Ο Άρης που έχει μάθει να μην τα παρατάει ποτέ και ο αντι-Μαντσίνι που έρχεται

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά το να ξεπεράσω τον αποκλεισμό που γνώρισε ο Άρης από τον Ολυμπιακό δεν μου ήταν τόσο δύσκολο να τον ξεπεράσω. Γιατί οι Αρειανοί είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για το χειρότερο και γιατί αυτός ο σύλλογος έχει χτίσει τόσο ισχυρές άμυνες όλα αυτά τα χρόνια που μια ακόμη αγωνιστική αποτυχία δεν μπορεί να μας καταβάλλει. Ίσως για 1-2 μέρες μόνο.

Γι αυτό ακριβώς ο Άρης γεννά κόσμο από τον κόσμο και κάθε φορά πάει στο γήπεδο μαζικά και γεμίζει το Χαριλάου και το Αλεξάνδρειο. Αυτό ακριβώς ζηλεύουν και οι αντίπαλοί του που δεν μπορούν να υπομείνουν όλα αυτά που έχει υπομείνει εκείνος. Και γι αυτό κερδίζουν τίτλους με κάθε θεμικό και αθέμιτο τρόπο. Και ο νοών νοείτω.

Για τον αποκλεισμό μπορούμε να πούμε πολλά. Ατυχία, διαιτησία, ανικανότητα, κακός προγραμματισμός, πολλοί τραυματισμοί. Ολα αυτά μαζί. Αυτό όμως που πρέπει να αναγνωρίσουμε ήταν η κατάθεση ψυχής και η προσπάθεια που έγινε. Αν βλέπαμε ένα Άρη να μην μπορεί, τότε θα ανησυχούσα περισσότερο.

Για την επόμενη μέρα το υπόλοιπο της σεζόν πρέπει να βρει έναν προπονητή και μια ομάδα ενωμένους να προσπαθούν για το καλύτερο. Έχει πολλά να κερδίσει ο Άρης κι ας είστε οι περισσότεροι απογοητευμένοι αυτή τη στιγμή και σας φαίνονται όλα μάταια.

Κάθε μέρα χτίζει την ιστορία σου. Κάθε ματς. Έχει σημασία το πώς τελειώνεις μια σεζόν και τι παρακαταθήκη αφήνεις για την επόμενη. Μπορεί να μην υπάρχει στόχος κατάκτησης κάποιας κούπας πλέον όμως υπάρχουν άλλοι στόχοι μικρότερο μεν, αλλά πολύ σημαντικοί.

Ο Άρης θα πρέπει να προσπαθήσει να πετύχει τις περισσότερες νίκες που μπορεί ως το τέλος της χρονιάς. Να κυνηγήσει τουλάχιστον την 4η θέση. Το αν θα το αφήσουν είναι άλλο θέμα. Ας δείξει οτι την αξίζει στο γήπεδο και αφήστε τους να ρεζιλευτούν για μία ακόμη φορά αδικώντας τον.

Από εκεί και πέρα χρησιμοποίησε το υπόλοιπο της περιόδου προετοιμάζοντας την επόμενη. Είναι μια σημαντική ευκαιρία ώστε ο Πάρντιου να εγκλιματιστεί καλύτερα. Να μάθει τον Άρη περισσότερο και κυρίως το τι ακριβώς γίνεται σε αυτή την άθλια Super League.

Φυσικά και πρέπει να κρατήσεις τον Άγγλο και πιστεύω οτι η πρόθεση του Καρυπίδη θα είναι να τον κρατήσει. Ελπίζω και ο ίδιος να θέλει να μείνει. Με τον Πάρντιου μπορεί να μην έχουν έρθει τα αποτελέσματα που θέλουμε, όμως η βελτίωση είναι εμφανής.

Και στο κάτω κάτω δεν φταίει ο Άγγλος αν ήρθε μεσούσης της περιόδου, σε μια ομάδα με κενά, με παίκτες που δεν βγήκαν, με πολλούς τραυματισμούς και με βασικές μονάδες να αποχωρούν σε κακό τάιμινγκ (Μαντσίνι).

