Στο Άρης – ΠΑΟΚ κέρδισε η ομάδα που έπαιξε μπάσκετ κι όχι «ρολόι» (vids+pics)

Η νίκη που πέτυχε ο Άρης επί του ΠΑΟΚ με 77-70 ήταν σημαντικότατη, όχι μόνο γιατί κράτησε «ζεστό» τον κόσμο του και τον έβαλε εκ νέου πάλι σε σε τροχιά 4άδας, αλλά και για ένα σωρό άλλα πράγματα.

Πρώτον, ο Άρης κέρδισε γιατί κατάφερε να μετατρέψει σε πρωταγωνιστή τον τρίτο του σε «ιεραρχία» σέντερ (Σανόγκο) και έχοντας απωλέσει από την αρχή του αγώνα την υπεροπλία που είχε στη γραμμή των ψηλών έναντι του ΠΑΟΚ. Κι αν ο Καββαδάς ήταν τραυματίας, ο Γκούντγουιν δεν κατάλαβε πως φορτώθηκε με τρία φάουλ μέσα σε μόλις 3,5 λεπτά.

Κι εδώ να ανοίξω μια παρένθεση και να πω οτι για την ομορφιά του μπάσκετ δεν γίνεται οι διαιτητές να «καθαρίζουν» έτσι έναν παίκτη με τόσα φάουλ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Οχι επειδή το «θύμα» στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Άρης, αλλά οποιαδήποτε ομάδα. Ακόμη κι αν έκανε τα φάουλ μην τα δίνεις όλα, εκτός κι αν ήταν τόσο εξόφθαλμα. Πάντως το 2ο φάουλ πάντως του Γκουντγουιν δεν υπήρχε, καθώς ο παίκτης του ΠΑΟΚ γλίστρησε κι έπεσε πάνω του.

Δεύτερον ο Αυτοκράτορας νίκησε γιατί η διαχείριση που έκανε ο Γιάννης Καστρίτης συνολικά ήταν πολύ καλή. Και στο πως προφύλαξε την ομάδα του από τη φθορά, και στο πως «μάτσαρε» σωστά τις πεντάδες που παρέθετε ο Λυκογιάννης, αλλά και ψυχολογικά, με αποτέλεσμα ο Άρης να μην χάσει ποτέ το προβάδισμα. Στέκομαι στη διαχείριση γιατί δεν είναι πάντα η καλύτερη όπως έχουμε δει σε μερικά ματς. Οπως δύο σερί χρόνια τώρα στην Πυλαία, όπως φέτος με Κολοσσό, Προμηθέα και στο 19-0 στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό.

Τρίτον ο Άρης νίκησε παίζοντας και καλό μπάσκετ. Τι εννοώ; Είδαμε τη μία ομάδα (τον Άρη) να παίζει τη γνωστή ασφυκτική της άμυνα, να βγάζει ωραίες συνεργασίες στην επίθεση και να «χτυπάει» πολλές φορές σε καταστάσεις αιφνιδιασμού, η όταν η αντίπαλη άμυνα ήταν ανοργάνωτη και είχε κενά. Γι αυτό ακριβώς και ο Σανόγκο μπόρεσε να είναι τόσο καταλυτικός.

Κι αν οι φιλοξενούμενοι δεν ευστοχούσαν σε 3-4 μακρινά ή «σκοτωμένα» τρίποντα  τότε το παιχνίδιι θα ήταν για να τελειώσει με διαφορά άνω των 12 πόντων υπέρ του Άρη.

Τέταρτον ο Άρης κέρδισε παρά το κάκιστο 5/23 τρίποντα. Κι αυτό γιατί αλλού είχε εξαιρετικούς αριθμούς. Συγκεκριμένα είχε 46 ολόκληρους πόντους μέσα από τη ρακέτα (μόλις 28 ο ΠΑΟΚ που όπως είπαμε έπαιξε ελάχιστα από μέσα), υποχρέωσε τον αντίπαλό του σε 18 λάθη (από τα οποία πήρε το εντυπωσιακό 24 πόντους). Επιπλέον έκανε 9 κλεψίματα, αρκετά εκ των οποίων κατέληξαν σε εύκολα λέι απ, καθώς ήταν πάνω στον έκαστο… κατά συνθήκη πλέι μέικερ… του ΠΑΟΚ, τον οποίο ο Καστρίτης έδωσε εντολή να πιέζουν ασφυκτικά οι παίκτες του.

Πέμπτον στα κρίσιμα τελευταία λεπτά οι «κιτρινόμαυροι» στόχευσαν τις επιθέσεις τους πάνω στον ευάλωτο αμυντικά Φράνκε, με τον Χάγκινς να «παίρνει» «φωτιά» και να «κλειδώνει» τη νίκη για την ομάδα του.

Κλείνοντας να τονίσω την απίστευτη εμφάνιση του Τζέι Ντι Νότε (26π., 4/8τριπ. 4ριμπ. 3κλ., 3ασ. ), η οποία βασίστηκε κυρίως στο ότι η στατιστική του έγραψε ΜΗΔΕΝ λάθη σε 31:23 λεπτά συμμετοχής! Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός γκαρντ παίζει σαν Αμερικανός που βρίσκεται πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Γι αυτό, θαρρώ, τον επέλεξε ο Καστρίτης και μακάρι να συνεχίσει τόσο ώριμος.

ΥΓ: Ανανέωση στον Ισμαελ Σανόγκο… χθες. Από ένας χρήσιμος «χαμάλης» έδειξε πως μπορεί να γίνει ακόμη και πρωταγωνιστής σε ένα μεγάλο ματς, αν χρειαστεί. Αν αναλογιστεί κανείς οτι αμείβεται με μόλις 30.000 δολάρια, τότε δεν το σκέφτεσαι καν. Είναι παίκτης που θέλει κάθε προπονητής και χωράει σε οποιοδήποτε ρόστερ. Στα συν και η σχέση που έχει αναπτύξει με τον κόσμο.

ΥΓ1: Ο Χόρχλερ έμεινε και παλιά στα ρηχά επιθετικά, όμως αμυντικά και στα ριμπάουντ η συμβολή του ήταν και πάλι πολύτιμη.