Εθνική Νέων: Να καταλάβουμε τι σημαίνει αποτυχία

Το ότι η Εθνική Νέων απέτυχε στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε είναι δεδομένο και δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα ούτε να το καλύψουμε.

Δε χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις το ότι η Εθνική ομάδα σίγουρα δεν είχε καλή παρουσία και δεν άφησε θετικές εντυπώσεις. Ούτε και μηνύματα αισιοδοξίας. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη θέση που κατέλαβε.

Εκεί είναι η μεγάλη διαφορά: Είτε 4η είτε 8η είτε 12η θα έπρεπε να εξετάσουμε κάποια άλλα πράγματα και όχι την τελική θέση. Ήμουν από τους ελάχιστους που φώναζαν όταν οι μικρές Εθνικές ομάδες κατακτούσαν πρωτιές διότι δεν έβλεπα προοπτική. Αντίθετα, πολλές φορές ήταν ξεκάθαρο ότι δίναμε περισσότερη ουσία στο αποτέλεσμα, με παίκτες όπως ο Χαραλαμπόπουλος που τότε ήταν το σούπερ ταλέντο, να παίζουν στη θέση 5 και σε 50 λεπτά σε αγώνα με δύο παρατάσεις, παρά στην προοπτική.

Θα μου πείτε ότι έτσι φτιάχνονταν βιογραφικά σε προπονητές που ουδέποτε είχαν σχέση με την παραγωγική διαδικασία, καθώς στις ομάδες τους δούλευαν με βετεράνους και με μεταγραφές, αλλά ο χρόνος βοηθά στη λήθη.

Σε κάθε περίπτωση ακόμα κι αν ο Μάκης Γιατράς σίγουρα δεν έμεινε ευχαριστημένος κι από τη δική του απόδοση (και το δήλωσε ο άνθρωπος) δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως λανθασμένη επιλογή. Εκτός κι αν γνωρίζετε κάποιον προπονητή που να προώθησε στην πρώτη ομάδα τόσους μικρούς παίκτες.

Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού κι αυτό επίσης το φώναζα εδώ και χρόνια: Έχουμε μείνει ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ και θα πρέπει να καλύψουμε το έδαφος

Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τη διοίκηση της ΕΟΚ καθώς είναι δεδομένο ότι και με την προηγούμενη αλλά και με άλλη δε θα είχαμε κάποια διαφορά στην εικόνα. Μέσα σε 9 μήνες δεν αλλάζουν καταστάσεις δεκαετιών.

Υπάρχουν παθογένειες, υπάρχει κακή νοοτροπία γενικώς και γίνεται μια προσπάθεια να μπει τάξη. Όμως θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία και για να είμαι ειλικρινής δε βλέπω την πλειοψηφία των ομάδων να λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση. Θα επαναλάβω ότι η ΕΟΚ προχωρά σε πρωτάθλημα U21 και περιμένω να δω ποιες ομάδες θα συμμετέχουν.

Ομάδες που κάποτε φούσκωσαν από μεταγραφές μικρών (κόπηκε αυτή η ασυδοσία) για να πρωταγωνιστούν στα πρωταθλήματα Παίδων κι Εφήβων και δεν προώθησαν κανέναν.

Συζητάμε ακόμα και τώρα για ενίσχυση ομάδων από ξένους (ακόμα και 7ο) σε θέσεις που ήδη υπάρχουν παίκτες οι οποίοι εκφράζουν νιάτα και μέλλον.

Κάποιες άλλες ομάδες που είχαν σημαία το αναπτυξιακό εκτός του ότι δεν κατάφεραν να βγάλουν ένα παίκτη τα τελευταία χρόνια, φέτος το άλλαξαν τελείως!

Ατζέντηδες που απλώνουν πραμάτεια στο YouTube με scouting report 12χρονων προφανώς θα πρέπει να μας εξηγήσουν που είναι ο ΛεΜπρόν που έταξαν!

Υπέροχες Ακαδημίες που διαφημίζουν ότι έχουν 300 παιδιά, ας μας πουν την κατάρτιση των προπονητών, το ανταποδοτικό στη συνδρομή των παιδιών και στο τι παρήγαγαν. Τι μπάσκετ μαθαίνουν στα παιδιά

Γονείς που περιμένουν να λύσουν τα προβλήματα από μεταγραφή παιδιού, ας πάνε σε ψυχολόγο. Θα βοηθήσει κι εκείνους και το άθλημα.

Αυτά δε ξεριζώνονται σε λιγότερο από ένα χρόνο ούτε σε μια μέρα. Η Εθνική Ομάδα είναι υπόθεση όλων μας, όχι μόνο της Ομοσπονδίας αλλά και των συλλόγων, των παραγόντων, των παικτών, των φιλάθλων.

Η ΕΟΚ φτιάχνει το πλάνο το οποίο όπως έχετε ενημερωθεί ΥΠΑΡΧΕΙ και είναι φιλόδοξο. Αλλά πείτε μας ένα τρόπο, χωρίς την απαραίτητη συνεργασία, να λυθούν όλα τα παραπάνω

Και κάτι τελευταίο: Ακόμα ένα μάθημα στους Έλληνες παίκτες που έχουν μάθει μέσα σ’ αυτό το σάπιο σύστημα να ζητάνε του κόσμου τα χρήματα μόνο και μόνο επειδή έχουν ελληνική ταυτότητα.