Κλεάνθης Βικελίδης: 31 χρόνια χωρίς το «Μακεδονικό τανκ» του Άρη (vids+pics)

Σαν σήμερα, πριν από 31 χρόνια (το 1988), ο Κλεάνθης Βικελίδης, ο θρύλος του Άρη,« έφευγε» από τη ζωή και ταυτόχρονα περνούσε στην αιωνιότητα. Ήταν τόσο ξεχωριστός που από τόσους σπουδαίους αθλητές που φόρεσαν τη φανέλα του «Θεού του πολέμου», το δικό του όνομα ήταν εκείνο που έδωσαν στο γήπεδο Χαρίλαου.

Το «μικρόβιο» του Άρη στον Κλεάνθη (όπως και στα υπόλοιπα πέντε, από τα συνολικά οκτώ της οικογένειας) «έσπειρε» στον οργανισμό του ο μεγαλύτερος αδελφός Κώστας. Ο μικρός Κλεάνθης δεν έγινε απλά ένας αθλητής ή παράγοντας του ιστορικού συλλόγου, αλλά έμελλε να γίνει μια από τις πιο «στιβαρές» του «κολώνες» και να συμβάλλει στη μετέπειτα γιγάντωσή του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Αλ. Κωτάκης: Κύριε Ένινγκ, «ξερίζωσέ» την τώρα!

Κι αυτό γιατί εξέφρασε ακριβώς αυτό που πρεσβεύει έκτοτε ο μεγάλος σύλλογος. Μαχητικό, πνεύμα, πάθος, θέληση για τη νίκη και έλλειψη φόβου. Γενικότερα ήταν ένας άνθρωπος που πρόσφερε από πολλά πόστα στον Άρη. Ακόμη, ακόμη βοήθησε να χτιστεί το γήπεδο Χαριλάου στο οποίο το 2004 δόθηκε το όνομά του ώστε να τιμηθεί το έργο και η συμβολή του στην ιδέα που λέγεται «Άρης».

Χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφο όταν… τόλμησε να τον ρωτήσει για το ποιος αντίπαλος τον δυσκόλεψε περισσότερο στην καριέρα σου; Τη δεκαετία του ‘70. «Κανένας», απάντησε ορθά-κοφτά εκείνος για να προσθέσει: «Ποτέ μου δεν λογάριασα και δεν φοβήθηκα κανέναν». Αυτός ήταν ο Κλεάνθης.

Ένας ατρόμητος και σκληρός ποδοσφαιριστής στον αγωνιστικό χώρο, που δεν ήξερε τι θα πει φόβος. Αλλά ταυτόχρονα ένας «άγιος άνθρωπος» εκτός γηπέδων. Αξίζει να αναφέρουμε τη μαρτυρία του τότε νεαρού συμπαίκτη του Λεωνίδα Ποζάνη ο οποίος είχε δηλώσει  πως «…αν κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, αντί της μπάλας ήταν το κεφάλι της μάνας του, δεν θα δίσταζε να το σουτάρει κι αυτό!».

Κλεάνθης Βικελίδης: Και εγένετο «Μακεδονικό τανκ»

Δύο ήταν τα προσωνυμία που του είχαν προσδώσει. Το πιο γνωστό ήταν το «Μακεδονικό τανκ» ή «Μακεδονικό καταδρομικό» Κι αυτό καθώς του άρεσε να επιτίθεται κατά μέτωπο στην αντίπαλη άμυνα, την οποία και τις περισσότερες φορές «τρυπούσε», του προσέδωσαν το προσωνύμιο «Μακεδονικό τανκ» ή «Μακεδονικό καταδρομικό».

Το άλλο του παρατσούκλι ήταν «Ο ποδοσφαιριστής με τα έξι πόδια», και προέκυψε από το γεγονός οτι ήταν τόσο δυνατός που παρά το «ξύλο» και τις κλωτσιές που έτρωγε από τους αντιπάλους δεν έπεφτε κάτω με τίποτα!

Οσο για την καλοκάγαθη πλευρά του; Το μοναχοπαίδι του η Κατερίνα είχε πει σε παλαιότερή της συνέντευξη: «Δυστυχώς ο πατέρας μου ήταν τόσο ανοιχτός και καλόκαρδος που όποιος του ζητούσε κάτι σαν ενθύμιο αυτός του το χάριζε. Έτσι χάσαμε το μεγαλύτερο μέρος των φωτογραφιών του».

