Εθνική Ελλάδας: Ο Πογέτ που θυμίζει Σάντος – Ο αληθινός κάπτεν Μπακασέτας και τα φτερά που προβληματίζουν

Καθάρισε ο Μπακασέτας στο επίσημο ντεμπούτο του Γκουστάβο Πογέτ και η Εθνική Ελλάδας οραματίζεται ένα μέλλον (πιο) φωτεινό.

Να το χαρούμε, ναι και γιατί όχι, αυτό το διπλό στη Βόρεια Ιρλανδία. Αλλά με σύνεση, με μέτρο. Ειδικά καθώς ήρθε απέναντι σε μια ομάδα που έχει βάλει μόνο 1 γκολ στα 6 τελευταία της εντός έδρας ματς κ αυτό με αυτογκόλ απέναντι στη Λιθουανία. Και η «γαλανόλευκη» δεν έκανε κάτι φοβερό, όντως.

Αλλά, κι εδώ είναι που γίνεται ενδιαφέρον, έκανε αυτό που ήθελε. Κι αυτό ούτε απλό ήταν ούτε δεδομένο. Το μίνιμουμ για μάξιμουμ αποτέλεσμα; Μπορεί να τεθεί (και) έτσι. Η Ελλάδα δεν ήταν εντυπωσιακή στο Μπέλφαστ. Ήταν, όμως, αρκούντως σοβαρή και αποτελεσματική. Η άμυνά μας δεν απειλήθηκε παρά ελάχιστα και όταν με το καλό ήρθε το γκολ του… μισό-μηδέν, αυτό δηλαδή που ψάχνει κανείς σε ένα κλειστό παιχνίδι, όλα έγιναν πιο απλά.

Αναζητώντας τις νίκες-βιταμίνη

Εμφανής η ψυχολογική ώθηση που δίνει στο γκρουπ των διεθνών η παρουσία του Γκουστάβο Πογέτ – αυτό ήταν το πρώτο του επίσημο παιχνίδι – αλλά μόνο οι νίκες είναι η βιταμίνη που σου εξασφαλίζει την καλή υγεία ως σύνολο. Με άλλα λόγια, ό,τι good feeling γεννά η νέα αρχή με, χρειάζεται τα αποτελέσματα για να δέσει, να αποκτήσει συνέχεια. Να σκληρύνεις μετά ως σύνολο και να αποκτήσεις τη δέουσα νοοτροπία.

Έχει, εμφανώς, διαφορετική φιλοσοφία από τον Τζον φαν’τ Σχιπ ο Ουρουγουανός προπονητής. Και δεν έχει νόημα να μπούμε σε διαδικασία σύγκρισης, ποιανού είναι καλύτερη δηλαδή. Είναι, ήταν και θα είναι, θέμα εφαρμογής και απόδοσης. Πού απευθύνεσαι; Τι υλικό έχεις; Τι DNA έχεις κληρονομήσει;

Η Ελλάδα, ακόμα και στις μεγαλύτερες των στιγμών της, ουδέποτε υπήρξε ομάδα που έφτιαχνε παιχνίδι, που έπαιζε κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Αντίθετα, ήταν ένα σύνολο που συνιστούσε ορισμό της αποτελεσματικότητας. Του πόσο πολλά μπορείς να καταφέρεις αν ενώνεις διάθεση, προσήλωση, πειθαρχία και δέσιμο, αγωνιστικό και ψυχολογικό. Με βάση, εννοείται, την άμυνα.

Θα ακουστεί «κάπως» αλλά περισσότερο και από τη χρυσή εποχή του Ότο Ρεχάγκελ, η Εθνική μας είχε ξεκάθαρη δομή, οργάνωση και ταυτότητα επί ημερών Φερνάντο Σάντος. Κι είναι αυτός ο δρόμος που ο Πογέτ φαίνεται πως θέλει να βαδίσει. Ταιριάζει η σκέψη του άλλωστε με αυτή του Πορτογάλου κόουτς.

Η Εθνική Ελλάδας έχει βρει στον Μπακασέτα τον ηγέτη που χρειάζεται

Σε μια τέτοια πορεία, έχεις ανάγκη ως προπονητής έναν… προπονητή στο γήπεδο. Τον ηγέτη, με άλλα λόγια. Κι αυτή τη στιγμή ο Τάσος Μπακασέτας καλύπτει τέλεια αυτό το ρόλο. Κάπτεν, αληθινός, με τα όλα του. Περισσότερο επίσης από το γκολ, το ανέβασμα και η κίνηση στο χώρο που κάνει στο γκολ, είναι πραγματικά to the point.

Ο άσος της Τραμπζονσπόρ πανηγύρισε τον τίτλο στην Τουρκία μαζί με τον Μανώλη Σιώπη, αλλά, μην κρυβόμαστε, στο δεύτερο μισό της σεζόν ήταν πολύ κάτω από τα στάνταρ του. Με το βάσιμο ελαφρυντικό του τραυματισμού που του έκοψε τη φόρα, στο πρώτο μισό έκανε πράγματα σπουδαία, πράγματα τρανά.

Δεν έχουμε κάνει πολλά ως Εθνική τα τελευταία χρόνια, θα είχαμε κάνει ακόμα λιγότερα άνευ «Μπάκα». Πολύ απλά αυτή τη στιγμή η Εθνική μας δεν έχει άλλον που να μπορεί να κάνει αυτά που προσφέρει αυτός στο γήπεδο. Σε όλα τα επίπεδα.

Είναι, επίσης, άκρως αναζωογονητικός ο τρόπος που εκφράζεται. Με καθαρότητα λόγου και σκέψης, με ωριμότητα και υγιή φιλοδοξία. «Δεν λέει πολλά για μένα ότι είμαι πρώτος στα γκολ στο Nations League. Θέλω να έρθει μια επιτυχία για την ομάδα. Το πιο σημαντικό είναι να χαρούμε όλοι μαζί», είπε μετά και τον χειροκροτούμε.

Οι αδυναμίες και η δυναμική πορεία της εξέλιξης

Στα φτερά πάντως, εντοπίζεται θέμα. Ο Δημητρης Λημνιός πιστώνεται την ασίστ και γενικώς περνάει το «τεστ». Από την απέναντι πλευρά όμως, ο Πέτρος Μάνταλος δεν ήξερε τι να κάνει και αντί για σωστή ανάπτυξη, είχαμε… ύφεση σε συνδυασμό με την έλλειψη συγχρονισμού με τα μπακ. Λάθος επιλογές στην κρίσιμη τελευταία πάσα, ανεβάσματα που ενώ είχαν προοπτική πήγαν χαμένα. Επίσης, υπήρχε χώρος για ένα 2^ο γκολ, αλλά δεν το ψάξαμε αρκετά, αφήνοντας τον εαυτό μας έκθετο στην «κακιά στιγμή».

Δεν υπάρχει λόγος για γκρίνια βέβαια. Κρατάμε τα καλά, εντοπίζουμε και παλεύουμε να διορθώσουμε τα κακά, η διαδικασία είναι δυναμική. Και το επόμενο τεστ με το Κόσοβο, ξανά εκτός έδρας, μπορεί να μας δώσει νέα ώθηση. Να μας κερδίσει χρόνο στην εξελικτική πορεία, που μην τρέφουμε αυταπάτες, έχει ακόμα πολύ δρόμο για να οδηγήσει κάπου. Και όχι εγγυήσεις.