Το να σέβεσαι την απεργία του άλλου είναι δείγμα πολιτισμού

Η απεργία στην εστίαση για την Τρίτη (16/11) είναι ένας από τους τρόπους προκειμένου να εισακουστούν τα αιτήματα όσων εργάζονται εκεί.

Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Η απεργία είναι δικαίωμα και προνόμιο του ελεύθερου πολίτη. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει στα όρια της ασυδοσίας (κι αυτό συνέβαινε κατά κόρον τη δεκαετία του ’90) θα πρέπει να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα.

Και να καταλάβουμε ότι θα πρέπει εμείς οι ίδιοι, να τη διαφυλάξουμε, να την προστατεύσουμε, να της δίνουμε πάντα την αξία που της αρμόζει.

Ως εκ τούτου, αυτό θα πρέπει να το έχουν στο νου τους όλοι οι άνθρωποι που είναι και θέλουν να λέγονται δημοκρατικοί. Και κυρίως να αναλογίζονται ότι τα δικαιώματά τους δε συμπίπτουν με των ολίγων αλλά με των πολλών.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να «σπάσεις» ή για να μειώσεις μια απεργιακή κινητοποίηση. Μπορείς εύκολα (ο λαϊκισμός είναι πανίσχυρο όπλο) να βγάλεις… αστεία και περιττή μια απεργία.

Εδώ τόσα χρόνια ακούμε για τους «τεμπέληδες Έλληνες». Δε θα συνέβαινε αυτό;

Δε θα πρέπει όμως να μένεις στο αποτέλεσμα, αλλά στην ουσία.

Το αν η απεργία με αυτή τη μορφή είναι αποτελεσματική, το συζητάμε. Σίγουρα δεν έχει την ίδια απήχηση, όπως πριν 40-50 χρόνια. Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι πολιτικοί έχουν άλλους τρόπους για να φτιάχνουν το προφίλ τους και δε θα φοβηθούν χιλιάδες ανθρώπων στους δρόμους για ένα 24ωρο.

Παλιά ναι. Τώρα όχι.

Εμείς, όμως, ως ελεύθεροι πολίτες οφείλουμε να αντιληφθούμε και να ενημερωθούμε τους λόγους για τους οποίους γίνεται αυτή η κινητοποίηση.

Όταν λοιπόν επιχειρηματίες κι εργαζόμενοι στην εστίαση κατεβαίνουν στους δρόμους ζητώντας ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ, τότε σταματάς εκεί.

Ούτε επαίτες είναι. Ούτε φυσικά και… αστυνομικοί, μετά την απαράδεκτη ενέργεια να τους βάζουν να ζητούν… ταυτότητες και να κάνουν έλεγχο στους πελάτες.

Όταν φωνάζουν ότι πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά όλα τα μαγαζιά και να μη χαθούν θέσεις εργασίας, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.

Από τη στιγμή που αναφέρουν ότι ο τζίρος έχει πέσει κατά 50% τα Σαββατοκύριακα και κατά 80% τις καθημερινές, κάτι δεν πάει (καθόλου) καλά.

Όταν δε μπορούμε να καταλάβουμε ότι το αίτημα να μειωθεί ο ΦΠΑ (ο ίδιος ο υπουργός της Ανάπτυξης καθημερινά στα κανάλια πανηγυρίζει για… μείωση φόρων) δε θα έπρεπε να το συζητάμε καν.

Και κυρίως θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η εστίαση ήταν ένας από τους τομείς που χτυπήθηκαν βάναυσα…

Συμπερασματικά. Μέσα από την  απεργία θα πρέπει να ενημερωθούμε και να σκεφτούμε.

Προσωπικά, εξέφρασα την άποψή μου από πέρυσι: Δεν ήμουν υπέρ του lockdown αλλά ήμουν (και είμαι) υπέρ των μέτρων πρόληψης. Όχι τιμωρητικών… Ούτε εισπρακτικών.

Ο πολίτης πρέπει να αισθάνεται ότι το Κράτος είναι αρωγός. Και όχι με ένα ραβδί επάνω από το κεφάλι του.

Η σχέση εμπιστοσύνης δεν αποκαθίσταται εύκολα (ειδικά σε μια λανθασμένη νοοτροπία που έχει επιβληθεί και βολεύει) αλλά τουλάχιστον πρέπει να το προσπαθήσεις.

Πως; Με εξορθολογισμό του κάθε κλάδου. Με το να ακούς τα προβλήματά τους. Και όχι με επικοινωνία και λαϊκισμό.

Αρχικά, ας καταλάβουμε όλοι ότι η απεργία που παρουσιάζεται ως… δαίμονας, είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσουμε. Ας συμβάλουμε, λοιπόν, στη διατήρησή της.

Προφανώς μέσα απ’ αυτή θα πρέπει να επιδιώξεις να κάνεις το χώρο σου, τον κλάδο σου, καλύτερο. Πέρα από όλα τα άλλα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Υγειονομικοί: Συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της υποχρεωτικότητας του Εμβολίου την Τετάρτη 17/11 στο Υπουργείο Υγείας

Σοκαριστικό δυστύχημα στον ΗΣΑΠ – Ένας νεκρός και δύο τραυματίες!