Γενικότερα ήταν πολύ αγαπητός και αξίζει να σημειώσουμε ότι όταν κυκλοφορούσε στον δρόμο δεν υπήρχε σχεδόν κανείς που δεν θα έσπευδε να του μιλήσει και τον χαιρετήσει.

Βασικός από πιτσιρικάς!

Ο Κλεάνθης Βικελίδης έγινε άντρας προτού καν τελειώσει την εφηβεία του. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε Το ντεμπούτο του το κάνει στις 28 Φεβρουαρίου 1932 στο εκτός έδρας ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Ο μικρός Κλεανθάκος (έτσι τον φώναζαν) συμβάλλει ώστε η ομάδα του να αποσπάσει πολύτιμο 0-0. και αίσθηση προκαλεί το θάρρος και η άγνοια κινδύνου που τον διακατέχει.

Στην πρώτη κιόλας σεζόν του ως επαγγελματίας, ο μετέπειτα θρύλος της ομάδας, κατακτούσε το πρωτάθλημα Ελλάδος (1931-32), συνθέτοντας ένα πολύ ισχυρό τρίο επιθετικών, καθώς ο Άρης είχε ήδη τους καταξιωμένους διεθνείς, Νίκο Αγγελάκη και Νίκο Κίτσο. Τα επόμενα χρόνια ο Βικελίδης θα εξελιχθεί σε ηγέτη, θα πετύχει πολλά και εξαιρετικά γκολ, με όπλο το πάθος και τη δύναμή του. Αρχικά παίζει ως δεξί εξτρέμ ή πίσω από τους επιθετικός, όταν όμως θα το δοθεί ο ρόλος του καθαρού φορ, η καριέρα του θα «απογειωθεί».

Δεν ήξερε τι θα πει τραυματισμός

Στην εποχή του Βικελίδη τα μέσα ήταν πενιχρά και έτσι δεν είχες την πολυτέλεια για ιδιαίτερη ιατρική περίθαλψη σε  περίπτωση, αρρώστιας, ή τραυματισμού. Ο ίδιος είχε πει οτι «δεν γνώριζα τι θα πει θλάση». Οσο για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του στην καθημερινότητά τους. Αμέτρητες.

Φυσικά δεν υπήρχε ηλεκτρικό, θέρμανση και άλλες τέτοιες παροχές. Μιλάμε για περιόδου κατά την οποία οι ποδοσφαιριστές δροσίζονταν από ξύλινα βαρέλια στα οποία είχε τοποθετηθεί πάγος, ή από παγοκολώνες στις οποίες ακουμπούσαν.

Από το 2:55 έως το 8:30 το απόσπασμα για τον Βικελίδη

Κλεάνθης Βικελίδης: Η διπλή… γκαζόζα

Ενα περιστατικό που χρειάζεται να αναφέρουμε και το οποίο καταγράφει παράλληλα τη φτώχεια που επικρατούσε στην Ελλάδα λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο είναι το εξής: Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1946 από τον Άρη, ο Κλεάνθης Βικελίδης, κουρασμένος όπως ήταν ζήτησε να πιει μια γκαζόζα. Ζήτησε να πιει και μια δεύτερη.

Τότε ο φροντιστής αρνήθηκε να του τη δώσει για οικονομικούς λόγους. «Θα σου την πληρώσω» είπε ο Κλεάνθης και τελικά του την έδωσε. Λίγο αργότερα ο, τότε έφορος της ομάδας, ο Νίκος Μπάρλος, αντιλήφθηκε ότι οι γκαζόζες που είχαν καταναλωθεί ήταν 12 δώδεκα και όχι έντεκα όπως συνήθως.

Όταν λοιπόν ρώτησε τον φροντιστή τι συνέβη, αυτός του είπε ότι την είχε πιει ο Κλεάνθης, ο οποίος όμως την είχε πληρώσει κανονικά!

Και προπονητής

Ο Κλεάνθης Βικελίδης υπηρέτησε τον Άρη και ως προπονητής σε τρεις χρονικές περιόδους, ενώ χρίστηκε 7 φορές διεθνής σημειώνοντας 4 γκολ. Το ντεμπούτο του με την Εθνική Ελλάδος πραγματοποιήθηκε στις στις 18 Μαΐου 1936 στο εκτός έδρας ματς με τη Ρουμανία για το Βαλκανικό Κύπελλο, για να ολοκληρώσει τη θητεία του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στις 23 Απριλίου 1948 στο εντός έδρας φιλικό τεστ με την Τουρκία (1-3). Παιχνίδι στο οποίο έφερε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ενώ πέτυχε και το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας.

