Μπάλα, ξύλο και βιντεοκασέτες (vids)

Η ιδέα δόθηκε όταν ένα συνάδελφος στο γραφείο ρώτησε για αθλητικές ταινίες. Με μια γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο μπορεί κάποιος να βρει δεκάδες προτάσεις και λίστες για ταινίες αθλητικού περιεχομένου, κυρίως αμερικανικής προέλευσης.

Η αλήθεια είναι πως το ευρωπαϊκό σινεμά δεν έχει εισχωρήσει πολύ στο συγκεκριμένο τομέα. Το δε ελληνικό έχει ταινίες μετρημένες στα χέρια.

Και η αλήθεια είναι πως αν κάποιος προσπαθήσει να φέρει στο μυαλό του καλές κινηματογραφικές προσπάθειες με θέμα το ποδόσφαιρο ή και γενικότερα τον αθλητισμό, θα θυμηθεί τους «Άσσους των γηπέδων» γυρισμένο το 1956 (όσοι δεν τον έχετε δει κάντε το). Ή τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Μένη Κουμανταρέα «Η φανέλα με το 9» από τον Παντελή Βούλγαρη. Εντάξει κάποιοι θα πουν και για άλλες ταινίες (Η Ρένα είναι οφσάιντ, Η κληρονόμος κοκ) αλλά δύσκολα κάποιος θα τις χαρακτηρίσει αθλητικές ταινίες.

Και εδώ έρχεται το… VHS. Οι βιντεοκασέτες (γιατί πολύ το σοβαρέψαμε το θέμα…).

Όταν λοιπόν τέθηκε η ερώτηση για αθλητικές ταινίες, αυτομάτως το μυαλό πήγε στις cult κασέτες των 80s. Ποιος δεν θυμάται άλλωστε τον Κώστα Τσάκωνα να μαθαίνει στο παιδί του μπάσκετ ή τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ με τη φανέλα του Ιωνικού; Ή ακόμα καλύτερα τον Απόστολο Σουγκλάκο να κάνει τον κατσέρ;

Αυτές τις ταινίες λοιπόν είπαμε να μαζέψουμε. Και καταφέραμε να ξεχωρίσουμε καμιά εικοσαριά. Δεδομένα έχουμε ξεχάσει κάποιες. Άλλωστε η παραγωγή σε βιντεοκασέτες ήταν τεράστια.

Δείτε τες και αν βρείτε ποιες έχουμε ξεχάσει ευχαρίστως να μεγαλώσουμε αυτή τη λίστα και να την παραδώσουμε στις… επόμενες γενιές!

Βιντεοκασέτες με… μπάλα

Η περιήγησή μας σε αυτόν τον αθλητικό… κόσμο του VHS δε θα μπορούσε να αρχίσει από άλλον από τον… βασιλιά της βιντεοταινίας. Ο Ταμτάκος, κατά κόσμο Μιχάλης Μόσιος, το 1988 φόρεσε τα εξάταπά του και έγινε «Ταμτάκος ο Μαραντόνα της Αγίας Βαρβάρας». Η υπόθεση; Μια ποδοσφαιρική ομάδα κινδυνεύει να πέσει σε μικρότερη κατηγορία, και περιμένει με αγωνία έναν πάμπλουτο ομογενή, τον Ταμτάκο, για να σωθεί. Όταν ο Ταμτάκος φτάνει, ανακαλύπτουν όλοι ότι δεν είναι πλούσιος αλλά ξέρει ένα μυστικό που ισοδυναμεί με χρυσάφι…

Την ίδια χρονιά, ο Τάσος Προύσαλης μεταμορφώνεται στον… Ουρουγουανό ποδοσφαιριστή τον Χουάν Γκαμόν Φούντες που τον αγόρασε για την ομάδα του ο Γιώργης Κουσκουτάς. Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα, είναι τυχαία. Άλλωστε μιλάμε για την ταινία «Χουάν Γκαμόν Φούντες Γκράτσια Χοσ…Κοτά».

Το 1988 ο Γιάννης Βούρος έγινε «Ο κανονιέρης». Ένας ποδοσφαιριστής με μεγάλες επιδόσεις στους αγωνιστικούς χώρους αλλά και στις καρδιές των γυναικών. Ωστόσο δεν καταφέραμε να βρούμε κάποιο βίντεο από τη συγκεκριμένη ταινία.

Όπως για την επόμενη ταινία. Το «Η γυναίκα μου ο τερματοφύλακας« του 1987 με τη Μάρα Θρασυβουλίδου. Εκεί μια γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα με τις καλλίγραμμες παίκτριες αναστατώνει φιλάθλους και χούλιγκανς, που γίνονται επόπτες γραμμών!

Στην επόμενη ταινία έχουμε να κάνουμε με δύο ομάδες. Τον Τριφυλλιακό και τον Ολυμπιακό Αιγάλεω και τους προέδρους τους. Ο λόγος για το «Ένα και να καίει… βαζέλες κι αρουραίοι» του 1986.

Το ’87 έκανε… ζημιά!

Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 1987 έκανε το μπάσκετ… viral. Όπως είναι φυσικό πολλές βιντεοκασέτες ασχολήθηκαν με την πορτοκαλί μπάλα, είτε ως θεματολογία είτε απλώς ως αφορμή.

Ξεχωρίζουμε φυσικά την ταινία «Ο δρόμος προς τη δόξα» (1988). Με πρωταγωνιστή τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ. Υποδείεται τον Νίκο Σαφέρη που παίζει μπάσκετ στον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας και από την αφάνεια γίνεται είδωλο με δόξα και πλούτη. Αποκορύφωμα ο αγώνας με την ιταλική Φεργκίνι. Η ταινία είχε και δεύτερο μέρος, ένα χρόνο αργότερα, το «Πορεία προς τη δόξα – Ο μεγάλος αγώνας». Εκεί ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί αντίπαλος με τους εφιάλτες τους.

