ΕΠΣ Ευβοίας – Παπακωνσταντίνου: Επιστρέφω για να αποχωρήσω δικαιωμένος!

Κουβέντες ξεκάθαρες, έντιμες και χωρίς κανένα θυμό, παρά τα όσα τράβηξε μέχρι πρόσφατα, βγήκαν από το στόμα του Γιάννη Παπακωνσταντίνου.

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΣ Ευβοίας, δείχνει πως δεν κρατά κακία σε κανέναν, παρά τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, όλο αυτό το διάστημα, μέχρι και πρόσφατα, όπου βγήκε  η απόφαση των δικαστηρίων, που τον παραδίδει καθαρό σε όλη την ποδοσφαιρική ελληνική κοινότητα.

Αν και στη συνείδηση όλων, αυτό ήταν δεδομένο. Λίγοι λοιπόν, θα μπορούσαν να κρατήσουν αυτή τη στάση μέχρι σήμερα, όπου του δίνεται το δικαίωμα να μιλά ήρεμα για τη μεγάλη του αγάπη το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που μέχρι πρόσφατα υπηρετούσε!

Αραγμένος στην καρέκλα της εντιμότητας και της καθαρότητας, περίμενε, με υπομονή πότε θα έρθει αυτή η στιγμή, ώστε να πέσουν οι μάσκες και ο ίδιος να σηκώσει το κεφάλι του και να χαμογελάσει, όπως πριν, τότε που με την πλάτη τη δική του  η Ένωση Ευβοίας, ανέβαινε το βουνό των επιτυχιών και από μια μικρή Ένωση, που ήταν επι των ημερών του να αποκτήσει  την αίγλη  που διατηρεί μέχρι σήμερα αλλά και παράλληλα  πολλούς θαυμαστές.

-Με εκπλήσσει το γεγονός, παρότι κάποιοι σας  «κυνήγησαν» και σας  συκοφάντησαν, εσείς σήμερα τους χαμογελάτε;

«Η δικαιοσύνη με την απόφασή της απέδειξε πως διατηρείται στο ύψος των περιστάσεων και αποτελεί έστω και την ύστατη στιγμή το αποκούμπι όλων. Και κυρίως όσοι θα βρεθούν στην ίδια θέση με εμένα!  Και γι αυτό είμαι χαρούμενος. Γνώριζα ευθύς εξ αρχής, πως ήμουν  αθώος και πως την περίοδο που εγώ κοιτούσα να συμβάλω στην ανάταση και στην αναβάθμιση της Ομοσπονδίας, κάποιοι κοιτούσαν πώς να με βλάψουν! Εν τέλει όπως αποδείχθηκε δεν τα κατάφεραν.  Γι αυτό χαμογελώ, επειδή δεν τα κατάφεραν. Αυτά που τράβηξα δεν θέλω να τα υποστεί ούτε ο εχθρός μου. Ήταν πολλά και κυρίως χωρίς να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Όπως και αποδείχθηκε…».

-Μα πως είναι δυνατόν ενώ εσείς να κοιτάζετε το καλό κάποιοι να θέλουν να σας βλάψουν;

(Γέλια) – «Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς στην παραγοντική ελληνική κοινωνία. Και δεν είναι φαινόμενο των καιρών. Είναι κάτι που όσοι έχουν διατελέσει παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου το έχουν νιώσει για τα καλά στο πετσί τους.  Θα συμφωνήσω με όλους όσοι ισχυρίζονται  πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από αλλαγές, με στόχο την αναβάθμισή του και την καλυτέρευση των όρων λειτουργίας του. Θα πρέπει να διαχωριστεί πλήρως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο από το ερασιτεχνικό και σε επίπεδο Ομοσπονδίας. Δεν μπορεί οι πρόεδροι των Ενώσεων να αποφασίζουν για τις τύχες των επαγγελματικών ομάδων και του θεσμού τους. Για μένα θα έπρεπε στην Ομοσπονδία να συμμετείχαν τρεις με τέσσερις μόνον πρόεδροι Ενώσεων, και οι οποίοι θα μπορούσαν να προωθήσουν τα θέματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου! Και όχι όπως γίνεται σήμερα…»

-Για το αυτοδιοίκητο μια λέξη;

