Ελληνοτουρκικά: Πώς απαντάει η Ελλάδα στους S-400 της Τουρκίας

Η υπόθεση των τουρκικών S-400, όπως ήταν αναμενόμενο, εισήλθε εκ νέου στην καθημερινότητά μας. Σα να μην μας έφτανε ο κορονοϊός, η οικονομική κρίση, η αβεβαιότητα και ό,τι άλλο βιώνει καθένας στις πολύ δύσκολες εποχές που διέρχεται η χώρα και ο κόσμος ολόκληρος, έρχεται ο γνωστός κακός γείτονας να εισαγάγει στη στρατιωτική εξίσωση της περιοχής ένα σύστημα που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει σημαντικά το θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Η Ελλάδα απαντάει στην απειλή με τη μορφή της απόφασης προμήθειας μιας Μοίρας των εξαιρετικά προηγμένων και επιχειρησιακά ικανών γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale, που ασφαλώς ανεβάζουν την ελληνική αμυντική και επιχειρησιακή αξιοπιστία μια σκάλα παραπάνω. Δεν είναι ο τρόπος που θα έπρεπε η χώρα να περάσει στη νέα γενιά αεροσκαφών, αφού η απόφαση ελήφθη υπό την πίεση της συγκυρίας και δεν είναι αποτέλεσμα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και υλοποίησής του για τη μετεξέλιξη και ενίσχυση των ελληνικών αμυντικών ικανοτήτων.

Όμως, ακριβώς λόγω της συγκυρίας, υποχρεωθήκαμε να ενεργήσουμε άμεσα, καλύπτοντας σημαντικό κομμάτι του χαμένου χρόνου στην αδιάκοπη προσπάθεια διατήρησης του αξιόμαχου των Ενόπλων μας Δυνάμεων σε υψηλά επίπεδα. Το πολιτικό σύστημα συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο, όπως απέδειξε η επανάληψη του εγκληματικού σφάλματος εγκατάλειψης της άμυνας της χώρας μετά την “αγορά του αιώνα”, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που μας οδήγησε στην κρίση των Ιμίων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Επίθεση Τραμπ κατά της Τουρκίας: «Ο Ερντογάν υπονομεύει τη μάχη κατά του ISIS»

Σε μια φυσιολογική χώρα, το σενάριο 15ετούς παραμέλησης της άμυνας και οι πολιτικές συγκρούσεις για οτιδήποτε άλλο πλην αυτού που θα εξασφάλιζε την επιβίωση του Ελληνισμού, θα είχε οδηγήσει στη μόνιμη αποτροπή του, με τους αναλυτές και σχεδιαστές πολιτικής να αντιλαμβάνονται ότι η πρόβλεψη στο ερώτημα “τι θα συνέβαινε”, θα ήταν “άσκηση” για πρωτοετείς φοιτητές πανεπιστημιακής σχολής των διεθνών σχέσεων. Όχι όμως για την Ελλάδα!

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα. Η Τουρκία έχει παρεκτραπεί δείχνοντας να πιστεύει ότι θα κριθούν όλα τώρα, με αποτέλεσμα το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης να έχει εκτοξευθεί. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας τώρα τρέχει, αλλά δεν δείχνει ακόμα να έχει αντιληφθεί ότι για να οικοδομήσεις αμυντικές ικανότητες παίρνει χρόνο, ενώ οι προθέσεις του αντιπάλου και η γεωστρατηγική κατάσταση αλλάζουν σε χρόνο ρεκόρ.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ S-400

Εάν επικεντρωθούμε στους τουρκικούς S-400, τα σενάρια είναι τρία και αφορούν την εξέλιξη των σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση. Δυστυχώς, όλα είναι δυσμενή για την Ελλάδα και όπως θα καταδειχθεί, θα πρέπει να αποφασίσει ότι πρέπει να ετοιμαστεί ακόμα και για το χειρότερο σενάριο. Η Ιστορία λάθη δεν συγχωρεί, ενώ καταγράφει με τα πιο μελανά χρώματα την -διακομματική στην Ελλάδα- πολιτική ανοησία.

Το πρώτο σενάριο λοιπόν, είναι η Τουρκία να επανέλθει στην αγκαλιά της Δύσης. Πιθανότητα εξαιρετικά περιορισμένη με τα σημερινά δεδομένα. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα έχει ξανά πρόβλημα. Η Τουρκία θα εγκαταλείψει τους S-400 επιδεινώνοντας τις σχέσεις της με τη Ρωσία και ως αντάλλαγμα θα επανέλθει με συνοπτικές διαδικασίες στο πρόγραμμα των F-35, δημιουργώντας έναν σοβαρότατο πονοκέφαλο στην ελληνική άμυνα.

