Ρομέλου Λουκάκου: Μια «αθόρυβη» φονική μηχανή

Τίτλοι; Ατομικές επιδόσεις; Επιδραστικότητα; Αλήθεια, με ποια παράμετρο μετριέται το ποδοσφαιρικό μεγαλείο; Οπως και να’χει, ο Ρομέλου Λουκάκου βαδίζει γοργά σ’αυτό και σε μια θέση στην ελίτ του «βασιλιά των σπορ».

Πριν κλείσει τα 28 του χρόνια, ο Βέλγος επιθετικός της Ίντερ έχει κατορθώσει κάτι που δεν συναντάται συχνά στον κόσμο του αθλήματος. Τα 300 τέρματα που έχει πετύχει σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, είναι αριθμός που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να τον τοποθετήσει στο ποδοσφαιρικό πάνθεον. Συν τοις άλλοις, εν ενεργεία θρύλοι όπως οι Σουάρες, Λεβαντόφσκι και Ιμπραΐμοβιτς χρειάστηκαν πολύ περισσότερο καιρό για να φτάσουν στο ανάλογο νούμερο.

Ωστόσο, οι επιλογές που έχει κάνει ο Λουκάκου αναφορικά με τις ομάδες για τις οποίες αγωνιζόταν την τελευταία δεκαετία, τον έχουν «καταδικάσει» σε μια συνεχή προσπάθεια να αποδεικνύει ότι δεν είναι… ελέφαντας. Σκοράρει με παροιμιώδη συνέπεια, καθώς μετρά εννιά σερί σεζόν με διψήφιο αριθμό τερμάτων, αλλά αυτό δεν αρκεί.

Ειδικά στο κομμάτι των τίτλων, ο ταλαντούχος φορ δεν έχει «συναντηθεί» με το timing. Με μόλις έναν συλλογικό τίτλο (πρωτάθλημα Βελγίου το 2010) στο παλμαρέ του μοιραία δεν μπορεί κεφαλαιοποιήσει την επιθετική του δεινότητα.

Όσο μάλιστα δεν κατακτά τρόπαια, η αμφισβήτηση ως προς τη βαρύτητα των γκολ που σκοράρει θα μεγαλώνει. Μέχρι να αποδείξει το αντίθετο, θα περιορίζεται στον ρόλο μιας «αθόρυβης» φονικής επιθετικής μηχανής.

Το πρώτο βήμα προς τη δόξα

Υποτιμημένος μεν, βελτιωμένος δε. Ο Βέλγος έχει σημειώσει τρομακτικά βήματα προόδου, από την εποχή που αγωνιζόταν στην Αγγλία. Το πρώτο βήμα που έκανε και τον απελευθέρωσε ήταν το γεγονός πως έμεινε ανεπηρέαστος στις κακοπροαίρετες κριτικές. Λόγια που θα μπορούσαν να λυγίσουν κάθε επαγγελματία παίκτη.

Ειδικά έπειτα από την μέτρια θητεία του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ουδείς πίστευε ότι ο Ρομέλου Λουκάκου θα μπορούσε να επιστρέψει σε υψηλές πτήσεις, με τον Ζοσέ Μουρίνιο να τον γειώνει τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να κάνει το βήμα παραπάνω.

Κι όμως, ο 27χρονος βγήκε δυνατότερος απ’όλο αυτό. Στο «Μεάτσα» έχει βρει τη Γη της Επαγγελίας του και Κόντε επιτρέποντος, θα φτάσει και στον πρώτο σημαντικό τίτλο της διαδρομής του.

Mάλιστα, με εμφανίσεις όπως αυτή κόντρα στη Μίλαν, στο derbi della Madonnina, η αντίστροφη μέτρηση για να συμβεί κάτι τέτοιο, μάλλον έχει ξεκινήσει. O θηριώδης στράικερ έγινε ο πρώτος παίκτης από το 1950 και τον Μπενίτο Λορέντσι που σκοράρει σε τέσσερα σερί ντέρμπι του Μιλάνο, τα νούμερα της αποτελεσματικότητάς του ζαλίζουν και πικαρίσματα όπως αυτό στον «θεό» Ζλάταν, μαρτυρούν τη δίψα του για μια περίοπτη θέση στον ποδοσφαιρικό ήλιο.

Άλλωστε, αυτός μοιάζει να είναι και ο προορισμός του σε βάθος πενταετίας. Κύπελλα και τρόπαια συνδυασμένα με ατομικές επιδόσεις που θα προκαλέσουν θόρυβο από τα επιφωνήματα θαυμασμού για έναν ακούραστο επιθετικό εργάτη που επιτέλους θα έχει κατορθώσει κάτι αξιομνημόνευτο.