Μικρές Εθνικές : Η αρρώστια του μπάσκετ στην Ελλάδα

Κάποιες φορές αισθάνομαι σαν τον… τρελό του χωριού, επειδή είμαι ο μοναδικός (ή έστω από τους λίγους) που καταπιάνονται με τη νοσηρή κατάσταση του μπάσκετ στην Ελλάδα. Με όσα συμβαίνουν απ’ όταν τα παιδιά θα πιάσουν τη μπάλα στα χέρια τους για πρώτη φορά. Μια αρρωστημένη κατάσταση που μεταφέρεται (εντελώς αυτόματα) σε αυτό που λέμε… μικρές Εθνικές ομάδες.

Οσοι περίμεναν το αποτέλεσμα (!!!) της Εθνικής ομάδας U19 ώστε να σχηματίσουν άποψη για το προβληματικό μέλλο του ελληνικού μπάσκετ, μάλλον χάνουν την ουσία. Και για να είμαστε ειλικρινείς, τα παιδιά είναι ΤΑ ΜΟΝΑ που δεν φταίνε. Η μάλλον, φταίνε λιγότερο. Οταν μεγαλώνουν σε ένα νοσηρό περιβάλλον. Οταν πουθενά δεν υπάρχει πλάνο ανάπτυξης και αξιοποίησης. Οταν γίνονται θύματα των επιχειρήσεων που έχουν στηθεί και της εμπορευματοποίησης. Και όταν- μεταξύ άλλων- ο θεματοφύλακας του μπάσκετ στην Ελλάδα, η ΕΟΚ, δεν κάνει τίποτα ώστε να σταματήσει την κατηφόρα, αδυνατούμε να καταλάβουμε την έκπληξη από το αποτέλεσμα. Κι απ’ αυτά που προηγήθηκαν αλλά κι απ’ αυτά που θα έρθουν.

Το μπάσκετ στην Ελλάδα εκπέμπει S.O.S

Εχουμε πάρει εντελώς στραβά τα πράγματα. Οι Ακαδημίες ασχολούνται με το ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ και όχι με το ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ. Γίνονται αγώνες μεταξύ Ακαδημιών με… διαφορετικούς κανονισμούς ανά Ενωση. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη κατεύθυνση σε τίποτα. Οι περισσότερες Ακαδημίες προβάλουν σκορ (!) και πανηγυρίζουν νίκες. Οι μανατζαραίοι περιφέρονται παντού και ανεβάζουν στο YouTube τα scouting report 15χρονων ή 14χρονων. Κι από κοντά οι γονείς να καμαρώνουν… Γίνεται προπόνηση με… 30 παιδιά (!!!) σε ένα γήπεδο όταν δεν πρέπει να είναι πάνω από 8-10. Τα χρήματα των Ακαδημιών στην πλειοψηφία δεν έχουν ανταποδοτικότητα σε γονείς και παιδιά με εξειδικευμένο προσωπικό.

Υπάρχουν παντού προπονητές ΙΚΑΝΟΙ για Ακαδημίες; Δεν πρέπει να θεσπίσει ο ΣΕΠΚ κάτι τέτοιο; Υπάρχουν παντού γυμναστές; Παιδοψυχολόγοι; Ειδικοί που θα κάνουν σεμινάρια στους γονείς για τη συμπεριφορά τους; Διατροφολόγοι; Αν όχι, ΤΙ ΣΟΙ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ;

Μόνο στο μπάσκετ δεν είναι το μυαλό τους

Βλέπεις τους δικούς μας αθλητές να μην κάνουν τα βασικά… Να μη σουτάρουν σωστά. Να μην ντριμπλάρουν σωστά. Να μην μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση γιατί ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ πια… Φαίνεται! Είναι παιδιά που μόνο στο μπάσκετ δεν έχουν το μυαλό τους. Το έχουν όμως στα γύρω- γύρω. Τους έχουν τάξει ταχύτατη ανέλιξη. Γι’ αυτούς γράφουν ότι αδικούνται επειδή οι ξένοι τους τρώνε τις θέσεις. Υπάρχει μια πίεση και μια αποθέωση χωρίς… λογική. Τι ακριβώς συμβαίνει; Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος.

Επαναλαμβάνω: Τα παιδιά ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ πια που παίζουν. Ακούγεται το όνομά τους από τα ΜΜΕ και τους ατζέντηδες ή τα social media ενώ τώρα θα έπρεπε απλώς ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ, ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ, ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ.

Εχει και πιο κάτω

Φοβάμαι ότι ακόμα δεν έχουμε δει το τέλος. Πέρα από την έλλειψη προγράμματος, την εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση των μικρών και το μπάχαλο που επικρατεί στις καθαρά εισπρακτικές (στην πλειοψηφία τους) ακαδημίες, υπάρχουν κι άλλα αντιπαραδείγματα. Οι μικροί μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον άρνησης, μίσους, που μόνο το μπάσκετ δεν είναι στο προσκήνιο. Δείτε τι γίνεται στην Basket League, θυμηθείτε τα καμώματα των δύο… κορυφαίων ειδικά στα Δ.Σ. του ΕΣΑΚΕ και θα καταλάβετε.

Κάτι ακόμα: Απορώ πως οι γονείς πάνε σε ό,τι Ακαδημία… κάτσει και δεν το ψάχνουν λίγο καλύτερα. Οπως π.χ. ψάχνουν το καλύτερο σχολείο. Δεν διαφέρει και πολύ να ξέρετε.

Αντέχουμε στη μοναξιά

Οπως είπα και στην αρχή δεν μας… τρομάζει η μοναξιά. Τα γράφω καιρό. Και για την κατάσταση που άλλαξε όταν το μπάσκετ έπαψε να είναι στην κορυφή αλλά μπήκαν οι προσωπικοί εγωισμοί. Και για την λάθος νοοτροπία των γονιών. Και για την συνενοχή όσων δεν μιλούν (που μάλιστα ως αντίδραση κάποιοι με έκαναν… unfriend λες και θα βάλω τα κλάματα). Και για το ότι έχουμε μείνει απελπιστικά πίσω αλλά δεν παίρνουμε χαμπάρι.  Και για την λάθος νοοτροπία που περνάνε στα παιδιά. Και για τα όσα κάνουν ότι δεν βλέπουν στις μικρές ηλικίες.  Και για την περιβόητη ιστορία με τους ατζέντηδες. Και για το ότι βλέπουμε… θριάμβους ακαδημιών και σκορ στα social media ως προσέλκυση πελατών.

Ιδέες…

Το μπάσκετ ήταν πάντα μπροστά στην Ελλάδα όχι λόγω της ακατανόητης βλακείας που χρησιμοποιείται ότι βρίσκεται στο DNA μας. Αντιθέτως… Πάντα υπήρχαν ιδέες. Πάντα ήταν ένα βήμα μπροστά από τα υπόλοιπα σπορ. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται έλλειψη ιδεών, έλλειψη παραγόντων (πολύ βασικό) και σιωπή ή… εξορία όσων μπορούν να προσφέρουν. Η να παρουσιάσουν ιδέες.

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook