Ολυμπιακός: Οι λόγοι αποχώρησης του Μοντέστο για τη Μόντσα – Γιατί δεν θα ασχοληθεί με Σισέ, Καμαρά!

Ο Ολυμπιακός είδε τον Φρανσουά Μοντέστο να φεύγει για την Μόντσα. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Το μόνο σίγουρα είναι πως στο ξεκίνημά του στην ιταλική ομάδα, Μαντί Καμαρά και Σισέ δεν θα «παίξουν».

Ο Γάλλος από το πόστο που του έδωσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, άλλαξε εδώ και μία 6ετία το μεταγραφικό χάρτη του πρωταθλητή Ελλάδας.

Μαζί με Καρεμπέ ως ασπίδα προστασίας και τον Ζοσέ Ανιγκό κασκαντέρ στις επικίνδυνες αποστολές, ο Μοντεστό κατόρθωσε να αφήσει παρακαταθήκη στον Ολυμπιακό τους Σισέ, Μπα, Μαντί και Αγκιμπού Καμαρά!

Συν τα upcoming projects στον Ολυμπιακό Β’ (σ.σ.: Φαντιγκά, Κινκουέ, Μπα, Νταμπό και Σία).  Το deal του Ελ Αραμπί είναι 101% made in…Ανιγκό! Κόστος; Μαξ 2 μύρια. Μαγκιά του

Αλήθεια, τότε, γιατί αποχώρησε απo το club; Υπάρχουν πολλοί τομείς που απέτυχε ο Μοντέστο. Πρώτον, γιατί στο διάστημα της ταυτόχρονης παρουσίας του και στη Νότιγχαμ εκτέθηκε σε επιλογές και αποτελεσματικότητα.

Δεύτερον γιατί ήδη στα αποδυτήρια είχε αρχίσει να δημιουργεί απόσταση με το ελληνικό γκρουπ. Οι αδυναμίες του στο γαλλόφωνο γκρουπ δεν κρύβονταν και συνάμα η απουσία τακτ σε λεγόμενα/κινήσεις (σ.σ.: παρουσία σε βίντεο-ανάλυση του κόουτς) δημιούργησαν conflict στα αποδυτήρια με τα πολλά του σούρτε-φέρτα.

Τρίτον, η προσωπική σχέση που είχε «χτίσει» με τον CEO της Μόντσα (και δεξί χέρι επί χρόνια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι) Αντριάνο Γκαλιάνι.

Ο Μοντεστό μέσα από το brand του Ολυμπιακού «κέρδισε» μία διεθνή ατζέντα και όταν σήμανε η ώρα του reward έγινε πραγματικότητα. Πλέον, στο ιταλικό club που ΄χει ως στόχο την έξοδο στο Champions League τα επόμενο 2-3 χρόνια ο ρόλος του θα ΄ναι πρακτικά επικεφαλής του scouting.

Ουχί decision maker και συνάμα βάσει πηγών μας, ο Κορσικανός (έξυπνος γαρ) ΔΕΝ πρόκειται (μέχρι νεοτέρας) να ασχοληθεί/αγγίξει παίκτη από τον Ολυμπιακό.

Εν αντιθέσει με τα γραφόμενα για Μαντί Καμαρά και Σισέ! Πρώτα κερδίζεις το credit, πατάς στα πόδια σου και μετά δημιουργείς το γκρουπ σου. Πόσο μάλλον υπό την επίβλεψη του Αντριάνο Γκαλιάνι.