Ρεάλ Μαδρίτης: Ένας τίτλος like a boss – Πώς χτίστηκε, ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές και τι σημαίνει

Πρωταθλήτρια στη La Liga η Ρεάλ Μαδρίτης με τεσσάρα επί της Εσπανιόλ και ανατρέχουμε στα τι και πώς της επιτυχίας των Μαδριλένων.

Πρόκειται για μία καταπληκτική φωτογραφία. Απ’ αυτές που πατάς like και οπαδός της Μπαρτσελόνα να ‘σαι – που λέει ο λόγος. Ενσταντανέ, κατά τους πανηγυρισμούς με ανοιχτό λεωφορείο στους δρόμους της Μαδρίτης. Ο Κάρλο Αντσελότι, φορώντας γυαλιά ηλίου, τραβάει τζούρα από το πούρο του, με ύφος όχι like o boss, αλλά boss, σκέτο. Πιο cool δεν πάει!

Και γιατί όχι δηλαδή; Μόλις έγινε ο πρώτος προπονητής στα χρονικά που κατακτάει τίτλο και στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Εντυπωσιακό(ς) και λίγα λέμε. Ναι, σύμφωνοι, αν έχεις κοουτσάρει Γιουβέντους, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν, Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης, η είδηση είναι κυρίως να μην πάρεις τρόπαια. Αλλά αυτός ο κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος και μετρ της επικοινωνιακής διαχείρισης Ιταλός, ξέρει να καθοδηγεί με ασφάλεια σε έναν κόσμο γεμάτο «εγώ». Αυτό, από μόνο του, είναι τεράστιο πράγμα. Και το αντίθετο του «εύκολος».

Πρώτη, καλύτερη, αλλά με τι ανταγωνισμό;

Τι να του πει ο κάθε εις; Αρέσει δεν αρέσει, ο «Καρλέτο» θα μείνει ως ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Δεν μπορεί πάντως να ισχυριστεί κανείς το ίδιο για τη φετινή Ρεάλ του. Αυτή δηλαδή που έφτασε στον 35ο τίτλο της ιστορίας της. Περισσότερο ίσως από δική της επιτυχία, είναι αποτυχία των άλλων. Αντανάκλαση και εφαρμογή της έλλειψης ουσιαστικού ανταγωνισμού.

Η Μπαρτσελόνα, ήταν η χειρότερη των τελευταίων ετών και αργότερα, με τον Τσάβι, περισσότερο το μέλλον της φτιάχνει παρά βελτίωσε το παρόν της. Η Ατλέτικο Μαδρίτης μοιάζει παγιδευμένη στον (κακό) εαυτό της και στα όρια της. Έμεινε η Σεβίλλη ως αντίπαλος, πρώτα όμως πρέπει να πιστέψει πως μπορεί και (ακόμα;) δεν είναι αυτή η φάση της.

Γι’ αυτό το άξιζε η Ρεάλ Μαδρίτης

Θα ήμασταν, ωστόσο, άδικοι και εκτός πραγματικότητας αν μιλούσαμε για μια «άσχημη» πρωταθλήτρια. Πρώτα απ’ όλα, τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Κάθε πρωτάθλημα έχει τόσο μεγάλο εύρος δειγμάτων, χρονικά και πρακτικά, ώστε το νήμα κόβει πάντα κάποιος που το αξίζει. Τυχαίο δεν μπορεί να είναι, εξ ορισμού. Η Ρεάλ μόλις 5 αγωνιστικές δεν υπήρξε πρωτοπόρος φέτος, από την 12η και μετά έκανε «κατάληψη».

Πέρασε με επιτυχία στο «μετά» του τέλους του κύκλου της δεύτερης εποχής του «τοτέμ» Ζινεντίν Ζιντάν. Καθότι την κουλτούρα νικητή που διαθέτει αυτός ο σύλλογος ελάχιστοι μπορούν έστω να τη φανταστούν – να την εκφράσουν, ούτε λόγος. Κότσια, μεγαλείο, ένταση και ένα από πιο θαυμαστά one man show στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος – ο Καρίμ Μπενζεμά έχει υπάρξει μεγαλειώδης – έφεραν τη στέψη. Κι όλα αυτά με ένα «Μπερναμπέου» σε φάση ανακατασκευής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια ομάδα που λειτουργούσε πάντα με γνώμονα τις εντυπωσιακές μεταγραφές, αναγκάστηκε να μαζευτεί, να κάνει «αιματηρά οικονομία». Νταβίδ Αλάμπα (ως ελεύθερος) και Εντουάρντο Καμαβινγκά (αντί 30 εκατ. ευρώ) ήταν οι μοναδικές προσθήκες του καλοκαιριού.

