Η μικρή αποτυχία για τη ΝΙΚΗ είναι ευλογία και όχι αιτία απογοήτευσης

Αφού σφραγίστηκαν οι κάλπες και έκατσε η σκόνη από τα αποτελέσματα, είναι ευκαιρία να καταθέσουμε μερικούς προβληματισμούς για την πορεία της ΝΙΚΗΣ, της οποίας τον αγώνα στήριξε από την πρώτη στιγμή το Sportime.

Μια απαραίτητη αρετή που πρέπει να έχει ο χριστιανός είναι η αυτομεμψία, και επομένως, μια απαραίτητη αρετή που πρέπει να έχει ένα χριστιανικό κόμμα, είναι η αυτοκριτική. Αφού η ΝΙΚΗ όντως έφερε νέα ήθη στην πολιτική, είναι καλό να αναδείξει και το αντανακλαστικό της αυτοπαρατήρησης και της παραδοχής λαθών.

Ειδάλλως πηγαίνουμε σε παραλογισμούς αυτοδικαίωσης και απλά στρουθοκαμηλίζουμε, μέχρι τη μέρα που 30.000 νοματαίοι θα αναρωτιούνται γιατί χάθηκε το θαύμα της ΝΙΚΗΣ. Αυτό δεν πρέπει να γίνει και δεν θα γίνει, εάν μάθουμε να κάνουμε στο «πετραχήλι» του πιστού λαού, ότι κάνουμε και στο πετραχήλι του πνευματικού. Να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και τα κρίματά μας και να βάζουμε αρχή για προκοπή.

Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι της ΝΙΚΗΣ διαθέτουν το αισθητήριο της αυτοκριτικής ως χριστιανοί που είναι και δεν θα μας παρεξηγήσουν. Οτιδήποτε γράφουμε είναι αληθινά καλοπροαίρετο και με πεποίθηση ότι η ΝΙΚΗ είναι φτιαγμένη για να πρωταγωνιστήσει στο μέλλον της Ελλάδας, όσο ο λαός ξυπνάει από τον λήθαργο. Και αφού επιλέξαμε να στηρίξουμε δημοσίως τη ΝΙΚΗ, δημοσίως και θα θέσουμε την καλόπιστη κριτική μας. Άλλωστε θα ήταν πρακτικά αδύνατο να μιλήσουμε σε ένα – ένα τα στελέχη ξεχωριστά.

Το Sportime και η ΝΙΚΗ…

To Sportime στήριξε από την αρχή τη ΝΙΚΗ, γιατί η ΝΙΚΗ πρεσβεύει ένα φρόνημα κι εμείς αυτό το φρόνημα το υπηρετούσαμε πριν εμφανιστεί αυτό το κίνημα και θα συνεχίσουμε να το υπηρετούμε είτε υπάρχει – είτε δεν υπάρχει η ΝΙΚΗ μέσα ή έξω από την βουλή.

Ξεκινάμε από τη βασική διαπίστωση ότι η ΝΙΚΗ δεν τα πήγε καλά στην κάλπη των ευρωεκλογών. Ή έστω, δεν τα πήγε τόσο καλά όσο θα έπρεπε και όσο θα περίμεναν οι υποστηρικτές της. Δεν υπάρχει κανένα όφελος να ωραιοποιούμε μια στάσιμη κατάσταση. Μόνο ζημιά.

Η ΝΙΚΗ στην επικράτεια έλαβε 173.000 ψήφους, δηλαδή όσες έλαβε και στις εθνικές εκλογές του Μαΐου του ’23, όταν πρωτοσυστήθηκε στον κόσμο και ήταν ελάχιστα γνωστή στην Ελλάδα. Ένα χρόνο μετά, με κοινοβουλευτική παρουσία και με πολλούς αγώνες για να επικοινωνηθεί το μήνυμα της ΝΙΚΗΣ, έφτασε και πάλι στην αφετηρία αντί να σπάει ρεκόρ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πήρε και 20.000 ψήφους λιγότερες από τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του ’23. Το ποσοστό την ΝΙΚΗΣ ανέβηκε κατά 0,67%, λόγω της τεράστιας αποχής. Το ότι συντήρησε τα ποσοστά της σε περίπου ίδια δυναμική, παρά την αποχή, είναι ένα κέρδος, αλλά μικρό.

