Ο Μπέικον είναι παίκτης άλλης εποχής Παναθηναϊκού

Πλέον δεν υπάρχουν «ενστάσεις» για τον Μπέικον και για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να βρίσκεται στον Παναθηναϊκό.

Γιατί αυτός ο πρόλογος; Μα είναι ξεκάθαρο. Σκεφτείτε πόσο έχει αλλάξει ο Μπέικον την εικόνα του Παναθηναϊκού. Άλλωστε δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να διαπιστώσετε την προσωπικότητα, το χαρακτήρα, τη δύναμη, το ταλέντο που έχει προσδώσει στην ομάδα.

Σκεφτείτε επίσης όσα ανενδοίαστα γράφονταν (μέσω non paper) σε «ρεπορτάζ» ή αναρτήσεις στα social media (πραγματικά είναι απορίας άξιον το πώς γνώριζαν οι «ανώνυμοι τουιτεράδες» τόσα αναλυτικά στοιχεία για το χαρακτήρα του), αλλά και τις δηλώσεις του Ράντονιτς («δεν είναι ο παίκτης που ψάχνουμε») και θα καταλάβετε τι πήγαινε λάθος τόσο καιρό! Θα μας πείτε ότι το «κακό» διορθώθηκε κι αυτό είναι που μένει στο τέλος. Συμφωνούμε! Αλλά κάμποσοι που έριξαν τόνους λάσπη στον Αμερικανό θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν ήδη απολογηθεί.

Ο Ντουέιν Μπέικον είναι ΟΝΤΩΣ παίκτης από το «πάνω ράφι» της Euroleague κι όχι «βαπτισμένος» παίκτης πρώτης σειράς. Είναι μέσα στους καλύτερους παίκτες της διοργάνωσης κι αυτό αποδεικνύεται στον Παναθηναϊκό όπου έχει βρει το χώρο και το χρόνο για να απλώσει το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του.

Είναι η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, ο παίκτης που άλλαξε όλο τον Παναθηναϊκό, εκείνος που θα βγει μπροστά, θα πάρει τα μεγάλα σουτ. Μέχρι και 1’30’’ πριν το τέλος είχε 0/4 τρίποντα αλλά ευστόχησε σ’ εκείνο που έκανε ασφυκτική την πίεση επί της Αρμάνι (70-72).

Και στην παράταση με 33’’ πριν τη λήξη, ακόμα ένα τρίποντο έδωσε τη χαριστική βολή (83-75). Για 38’30’’ ο Μπέικον είχε 0/4 τρίποντα. Στα υπόλοιπα 5’30’’ είχε 2/3! Ο go-to guy που λέγαμε.

Στο πλευρό του βρέθηκε ο Πάρις Λι που έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του στην Euroleague. Έπαιξε με 38’56’’ ελλείψει του Γουόλτερς αλλά είναι παίκτης ικανός να κάνει άνω- κάτω το παιχνίδι! Η καλύτερή του είναι σε τέτοιες καταστάσεις.

Είναι ο παίκτης που «συνόδευσε» τη σταθερή επιθετική απειλή του Μπέικον κι έδωσε ενέργεια στον κόσμο με το ξέσπασμά του στο τρίτο δεκάλεπτο όταν ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στο -15. Μπορεί να είναι «τρελό» το παιχνίδι του αλλά η πάσα του στον Παπαγιάννη για την ισοφάριση ήταν πολύ λογική.

Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 42 πόντους στο πρώτο μέρος, 30 στο δεύτερο, 13 στην τελευταία περίοδο και 5 στην πεντάλεπτη παράταση! Ο Μπέικον και ο Λι έδωσαν το δικό τους ρεσιτάλ έχοντας:

-Τους 16 από τους 18 πόντους του Παναθηναϊκού στην παράταση (2 πέτυχε ο Γουίλιαμς, με βολές μάλιστα).

-Τους 27 από τους 38 πόντους του Παναθηναϊκού στην τέταρτη περίοδο και την παράταση.

-Τους 38 από τους 57 πόντους του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο και την παράταση! Απ’ εκεί και πέρα οι Γουίλιαμς και Πονίτκα είχαν από 6, ο Γκουντάιτις 5 και ο Παπαγιάννης 2 (που έστειλαν τον αγώνα στην παράταση).

Ο Μπέικον είχε 14 στο πρώτο μέρος και 17 στο δεύτερο και στην παράταση και ο Λι 1 στο πρώτο και 21 (!!!) στο δεύτερο και στην παράταση.

Για τον Παναθηναϊκό ήταν ό,τι χρειαζόταν η νίκη ώστε να φτάσει στο 6-6 με τρεις εκτός έδρας αγώνες (Βαλένθια- Μπαρτσελόνα- Εφές) να ακολουθούν.

Θα συμπληρώσουμε τη διάθεση του Πονίτκα να κάνει βουτιά να σώσει όλες τις κατοχές, την εξαιρετική άμυνα του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη στο τέλος αλλά και τη φιλότιμη προσπάθεια του Αρτούρας Γκουντάιτις.

Η απουσία του Νέιτ Γουόλτερς έκανε τα πράγματα ακόμα δυσκολότερα, κάτι που φάνηκε μέσα στον αγώνα. Στο μεγαλύτερο διάστημα οι «πράσινοι» ήταν «κομμένοι στα δύο», δυσλειτουργικοί επιθετικά κι αυτό δημιουργούσε πρόβλημα όπως κι ανισορροπία στην άμυνα.

Το κακό περιφερειακό σουτ φόρτωνε με ακόμα περισσότερο άγχος τους παίκτες του Ράντονιτς που βρέθηκαν ακόμα και στο -15. Δημιουργία δεν υπήρχε (με 10 ασίστ όλες κι όλες τελείωσε ο Παναθηναϊκός) αλλά πλέον είχαν μπει άλλες παράμετροι στην αναμέτρηση.

Μαζί με τον κόσμο που μπήκε στην εξίσωση ο Παναθηναϊκός ανέτρεψε την κατάσταση, πίεσε αφόρητα την Αρμάνι Μιλάνο η οποία έπαψε να είναι «άνετη». Υπό το βάρος των περιστάσεων, οι Ιταλοί έχασαν το μυαλό τους, δεν έχουν και μεγάλο rotation, ο Λουβαβού- Καμπαρό από καλύτερος παίκτης της Αρμάνι έγινε καλύτερος του Παναθηναϊκού και η ανατροπή ολοκληρώθηκε.

Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς: Χωρίς τον Μπέικον τίποτα δε θα είχε αλλάξει.