Το δεύτερο σενάριο είναι η Τουρκία να επιμείνει στους S-400 αψηφώντας τις απειλές των κυρώσεων, με την Ελλάδα να έχει να αντιμετωπίσει ένα επικίνδυνο όπλο, το οποίο θεωρητικά μπορεί να αποτελέσει θανάσιμη απειλή και να ακυρώσει στην πράξη το ελληνικό ποιοτικό αεροπορικό πλεονέκτημα.

Το τρίτο σενάριο είναι ακόμα δυσμενέστερο. Η Τουρκία απελπισμένη από τον αποκλεισμό της από τις δυτικές αγορές, στρέφεται προς τη Ρωσία και προχωρά στην προμήθεια ενός προηγμένου μαχητικού αεροσκάφους. Και το Su-35 και το πέμπτης γενιάς Su-57 θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές και στο γεωστρατηγικό περιβάλλον και στο “πρακτικό” αμυντικό επίπεδο. Παρότι η στήριξη της Δύσης στην Ελλάδα θα είναι αναμφισβήτητη, στο πρακτικό επίπεδο, η εμπειρία διδάσκει πως “αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς”…

Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα; Επαρκεί η προμήθεια των γαλλικών Rafale και η αναβάθμιση των F-16 σε “V”, μαζί με την αναβάθμιση των F-16 Block 50 σε Plus Advanced+; Η καταρχήν θέση του DP και δεδομένου του τρόπου που κινείται η χώρα, είναι ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη εξαιρετικά θετική συγκυρία κάνοντας το κάτι παραπάνω, ώστε να γίνει για μια φορά εγκαίρως. Διαφορετικά, θα τρέχουμε στην επόμενη ελληνοτουρκική κρίση και θα έχουμε όσα ζητάμε κατόπιν εορτής…

Εάν δεν γίνουν άμεσα όλες οι κινήσεις που θα καθορίσουν την αεροπορική ισχύ της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες, θα χαθεί η δυναμική της συγκυρίας, που εκτός από τα γνωστά αρνητικά, έχει και ορισμένες πολύ θετικές διαστάσεις που θα περιορίσουν τη ζημιά της δεδομένης έλλειψης σχεδιασμού που θα τηρείται και της κινητοποίησης σε λάθος χρόνο…

F-35 LIGHTNING II… ΓΙΑΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ «THE SOONER THE BETTER»

Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην ένταξή της στο πρόγραμμα των μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II. Οι λόγοι είναι απλοί. Ο βασικότερος είναι η δραματική επαύξηση της αξιοπιστίας της ελληνικής απειλής καταστροφής των ρωσικών S-400 εάν απαιτηθεί. Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι τα χαρακτηριστικά μειωμένης παρατηρησιμότητας (stealth) του F-35 είναι ο πιο ουσιαστικός παράγων που θα οδηγήσει στην απόφαση τοποθέτησής του συστήματος πιο βαθιά στην τουρκική ενδοχώρα και όχι επιδεικτικά στα παράλια.

Άλλωστε, εάν η Τουρκία οριστικοποιήσει τη στρατιωτική -πέραν της διπλωματικής- αξιοποίηση των S-400, τότε είναι θέμα χρόνου να προχωρήσει στην προμήθεια κι άλλων συστημάτων από τη Ρωσία, ώστε να “χτιστεί” σωστά η αντιαεροπορική ομπρέλα. Θα συμπληρωθεί με συστήματα όπως π.χ. τα Pantsir και τα Tor (υπάρχουν κι άλλα), προς μεγάλη ικανοποίηση των υπευθύνων της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας. Τότε η εξουδετέρωση των συστημάτων θα είναι πιο δύσκολη.

Γιατί όμως τώρα και όχι π.χ. σε έναν χρόνο; Διότι εξαιρετικά αξιόπιστες πηγές του DP υπερατλαντικά, υποστηρίζουν ότι η τουρκική συμπεριφορά έχει τόσο εξοργίσει πανίσχυρους πυλώνες του συστήματος παραγωγής πολιτικής των ΗΠΑ, ώστε το κλίμα είναι καταλληλότερο από ποτέ για την εξασφάλιση εξαιρετικά ευνοϊκών όρων στην απόκτηση αρχικά μιας Μοίρας F-35A.

