Κόντρα στον Παναθηναϊκό ο Άρης πάει για… παράσταση Ευρώπης!
Ο Αλέξανδρος Κωτάκης εξηγεί πως κόντρα στον Παναθηναϊκό ο Άρης δίνει έναν... τελικό Ευρώπης, ενώ γράφει και για τον μπασκετικό Άρη.Τον όρο παράστασης νίκης δεν χρησιμοποιούν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων για να διαπιστώσουν ποιο κόμμα προηγείται στις προτιμήσεις του κόσμου ενόψει εκλογών; Ε λοιπόν στο προσεχές ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο Άρης δίνει είναι ένα γερό «τεστ» που αποτελεί παράσταση… Ευρώπης.
Κακά τα ψέματα ο Άρης ως βασικότερο αντίπαλό του για την είσοδο στην 4άδα (που δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο) θα έχει τον Παναθηναϊκό.
Και οι δύο ομάδες ξεκίνησαν… στραβά τη σεζόν με γκρίνια και αμφισβήτηση, όμως ο «Θεός του πολέμου» βρίσκεται σε σαφώς καλύτερη μοίρα. Είναι πρώτος στη βαθμολογία με 7 βαθμούς (έστω και με ματς περισσότερο) με τον Παναθηναϊκό να είναι αποκαρδιωτικός τις δύο πρώτες αγωνιστικές και να παραμένει χωρίς νίκη.
Αν θέλεις λοιπόν σας Άρης να πατήσεις… γκάζι στη μάχη της Ευρώπης και παράλληλα να διατηρήσεις τη γκρίνια και την εσωστρέφεια στον βασικότερο αντίπαλό σου, επιβάλλεται να νικήσεις. Έστω να μην χάσεις.
Η «ασπίδα» που λέγεται Γιώργος Δώνης για να απορροφήσει τους κραδασμούς δεν υπάρχει πλέον και ήδη ο προπονητής Πογιάτος (του χρεώνουν… αλχημείες όπως και εμείς στους δικούς μας κόουτς), αλλά και ο τεχνικός διευθυντής Ρόκα βρίσκονται υπό μεγάλη αμφισβήτηση από τον κόσμο της ομάδας.
Ανεξαρτήτως όμως σε ποια κατάσταση θα βρεθούν οι «πράσινοι», ο Άκης Μάντζιος θα πρέπει πρώτα και πάνω από όλα να ετοιμάσει τους παίκτες του με τη σωστή νοοτροπία. Θυμάστε πρόπερσι που ο Άρης κατέβηκε στο ΟΑΚΑ ως φαβορί, αλλά έχοντας λάθος νοοτροπία δεν… κατάλαβε για πότε ηττήθηκε με 2-0.
Έχοντας παρακολουθήσει και τα δύο παιχνίδια του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα (με Αστέρας Τρίπολης εκτός 1-0 οι Αρκάδες και με ΑΕΛ εκτός 1-1) διαπιστώνει κανείς το εξής: Τη μεγάλη διαφορά στην απόδοση που έχει το «τριφύλλι» στα δύο ημίχρονα.
Όχι ότι στο πρώτο βγάζει… φωτιές, όμως τόσο κόντρα στους Αρκάδες όσο κόντρα στους Θεσσαλούς έβγαλε ενέργεια, πίεσε ψηλά και ήταν αρκετά απειλητικός. Σε αμφότερα τα δεύτερα ημίχρονα κουράστηκε γύρω στο 60′ έδωσε χώρο στον αντίπαλο και τελικά στο Αλκαζάρ το πλήρωσε με ισοφάριση στο 87′
Στην Τρίπολη που δεν είχε καταφέρει να σκοράρει κιόλας, απογοητεύτηκε και ουσιαστικά κατέρρευσε με τον Αστέρα να μπορούσε και μεγαλύτερο σκορ από το τελικό 1-0.
Συνεπώς μεγάλο ρόλο θα παίξει ο Άρης να αποφύγει να δεχτεί τέρμα στο πρώτο μέρος και ειδικά στα πρώτα 20-25 λεπτά. Έως ότου δηλαδή αρχίσει να φέρνει να το παιχνίδι στα μέτρα του.
Ο Μάντζιος έχει μεγάλη ευθύνη στο θέμα της ψυχολογίας, αλλά και στο στήσιμο και καλό θα είναι να αποφευχθούν «αλχημείες». Αν ο «Θεός του πολέμου» αποφύγει να δεχτεί ένα γρήγορο γκολ, τότε προϊόντος του χρόνου θα μπορέσει, θεωρώ, να σκοράρει εκείνος.