Κυρίως αυτό που μένει, είναι πως μετά από κάθε αναποδιά, η αντίδραση ήταν αποστομωτική, άμεση. Αυτό είναι σήμα-κατατεθέν των πρωταθλητών. Ήττα από την Εσπανιόλ; Νίκη στο «Καμπ Νόου» αμέσως μετά, με το 2-1 να μην περιγράφει επαρκώς το πόσο κλασάτα ήρθε αυτός ο θρίαμβος. Ήττα από τη Χετάφε; Νίκη με 4-1 επί της Βαλένθια στα καπάκια, οι «νυχτερίδες» είναι παραδοσιακά αντίπαλος που ζορίζει τους «μερένγκες». Και το τοπ: Γελοιοποίηση από την Μπαρτσελόνα; Πέντε συνεχόμενες νίκες, με τελευταία το 4-0 επί της Εσπανιόλ, που σφράγισε τον τίτλο. Σαν να μην έγινε τίποτα, σαν απλώς μια «day off» κι όχι ταπείνωση σε clasico.

Ο Μπενζεμά και οι άλλοι «σωματοφύλακες»

Ομαδική κάθε επιτυχία στο ποδόσφαιρο, αλλά εν προκειμένω βγαίνουν μπροστά τέσσερα υπέροχα άτομα. Είναι ο δικός τους τίτλος. Ο Τιμπό Κουρτουά δεν σταμάτησε να κάνει εκπληκτικές επεμβάσεις. Ο Λούκα Μόντριτς να μοιράζει εκπληκτικές ασίστ. Ο Βινίσιους επιτέλους απελευθέρωσε το εκρηκτικό του potential Και, κυρίως, ο υπέροχος Καρίμ Μπενζεμά.  Πρώτος σκόρερ της La Liga με 26 γκολ, πρώτος πασέρ επίσης (11, όσες έχει και ο Ουσμάν Ντεμπελέ), το βραβείο του MVP το έχει ήδη πάρει σπίτι του. «Εξαρτόμαστε από τον Καρίμ; Σαφώς! Και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό», έλεγε ο Αντσελότι για τον αρχηγό του. Αυτόν που μετέδωσε γνώση, πάθος και ενέργεια.

Και κάπως έτσι δούλεψε κάτι που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να δουλεύει τόσο καλά. Η μεσαία γραμμή είναι γερασμένη, σε συνθήκες πίεσης, η Ρεάλ πολλές φορές είναι ευάλωτη. Οι παίκτες που εμπιστεύεται ο «Καρλέτο» είναι περιορισμένοι αριθμητικά, αρκετοί δικαίως ή αδίκως εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο (Εντέν Αζάρ, Λούκα Γιόβιτς, Γκάρεθ Μπέιλ, Ντάνι Θεμπάγιος).

Ρεάλ Μαδρίτης: Η Ευρώπη για την απόλυτη αποθέωση

Μπορεί μάλιστα να γίνει ακόμα πιο γκράντε, μέσω του Champions League. Εκεί κι αν κατάφερε η «Βασίλισσα» να κάνει φέτος θαύματα. Υπέφερε για μεγάλα διαστήματα κόντρα σε Παρί Σεν Ζερμέν και Τσέλσι. Έδειχνε παραδομένη, όπως βρήκε το δρόμο να βγει από πάνω. Κι έρχεται η ρεβάνς με τη Μάντσεστερ Σίτι, την Τετάρτη (4/5), το 4-3 της Αγγλίας δεν απαγορεύει το παραμικρό.

Ύστερα, το καλοκαίρι, η επόμενη μέρα, υποσχόμενη. Νέοι παίκτες θα καταφτάσουν με σκοπό να διορθωθεί μια ανωμαλία της ιστορίας: Τα τελευταία 30 χρόνια μόνο μια (!) φορά οι «μερένγκες» κέρδισαν back to back τον τίτλο. Ο Αντόνιο Ρίντιγκερ θα ενισχύσει την άμυνα, αλλά αυτό που πραγματικά θα κάνει τη διαφορά είναι αν θα έρθει ή όχι ο Κιλιάν Εμπαπέ. Και όλα αυτά σε ένα «Μπερναμπέου» που θα είναι ένα παλάτι ολοκληρωμένο, μια έδρα με τα όλα της, που θα χαρίζει νίκες και θα κόβει λεφτά. A, και προέκυψε και φήμη για Κριστιάνο Ρονάλντο…