Οι ευνοϊκοί όροι αφορούν και τον χρόνο παράδοσης και το συνολικό κόστος. Οι πληροφορίες μιλούν για χρόνο-ρεκόρ αλλά και για διάφορες σκέψεις που έχουν γίνει με σκοπό να διευκολυνθεί η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα του F-35. Και το ζήτημα της ταχύτητας είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς θα καλύψει σημαντικό μέρος της αμυντικής ολιγωρίας των τελευταίων ετών σε όλα τα μέτωπα…

Πλέον, στις ΗΠΑ, η δραματική αναβάθμιση της διμερούς αμυντικής συνεργασίας με την Ελλάδα, σε συνδυασμό με τις επιχειρησιακές ικανότητες της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, έχει δημιουργήσει μια εικόνα που θέλει την απουσία της Ελλάδας να μοιάζει… σχεδόν παράλογη! Την παρούσα περίοδο δεν θα μπορούσαν να ονειρεύονται πιο αξιόπιστο σύμμαχο. Έχει έρθει η ώρα να μεταφραστεί και σε χειροπιαστά ανταλλάγματα.

Για να μη “μασάμε τα λόγια μας”, έχει έρθει η ώρα η Ελλάδα να διεκδικήσει και να λάβει στρατιωτική βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η τελευταία φορά που είχε λάβει στρατιωτική βοήθεια η χώρα μας ήταν τα δύο εκ των οχτώ φωτοαναγνωριστικών RF-4E Phantom II. Τη στιγμή που στη “γειτονιά” το Ισραήλ λαμβάνει 3,8 δισ. δολ. στρατιωτική βοήθεια ετησίως, δε νομίζουμε ότι το ελληνικό επιχείρημα για συνδρομή της τάξεως του 30-40% (περίπου 1,5 δισ. δολ.) στην προμήθεια της πρώτης μοίρας F-35A διαθέτει ισχυρότατα επιχειρήματα για να προωθηθεί στο Κογκρέσο; Με μια -ΝΑΤΟϊκή υποτίθεται- Τουρκία που αναπτύσσει τους S-400 που θα κοιτούν προς τη Δύση;

Αυτή η εικόνα είναι λοιπόν που δημιουργεί τη μεγαλύτερη ίσως ευκαιρία για την Ελλάδα. Τα οικονομικά περιθώρια της χώρας είναι ασφυκτικά και οι ΗΠΑ το γνωρίζουν. Ασφαλώς κατανοούν ότι η Ελλάδα αναγκάζεται να προχωρήσει σε μεγάλες θυσίες για την ενίσχυση της άμυνάς της. Με οργανωμένη προσπάθεια και με σαφείς θέσεις, το αμερικανικό Κογκρέσο θα ήταν πιο θετικό από ποτέ να συνδράμει την ενίσχυση της Ελλάδας με αμερικανικά όπλα. Ούτε το Πεντάγωνο, ούτε άλλος πυλώνας του συστήματος θα ήγειρε ενστάσεις.

Έχει έρθει λοιπόν η ώρα κινηθούμε. Πιο ευνοϊκή συγκυρία μπροστά μας δύσκολα θα βρεθεί. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μας εκπλήξει. Καλώς ή κακώς, το μέλλον της Πολεμικής Αεροπορίας το περιγράφουν δυο διακριτοί αεροπορικοί στόλοι, ένας γαλλικός και ένας αμερικανικός, με υπερσύγχρονα αεροσκάφη επικεφαλής (F-35/F-16V κατά βάση και Rafale/Mirage 2000-5). Στόχος είναι η μέγιστη δυνατή ομογενοποίηση ώστε να έχουμε να υποστηρίξουμε τον μικρότερο δυνατό αριθμό τύπων μαχητικών, που θα εξοικονομήσει σημαντικά κονδύλια σε βάθος χρόνου.

Το έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές. Είτε η επιλογή ήταν Rafale είτε F-35, ο πραγματικά οικονομικότερος τρόπος να τα προμηθευτείς είναι να ζητήσεις από την αρχή όσα χρειάζεσαι σε βάθος χρόνου. Θα εξασφαλίσεις βιομηχανικό έργο, καλύτερες τιμές και ο προγραμματισμός δεν θα έχει εκπλήξεις. Αυτό όμως δεν το κάνουμε για λόγους που δεν είναι της παρούσης και αφορούν την ανοργανωσιά μας ως κράτος και την κάκιστη νοοτροπία, κυρίως της πολιτικής ηγεσίας.

Η συγκυρία προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες που θα βοηθήσουν να μειωθεί ο αρνητικός αντίκτυπος των συνήθως μη ορθολογικών επιλογών μας. Για να τις εκμεταλλευτούμε όμως θα πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα σε όλα τα επίπεδα. Θα το πράξουμε; Μόνο όποιος ζητά και διεκδικεί παίρνει. Τόσες δεκαετίες, τι άλλο άραγε μας δίδαξε η Τουρκία…

Πηγή: defence-point.gr