Περίμενε κανείς με τόσες απουσίες ο Άρης να είναι τόσο κυριαρχικός απέναντι στον Ολυμπιακό; Προσωπικά δεν το περίμενα και όμως η ομάδα μας διέψευσε ευχάριστα. Βλέπω οτι ο Πάρντιου είναι ένας προπονητής που το μυαλό του «δουλεύει», που δεν διστάζει να αλλάζει πρόσωπα και σχήματα και να παίρνει ρίσκα. Οπως η έμπνευση με τον Νταρίντα εξτρέμ που λίγοι το περίμεναν και όμως του βγήκε. Επιπλέον αυτός ήταν που βρήκε ρόλο σε ένα πρότζεκτ που φαινόταν εντελώς χαμένο (Ματέο Γκαρσία).

Οκ κάποιες φορές οι αλλαγές του έρχονται καθυστερημένα, όμως είναι ένας έμπειρος προπονητής με τεχνογνωσία που πρέπει να μείνει για να πάρουμε από αυτόν. Αν αλλάξει πάλι ο προπονητής, το καλοκαίρι δεν θα αρκεί για να μάθει την ομάδα και τις ανάγκες της ο επόμενος ειδικότερα αν είναι ξένος.

Οσον αφορά το τώρα ήδη έγινε μια μεταγραφή αυτή του Λούκας Ρουπ, που θα καλύψει το μεγάλο κενό του Μανού, και θα πρέπει να γίνουν (και θα γίνουν) ακόμη 1-2 προσθήκες (ο Άρης είναι κοντά και σε εξτρέμ).

Η απώλεια του Μαντσίνι σημαντική, όμως το deal που θα αποφέρει κοντά στα τρία εκατομμύρια είναι εξαιρετικό έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα και ειδικά για Ιανουάριο.

Με τις προσθήκες αυτές, τον Νταρίντα που είναι εξαιρετικός και την επάνοδο των τραυματιών (ειδικά του Καμαρά που είναι κομβικός) ο Άρης παραμένει μια ελκυστική και ικανή ομάδα. Με την ελπίδα να μην υπάρξουν άλλοι τραυματισμοί ο Άλαν Πάρντιου θα πρέπει να βρει έναν κορμό ο οποίος θα αποτελεί «προάγγελο» για το τι θα δούμε του χρόνου.

Χωρίς όμως να ξεχνάμε όπως είπαμε και τη φετινή που περιμένουμε το καλύτερο δυνατό ως την τελευταία αγωνιστική των πλέι οφ.

Ο Ρουπ σκοράρει κατά της Λίβερπουλ

ΥΓ: Χτες τραυματίστηκε ο Μανού, σήμερα ο Άρης συμφώνησε με τον Ρουπ. Kαλή περίπτωση ποδοσφαιριστή, που παίζει στη θέση «8» και «10», με ταχύτητα και που «πατάει περιοχή». Πλέον, μαζί με τον Νταρίντα θα μοιραστούν την ευθύνη να καλύψουν το κενό του Γκαρσία. Πέρσι είχε σκοράρει στην ήττα της Νόριτς με 2-1 από τη Λίβερπουλ για τους «16» του FA Cup (βίντεο από πάνω). Αρνητικό η αγωνιστική του απραξία.

ΥΓ1: Ο Άρης είναι κοντά και στην απόκτηση εξτρέμ (που έχει αγωνιστικό ρυθμό), με τα νεότερα να αναμένονται από… στιγμή σε στιγμή.

ΥΓ2: Ο Άρης πούλησε τον Μαντσίνι στην ομάδα που έδωσε τα περισσότερα χρήματα. Τόσο απλά. Αυτά τα «δεν ήθελε ο Μαντσίνι Ολυμπιακό» είναι ανοησίες. Δηλαδή ο Ολυμπιακός… ελέγχει τον Άρη αλλά επιτρέπει σε μεταγραφικό του στόχο να πάει στον αιώνιο αντίπαλό του από τον οποίο βρίσκεται στο -6; Αυτά για τους στημένους που εκτέθηκαν για πολλοστή φορά.

ΥΓ3: Για το πανό στη θύρα 1 θεωρώ ότι ειδικά στο συγκεκριμένο τάιμινγκ ήταν λάθος. Θα ήθελα το Βικελίδης και το Αλεξάνδρειο να γεμίζουν με πανό για τους δολοφόνους του Άλκη ώστε η πίεση και η κατακραυγή να είναι τέτοια που η δικαιοσύνη να αποφασίσει το αυτονόητο. Ισόβια και χωρίς το παραμικρό ελαφρυντικό.

ΥΓ4: Ευκαιρία ο Πάρντιου να κάνει και «ξεσκαρτάρισμα» στους «μικρούς» και να δούμε αν κάποιος αξίζει να πάρει ευκαιρείς στην πρώτη ομάδα.