Προδόθηκε από την καρδιά του

Ο Κλεάνθης Βικελίδης θα «φύγει» από τον κόσμο αυτό σαν σήμερα το 1988, σε ηλικία 73 ετών (είχε γεννηθεί στις 15 Σεπτεμβρίου του 1915), ξαφνικά, λόγω καρδιάς. Οπως διευκρινίστηκε, η εκδοχή που τον ήθελε να φεύγει από τη ζωή λόγω ατυχήματος στο σκάλα του σπιτιού του, δεν ισχύει τελικά.

Η τιμή λίγες ώρες αφότου είχε «φύγει»

Κλεάνθης Βικελίδης: Οι αριθμοί και οι διακρίσεις

Στα 17 χρόνια της παρουσίας του στον Άρη, σημείωσε 72 τέρματα. Κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Ελλάδας (1931-32, 1945-46) και 4 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης (1933-34, 1937-38, 1945-46, 1948-49), δύο Βορείου Ελλάδας (1933, 1935), ενώ ήταν και φιναλίστ σε δύο τελικούς Κυπέλλου (1933 και 1940).

Να διευκρινίσουμε οτι η επίσημη καταγραφή της εθνικής ομάδας αποδίδει στον Βικελίδη 7 ματς και 4 γκολ. Οπως όμως προκύπτει οι πραγματικοί αριθμοί είναι άλλοι. Συγκεκριμένα το «Μακεδονικό Τανκ» αγωνίστηκε σε τουλάχιστον επιπλέον 15 αγώνες «γαλανόλευκης»,  παιχνίδια τα οποία όμως δεν έχουν αναγνωριστεί από την FIFA.

Γκολ και συμμετοχές:

Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης
1933/34 – 1 γκολ / 6 αγώνες
1936/37 – 8 γκολ / 7 αγώνες
1937/38 – 12 γκολ / 11 αγώνες
1938/39 – 7 γκολ / 10 αγώνες
1939/40 – 2 γκολ / 9 αγώνες
1945/46 – 4 γκολ / 10 αγώνες
1946/47 – 3 γκολ / 9 αγώνες
1947/48 – 3 γκολ / 10 αγώνες
1948/49 – 3 γκολ / 10 αγώνες
Σύνολο – 43 γκολ / 82 αγώνες

Πρωτάθλημα Βορείου Ομίλου
1933/34 – 1 γκολ / 6 αγώνες
1934/35 – 3 γκολ / 6 αγώνες
1938/39 – 6 γκολ / 5 αγώνες
Σύνολο – 10 γκολ / 17 αγώνες

Πρωτάθλημα Ελλάδος
1931/32 – 0 γκολ / 1 αγώνα (Πρώτη συμμετοχή στις 10/4/1932 στο 6-1 με τον Απόλλων Αθηνών)
1932/33 – 0 γκολ / 1 αγώνα
1935/36 – 5 γκολ / 12 αγώνες
1937/38 – 1 γκολ / 4 αγώνες
1945/46 – 3 γκολ / 4 αγώνες
Σύνολο – 9 γκολ / 21 αγώνες

Κύπελλο Ελλάδος
1932/33 – 1 γκολ / (στον ημιτελικό με τον Ηρακλή)
1938/39 – 4 γκολ / 2 αγώνες
1939/40 – 5 γκολ / 7 αγώνες
Σύνολο – 10 γκολ / 10 αγώνες

Γενικό Σύνολο Επίσημων Διοργανώσεων
72 γκολ σε 131 αγώνες

Η προπονητική καριέρα

Περίοδος Ομάδα
1953-1954 Άρης Θεσσαλονίκης
1956-1957 ΠΑΟΚ
1958-1959 Άρης Θεσσαλονίκης
1960-1961 Απόλλων Καλαμαριάς
1961-1962 Άρης Θεσσαλονίκης
1961-1962 Πιερικός
1963-1964 Νίκη Βόλου.

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Aκολουθήστε το Sportime στο Instagram