«Στην Ελλάδα έχουμε μπερδέψει τους νόμους του κράτους με το αυτοδιοίκητο! Είναι δυο διαφορετικά πράγματα.  Οι νόμοι της ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ που ισχύουν παγκοσμίως, δεν έχουν να κάνουν και δεν συγκρούονται με τους νόμους του κράτους, αλλά ορίζουν  τους κανονισμούς  του ποδοσφαίρου δηλαδή το  αυτοδιοίκητο. Είναι υπεύθυνη για την όποια διοργάνωση αναλαμβάνει να την φέρει εις πέρας. Και μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο που να ικανοποιεί τους συμμετέχοντες».

-Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Για παράδειγμα δεν θα έπρεπε σήμερα να παρθεί μια πρωτοβουλία εκ μέρους της Ομοσπονδίας και να δοθεί μια εντολή για οριστική διακοπή των πρωταθλημάτων ή όχι;

«Σωστή ερώτηση. Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει ήδη. Θα έπρεπε  να είχε βγει  κάποιος και να είχε ενημερώσει όλα τα σωματεία της Επικράτειας που περιμένουν εδώ και τρεις μήνες. Έχει υποχρέωση η ΕΠΟ, να προαναγγείλει πως θα περιμένουν την απόφαση της κυβέρνησης και των ειδικών για το αν και πότε θα ανοίξουν τα γήπεδα και αν θα επανεκκινήσουν τα πρωτάθλημα. Και όχι αυτή τη σιωπή! Θα συμφωνήσω πως η τελική απόφαση είναι δύσκολη, αφού στη χώρα μας εμπλέκονται η πολιτική και η ψήφος με το αυτονόητο… Όμως από τη στιγμή που έχεις να κάνεις με χιλιάδες ανθρώπους που με κάθε ρόλο ασχολούνται με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, τότε η υποχρέωση της Ομοσπονδίας είναι δεδομένη, κάτι που δεν έχει γίνει…».

-Βλέπετε θετικά την εκκίνηση και πάλι του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου;

«Πολύ δύσκολα. Ήδη οι αριθμοί δεν ευνοούν. Τα επιδημιολογικά στοιχεία είναι επιβαρυντικά και όλα δείχνουν πως μάλλον θα αργήσει ή δεν θα ανοίξουν τα γήπεδα για τις ερασιτεχνικές ομάδες. Ο χρόνος  για να ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα δεν θα φθάσει κι αυτό είναι δεδομένο. Κι εδώ ακριβώς θα πρέπει να βγει κάποιος και να το πει. Να πει πως ο χρόνος δεν  θα φθάσει και καλό είναι να διακοπεί η διοργάνωση για φέτος. Προσωπικά επιμένω πως το ίδιο το ποδόσφαιρο, θα έπρεπε να πάρει την ευθύνη πάνω του και να ξεδιαλύνει όσα γκρίζα σύννεφα έχουν μαζευτεί από πάνω του».

-Και πάμε τώρα στα… «δύσκολα»… Θα υπάρξει επιστροφή  σας στον προεδρικό θώκο της Ένωσης;

«Όχι προς το παρών! Μετά την αποκατάστασή μου, ως προσώπου και ως οικογενειάρχη, περιμένω και την αθλητική. Εντός των ημερών, περιμένω να γίνει η τυπική μου συνάντηση με τον νυν πρόεδρο της Ένωσης τον κ. Ρέτσα, ώστε να γίνει η τυπική παράδοση – παραλαβή της προεδρίας, έτσι όπως είχαμε συμφωνήσει και εν συνεχεία να δηλώσω την παραίτησή μου. Δεν θέλω να ασχοληθώ πλέον με το ποδόσφαιρο. Με περιμένει η οικογένειά μου και τέλος του μήνα αναχωρώ για το Μαϊάμι! Θέλω  να απολαύσω  την ησυχία και την ηρεμία μου, έστω και αν αναγκάζομαι να το κάνω αυτό μακριά από το ποδόσφαιρο που τόσα έδωσα όλα αυτά τα χρόνια…»

-Δηλαδή κλείνει οριστικά η πόρτα της επιστροφής σας και πάλι στον προεδρικό θώκο;