Με νίκη λοιπόν ο Άρης θα πάει στους 10 βαθμούς, θα αφήσει τους «πράσινους» στους 2 και θα πάει στη διακοπή με μια ψυχολογία που θα δώσει την ηρεμία και τον χρόνο στον Άκη Μάντζιο να δουλέψει όπως θέλει.
ΥΓ: Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο Άρης αν είχαν ολοκληρωθεί οι μεταγραφές των Μπρούνο και Χατζισαφί.
Μπασκετικός Άρης: Μια από τα… περσινά δυστυχώς
Δυστυχώς το πρώτο δείγμα γραφής από τη μπασκετική ομάδα ήταν αποκαρδιωτικό. Όταν είχα ακούσει τον Λευτέρη Αρβανίτη να λέει ότι η περσινή ομάδα (που ήταν η χειρότερη που είχαμε ποτέ) ήταν… ακριβή και ότι θα πάμε σε μικρότερο μπάτζετ, λίγο πολύ την περίμενα αυτήν την εικόνα.
Βεβαίως ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ είχε προσθέσει ότι θα «… εξασφαλίσουμε άνετα την παραμονή», ενώ στην πρόσφατη media day ο προπονητής Σάββας Καμπερίδης είπε οτι «δεν αρκούμαστε απλά στην παραμονή, αλλά θέλουμε και κάτι παραπάνω». Μακάρι να βλέπουν κάτι παραπάνω στην ομάδα και να ξέρουν περισσότερα για τις άλλες ομάδες.
Συγγνώμη, αλλά εγώ με αυτό το ρόστερ το οποίο είναι δομημένο τελείως εκτός της λογικής του σύγχρονου μπάσκετ (με παίκτες γηρασμένους, χωρίς αθλητικότητα και τουλάχιστον τρεις με αρκετά παραπανίσια κιλά) δεν βλέπω πως θα αποφύγουμε μια αγχωτική σεζόν όπως η περσινή.
Μακάρι να προτρέχω και να διαψευστώ. Ναι οκ, ακόμη είναι πολύ νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, όμως ο Ιωνικός που στο δεύτερο ημίχρονο κυριάρχησε επί του Άρη, «συναρμολογήθηκε» ακόμη πιο αργά από εμάς.
Θέλω να δω πως η ομάδα θα αντέχει μετά το 25′, γιατί στη Νίκαια δεν άντεξε. Θέλω να δω ποιοι θα αντικαταστήσουν τους ικανότατους σκόρερ που υπήρχαν πέρσι. Τον Κεν Μπράουν και τον Λευτέρη Μποχωρίδη. Γιατί όταν δημιουργείς ομάδα με χαμηλό μπάτζετ πρέπει να έχεις 1-2 «μπόμπερ», όπως ο Ιωνικός είχε τον Σμιθ.
Πολύτιμος ο πρώην NBAer, Τσάλμερς, καλός ο Σούλερ, «εργαλείο» ο Ντεκόζι, αλλά (πολλούς) πόντους ποιοι θα βάζουν; Ενέργεια, ειδικά κοντά στο καλάθι ποιοι θα βγάλουν; Αλλαγή στον σέντερ ποιος είναι ;Βασικό τριάρι;
Και μην ξεχνάμε το βασικό. Κόσμος δύσκολα θα υπάρξει φέτος στα κλειστά γήπεδα. Κι αν υπάρξει ίσως γίνει σε πολύ μικρό ποσοστό. Και ο κόσμος για τον «Αυτοκράτορα» είναι ζωτικής σημασίας. Ομάδες καλύτερες από αυτόν έρχονται και χάνουν επειδή υπάρχουν οι οπαδοί, αλλά και τα… ξωτικά της εποχής Γκάλη, κρυμμένα στις γωνίες του Παλέ.
Το πρόγραμμα είναι ύπουλο. Αρχίζεις με Παναθηναϊκό εντός, πας στον Ιωνικό, μετά με Περιστέρι εντός και την 4η αγωνιστική έχεις τη Λάρισα εκτός. Αν λοιπόν δεν έρθουν κάποιες νίκες σε αυτά τα ματς μετά θα αγχωθείς. Θα κυνηγάς πάλι όπως πέρσι και δεν θα…φτάνεις.
Και δεν ζητάμε πολλά γιατί γνωρίζουμε την κατάσταση. Μια γρήγορη και αξιοπρεπή σωτηρία (φτάσαμε να) ζητάμε…
ΥΓ: Πείτε με υπερβολικό, αλλά ακόμη και η φανέλα δεν έχει το κλασικό ζωηρό «κίτρινο» του Άρη.