Η αλλαγή του Κάνααν εκφράζει τη λογική του Ολυμπιακού

Παρακολουθώντας το διάγραμμα του Αϊζάια Κάνααν στον Ολυμπιακό, ειλικρινά μου ήρθε στο μυαλό ο Ντρου Νίκολας.

Δε θέλω να συγκρίνω τον Κάνααν με τον Νίκολας όσο κι αν αυτό «βολεύει» για να αρχίσουν αφορισμοί, διαφωνίες και διάφορα άλλα διόλου χρήσιμα για το τελικό συμπέρασμα. Απλώς σκέφτομαι πόσο (δείχνει τουλάχιστον ότι) ταιριάζει η νοοτροπία τους.

Περίπου τέτοια εποχή είχε γίνει και το ξέσπασμα του Ντρου Νίκολας στον Παναθηναϊκό, στην πρώτη του σεζόν σε έναν αγώνα στην Μάλαγα όπου είχε φορτώσει με 5 τρίποντα το καλάθι των αντιπάλων. Δεν είναι ότι «δεν το είχε», το αντίθετο! Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς του ζητούσε να γίνει ολοκληρωμένος παίκτης και να προσθέσει άλλα συστατικά δίπλα στο αναμφισβήτητο επιθετικό του ταλέντο.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βάζει σε άλλη λογική τον Αϊζάια Κάνααν. Είναι σχεδόν το ίδιο με την προαναφερόμενη περίπτωση. Ο Αμερικανός έχει τρομερά επιθετικά στοιχεία αλλά μπορεί να γίνει παίκτης ομάδας, ολοκληρωμένος. Κι εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστικό.

«Ο Ομπράντοβιτς με έκανε να καταλάβω ότι το να είσαι νικητής είναι πιο σημαντικό από το να είσαι σκόρερ» μου είχε πει ο Ντρου Νίκολας σε συνέντευξη που του είχα κάνει (εν πτήσει μάλιστα) μετά το κρεσέντο στην Μάλαγα.

Παρατηρώντας τον Κάνααν όχι μόνο στην Τουρκία κόντρα στην Φενέρμπαχτσε αλλά και σε άλλους αγώνες να «σκυλιάζει» στην άμυνα ακόμα και σε ψηλότερους αντιπάλους, αυτόματα μου ήρθε αυτή η ιστορία στο μυαλό. Ο Αμερικανός αλλάζει και γίνεται ολοκληρωμένος παίκτης. Γιατί έχει αυτή την ικανότητα. Γιατί μπορεί.

Ουσιαστικά ο Κάνααν (όπως και παλαιότερα ο Νίκολας) κατάλαβε ότι μπορείς να είσαι χρήσιμος στην ομάδα σου με πολλούς τρόπους.

Όχι μόνο με το σκορ. Κι ας έδωσε ρεσιτάλ στην Πόλη. Τα σουτ μπήκαν, είχε αυτοπεποίθηση αλλά προσέφερε ΠΑΝΤΟΥ. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία, ότι το ταλέντο του ενισχύεται μέσα από ολοκληρωμένο παιχνίδι.

Ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής σε μια τρομερή παράσταση του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη και σε ακόμα ένα πέρασμα των «ερυθρόλευκων» από έδρα ομάδας που διεκδικεί το τρόπαιο (μετά την Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα). Και κυρίως αυτό έγινε με μια εμφάνιση που τρομοκράτησε τους αντιπάλους του! Από τη στιγμή που το κοντέρ έγραψε +30 (με το σκορ στο 46-16) τρίβαμε τα μάτια μας.

Η Φενέρμπαχτσε δεν είναι τόσο κακή ομάδα όσο την έκανε να φαίνεται ο Ολυμπιακός. Που πολλές φορές σε έκανε να πιστεύεις ότι κάποιος πατά κουμπιά και παίζει PlayStation με την τελειότητα των κινήσεων.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είδε την ομάδα του να παίζει το απόλυτο μπάσκετ για μεγάλο διάστημα. Κι όταν- φυσιολογικά- η Φενέρμπαχτσε προσπάθησε να το κάνει «ροντέο» γιατί δεν είχε άλλο τρόπο αντίδρασης και μείωσε σε 79-66 η απάντηση ήταν σκληρή: Τρίποντο Γουόκαπ και τρίποντο ΜακΚίσικ κι άλλο ένα από τον Παπανικολάου με τον Ολυμπιακό να έχει συνολικά 17/29 και να διαλύει την άμυνα των Τούρκων.

Το ακόμα καλύτερο ήταν ότι όποιος παίκτης έμπαινε στο παρκέ και με περιορισμό επιλογών λόγω απουσίας των Σλούκα και Πίτερς, ήξερε πολύ καλά τι έπρεπε να κάνει.

Ρίξτε μια ματιά στη στατιστική του Ολυμπιακού και θα διαπιστώσετε στην τελευταία στήλη (+/-) ότι ΟΛΟΙ οι παίκτες του κατά την παρουσία τους στο παρκέ είχαν θετικό πρόσημο. ΟΛΟΙ!

Σπουδαία δουλειά έγινε από τον Λαρεντζάκη αλλά κι από τον ΜακΚίσικ όπως και από τον Τζόελ Μπόλομποϊ.

Οι 4 ασίστ του Φαλ (δεν πήρε ούτε προσπάθεια) μαρτυρούν την εξαιρετική του παρουσία στα 21 λεπτά που αγωνίστηκε μαζί με το +18 την ώρα που βρισκόταν στο παρκέ (το καλύτερο όλων). Τα 2 ριμπάουντ οι 2 ασίστ και κυρίως τα 3 κλεψίματα στα 14’36’’ του Λούντζη δείχνουν πόσο σημαντικός ήταν στην απουσία του Σλούκα.

Για τον Γουόκαπ δεν υπάρχουν λόγια εδώ και καιρό (12 πόντοι- 7 ασίστ και 5 ριμπάουντ) όπως και για τον Παπανικολάου (21 πόντοι με 3/3 τρίποντα).