Κι αν οι παραπάνω ταινίες δεν δείχνουν να έχουν σύνδεση με τον άθλο του ’87 τι θα λέγατε για το «Θηλυκός Τσατσένκο» με την Βέτα Μπετίνη ή το «Γυφτομπάσκετ ’88» με τον Σάββα Τασίου.

Από κοντά και «Τα ντερέκια» του 1987 με τον Χρήστο Βαλαβανίδη και μία πεντάδα… κοντών που αφήνει το πάλκο για το παρκέ. Σε αυτή την ταινία παίζει και ο Χρήστος Σάββας, τον οποίο συναντάμε και στο «O δρόμος προς τη δόξα» αλλά και σε άλλες αθλητικές βιντεοκασέτες.

Πάντως υπάρχουν και ταινίες ανήκουν στη δευτερη κατηγορία. Απλά δηλαδή χρησιμοποίησαν το μπάσκετ. Όπως το «Τρίποντα στο παρθεναγωγείο» με τους Παναγιώτη Σουπιάδη και Δημήτρη Φραγκιόγλου να ποζάρουν με τις μπάλες του μπάσκετ, στο εξώφυλλο της ταινίας. Όσο για μπάσκετ; Μόνο στους τίτλους αρχής.

Μια κατηγορία μόνο του είναι το «Μάθε παιδί μου μπάσκετ» (1987). Με τον Κώστα Τσάκωνα να θέλει να κάνει τον γιο του Σταύρο Μαυρίδη (τον… Φωτάρα απ’ τα Εγκλήματα) επιστήμονα, εκείνον όμως να θέλει να παίξει μπάσκετ και να φτάνει ως την Αμερική!

Προσοχή δέρνουν!

Ο αείμνηστος Απόστολος Σουγκλάκος ανέβηκε αρκετές φορές στα ρινγκ κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Κάποιες από αυτές ήταν ο πρωταγωνιστής. Όπως στο «Ο πρωταθλητής» του 1987 ή στο «Ο βασιλιάς του κατς» του 1993.

Τον Νοέμβρη του 1985 βγήκε στους κινηματογράφους το τέταρτο μέρος του Ρόκυ με τον Σ. Σταλόνε. Στην Ελλάδα είπαμε να του δώσουμε συνέχεια με το «Ροκυ Νο 0». Πρωταγωνιστής ως μποξέρ ο Αλέκος Τζανετάκος που ονειρεύεται να γίνει σαν τον Ρόκυ Μπαλμπόα. Η ταινία είχε και συνέχεια με το «Ρόκυ 0 Νο2». Μάλιστα όπως διαβάζουμε στο retrodb κατά τη διάρκεια του αγώνα μεταξύ Ρόκυ-Φονιά ο σπίκερ αναφέρει την νίκη της Ελλάδας επί της Σοβιετικής Ένωσης στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1987!

Βέβαια… ξύλο δεν είναι μόνο η πυγμαχία ή η πάλη. Και δεν είναι μόνο για άνδρες. Έτσι η Ελένη Φιλίνη έγινε το 1987 η «Ντίβα του καράτε»! Και μάλιστα θα τεθεί αντιμέτωπη με την σκληρή μιας ομάδας ανεξάρτητων καρατέκα!

Όταν όμως μιλάμε για καράτε δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον ένα και μοναδικό Κρις Σφέτα. Τον πιτσιρικά που από το 1986 ως και το 1989 γύρισε 10 ταινίες με σημείο αναφοράς τι άλλο; Το καράτε. Όσο για τους… ευφάνταστους τίτλους; Ο φίλος μου ο Νίντζα, Ο θείος μου ο Νίντζα Νο1 και Νο 2, Μικρός αλλά ήρωας, Ο μαχητής, Ο μικρός μεγάλος Νίντζα, Οι 7 μικροί κομμάντος, Ο μικρός κεραυνός, Οι 3 1/2 τσαμπουκάδες.

Και ράλι στις βιντεοκασέτες έχουμε!

Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, μοιάζει λίγο πιο ριγμένος. Παρότι σε πολλές ταινίες της περιόδου βλέπουμε μηχανές να πρωταγωνιστούν, τα αυτοκίνητα είναι σε δεύτερο πλάνο. Μια ταινία πάντως με σημείο αναφοράς το αυτοκίνητο είναι το «Το ράλλυ του έρωτα» (1988) με τους Παύλος Ευαγγελόπουλο και Τέτα Ντούζου. Όπως διαβάζουμε για την υπόθεση (όχι δεν την είδαμε…) ο Παύλος είναι ένας ρομαντικός και αταίριαστος ραλίστας, που αρνείται να μπει στα γρανάζια των μεγάλων εταιρειών, που πατρονάρουν τους αγώνες. Κυριότερος αντίπαλος του είναι η εταιρεία του μεγαλοεπιχειρηματία Αλεξανδρή. Η Νινέτα, μοναχοκόρη του Αλεξανδρή, σπουδάζει δημοσιογραφία, συγκινείται από τον παράξενο ιππότη της ταχύτητας και θέλει να του πάρει συνέντευξη. Η γνωριμία τους καταλήγει σε ένα δυνατό και τρυφερό έρωτα!

* Πολλές πληροφορίες τις αντλήσαμε από την ιστοσελίδα retrodb.gr