Ένα ποίημα για την Πόλη των πόλεων

29η Μαΐου 1453, «Εάλω η Πόλις!». Το θλιβερότερο γεγονός σε όλη την Ιστορία των Ελλήνων. Η Πρώτη πόλη της Ορθοδοξίας μας, της Ρωμανίας μας, της Ελλάδας μας σκλαβώθηκε! Από τότε παλεύει να λευτερωθεί. Από τότε προσμένει την ημέρα, να ξανανοίξει τα φτερά του στον ουρανό Της, ο δικέφαλος αετός της Ρωμιοσύνης.

Παραθέτω ένα ποίημα που έγραψα για την Πόλη των πόλεων, την Πρωτεύουσα της Ορθοδοξίας, της Ρωμανίας, της Ελλάδας:

Του Αγίου Κωνσταντίνου Πόλη

Πόλη! Του Αγίου^[1] Πόλη,

δόξα λαμπρή στην Ελλάδα όλη.

Tης Ορθοδοξίας καύχημα,

των αλλοθρήσκων μάχημα.

* * *

Πλούτη ακριβά, δώρα χρυσά,

κορώνα σου λαμπρή, η Αγιά Σοφιά.

Στις μάχες πρόμαχο και βοηθό,

είχες Την Υπερμάχο Στρατηγό.

* * *

Πόλη! Αγίων Μαρτύρων Πόλη,

τέτοια μέρα^[2] κλαίει η Ελλάδα όλη.

Από Κερκόπορτα ανοιχτή,

μπήκαν μέσα οι Αγαρηνοί!

* * *

Εσύ δοκίμασες μπόρες πολλές,

τα λάθη μας πλήρωσες τις ώρες αυτές.

Πόλη, απόκαμες με βάσανα πολλά,

μα ποτέ δεν πρόδωσες Όσια και Ιερά.

* * *

Πόλη! Του Αγίου Πόλη,

σε κλαίει η Ορθοδοξία όλη,

μα προσμένει μ’ ελπίδα πάλι,

να βρεθείς στης Ελλάδος την αγκάλη!

* * *

Πόλη! Του Μεγάλου Κωνσταντίνου Πόλη!