«Στην παρούσα φάση δεν θέλω να το συζητήσω. Είναι πολλοί εκείνοι που μόλις το πληροφορήθηκαν έσπευσαν να μου αλλάξουν γνώμη. Όμως έχω ήδη πάρει τις αποφάσεις  μου. Είμαι πολύ απογοητευμένος από τη συμπεριφορά κάποιων. Ίσως στο εγγύς μέλλον αν κι εφόσον κρίνω πως η κατάσταση και το πάθος μου εξακολουθούν να είναι προς τη θετική κατεύθυνση να το ξανασκεφθώ. Πάντως πρέπει να αλλάξουν πολλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, προκειμένου να μπορέσει να γίνει ωφέλιμο για την κοινωνία. Και πρωτίστως θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία της Ομοσπονδίας και οι πρόεδροι των Ενώσεων να ασχολούνται μόνον με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και όχι να είναι δέσμιοι των επαγγελματικών ομάδων ! Διότι αν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο πάει καλά, τότε καλά θα πάει και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να μην ανησυχούν κάποιοι…».

-Βλέπετε με θετικό μάτι το μητρώο;

«Εννοείται πως είναι μια κίνηση που θα έπρεπε να είχε γίνει. Όμως διαφωνώ με τον τρόπο που εξελίσσεται και μάλιστα χωρίς να υπάρχει παρέμβαση από τη μεριά της Ομοσπονδίας.  Θα έπρεπε να είχε συγκροτηθεί μια επιτροπή από την ΕΠΟ, που θα ζητούσαν συνάντηση με τον υφυπουργό κ. Αυγενάκη, προκειμένου να του εξηγήσουν πως όλα αυτά που ζητούνται είναι δύσκολο διαδικαστικά και εν μέσω πανδημίας, ενώ  δεν είναι δυνατόν ένα ερασιτεχνικό σωματείο, να μετατρέπεται σε μια μικρή «ΠΑΕ» και να του  ζητούν να έχει ένα μικρό λογιστήριο, προκειμένου να πειθαρχήσει σε όλα όσα του  ζητούνται από το νόμο! Γι αυτό και αυτή η εξέλιξη δεν θα βγει σε καλό των ερασιτεχνικών ομάδων. Βλέπω με θετικό μάτι την επιχορήγηση των σωματείων, ώστε να αυτονομηθούν και να μην έχουν ανάγκη κανέναν πρόεδρο, προκειμένου να τον επιλέξουν στις εκλογές που πραγματοποιούνται. Ενώ αίσθηση προκαλεί η επιμονή του κ. Αυγενάκη, που αφορά τη χρησιμοποίηση των γηπέδων. Οι χώροι άθλησης ανήκουν στους πολίτες και θα πρέπει να δίνονται ελεύθερα προς χρήση… Πάντως  κατά την άποψή μου, το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν αξίζει της μοίρας και της κατάστασης που βρίσκεται σήμερα, αλλά αξίζει μιας καλύτερης μεταχείρισης από όλους τους φορείς και κυρίως από την πολιτεία».

Αυτές είναι οι τελευταίες ίσως λέξεις ενός ανθρώπου, που έδωσε πολλά στα σωματεία της Εύβοιας και  ανέβασε επί των ημερών του, πολύ ψηλά τον πήχη.

Και αν σήμερα είναι πολλοί εκείνοι οι πρόεδροι των ομάδων, που εξακολουθούν και επικοινωνούν μαζί του και του ζητούν την επιστροφή, είναι η απόδειξη, πως τα κατάφερε και  ουδείς ξεχνά αυτή την προσπάθεια που έχει καταβάλει…

Προς το παρών, βάζει μια άνω τελεία στη γεμάτη επιτυχία πορεία του ως προέδρου της ΕΠΣ Ευβοίας, ενώ η θαλπωρή της οικογενειακής του εστίας τον περιμένει στο Μαϊάμι, αφού ήδη το αεροπλάνο στο Ελ Βενιζέλος τον περιμένει τέλος του μήνα…

Πάντως η κουβέντα μας, ήταν πολύ ζεστή, ανθρώπινη και όπου  χρειάστηκε βγήκε και ο παραγοντικός του λόγος, που ομολογουμένως ήταν μεστός…