλιος έχει διάφορες δράσεις, με τους οργανισμούς της Λίγκας να δείχνουν πόσο ζωντανοί και ενεργοί είναι.