Μέσα στους τελευταίους 12 μήνες, δόθηκαν όσες αφορμές δεν έχουν δοθεί ποτέ, για να εκτινάξει τα ποσοστά του ένα χριστιανοδημοκρατικό κόμμα όπως η ΝΙΚΗ. «Σφαλιάρες» στα εθνικά θέματα, από Τουρκία, Αλβανία και Σκόπια. Γάμος των ομοφυλόφιλων. Ηλεκτρονικές ταυτότητες. Νομιμοποίηση λαθρομεταναστών. Δημογραφική κατάρρευση. Συγκάλυψη στα Τέμπη. Εγκληματικότητα. Ακρίβεια. Ατελείωτα σκάνδαλα και έξαρση της εγκληματικότητας.

Κι όμως, δεν είδε περισσότερος κόσμος τη ΝΙΚΗ ως σανίδα σωτηρίας. Όχι γιατί δεν είναι, αλλά γιατί δεν έπεισε ότι είναι.

Η Νέα Δημοκρατία έχασε σχεδόν 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους και η ΝΙΚΗ δεν κατάφερε να πείσει αυτό το τεράστιο κοινό ότι είναι μια γνήσια πατριωτική φωνή που δεν θα το απογοητεύσει. Και γιατί όχι, να πείσει και δυσαρεστημένους από άλλα δεξιά και αριστερά κόμματα, αφού η ΝΙΚΗ έχει υπερβεί τις διχαστικές γραμμές «δεξιάς – αριστεράς».

«Τις πταίει»

Τι φταίει για τα παραπάνω; Το ζήτημα είναι πολυσύνθετο και πρέπει να μελετηθεί το επόμενο διάστημα κυρίως από τα ίδια τα στελέχη της ΝΙΚΗΣ.

Για να ψηλώσεις το μπόι, πρέπει πρώτα να το μετράς σωστά και να το επικοινωνείς προς τα έξω σωστά.

Στελέχη της ΝΙΚΗΣ έκαναν συνεχώς λόγο για διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές και το έλεγαν μάλιστα και με σιγουριά. Για ποιο λόγο; Τι είναι προτιμότερο: να δημιουργείς προσδοκίες του «αέρα» για να δώσεις – δήθεν – επικοινωνιακή ώθηση στο κίνημα ή με διάκριση να λες τα πράγματα όπως είναι; Ασφαλώς το δεύτερο, γιατί το πρώτο φέρνει απογοήτευση.

Και αυτό έγινε γιατί κάποιοι μέσα στο κόμμα ΝΙΚΗ επέμεναν και ουσιαστικά επέβαλαν την άποψη να μιλάνε όσοι δημοσίως την εκπροσωπούν, για εκτίναξη ποσοστών. Να μας συγχωρείτε αλλά δεν είναι σοβαρή στάση αυτή. Δεν μπορεί ο καθένας να φορτώνει τον ενθουσιασμό του στις πλάτες ενός κόμματος παίζοντας στα ζάρια την μελλοντική αξιοπιστία του. Το ευχόμαστε δηλαδή να είναι ενθουσιασμός και όχι μεγαλομανία.

Αλλά να που πέφτουν έξω οι μεγάλες κουβέντες, και ποιος δίνει λόγο στη βαρυθυμία του λαού μετά; Ο τάδε άγιος γέροντας, που τον αγαπάμε και τον σεβόμαστε; Εκείνος που παρεξήγησε την ευχή του γέροντα και την εξέλαβε ως προφητεία; Εμείς; Εσείς; Ποιος; Ή θα αρχίσουμε να σκανδαλίζουμε τον κόσμο για γέροντες «που δεν μας τα είπαν καλά», μόνο και μόνο επειδή κάποια πνευματικά τους παιδιά λένε ότι τους κατέβηκε στο κεφάλι;

Δεν μπορεί κανένας να βαδίζει στον πολιτικό του και όχι μόνο δρόμο με όχημα το όνομα γερόντων και δήθεν προτροπών, συμβούλων, ευλογιών και κανόνων που λέμε και στην εκλησιαστική διάλεκτο.

Ειδικά όταν αυτό γίνεται εν αγνοία τους. Δεν πρέπει η επαφή με πνευματικούς ανθρώπους και η πατρική ευχή τους να παρεξηγείται και να παρερμηνεύεται

Χρειάζεται μια διάκριση στο που τελειώνει ο πολιτικός λόγος και που αρχίζει ο πνευματικός. Που τελειώνει η αυτοσυνειδησία και που ξεκινά η ονειροπόληση. Που αρχίζει το θέλω και που τελειώνει το μπορώ. Χαμηλά η μπάλα, για να πάει και ψηλά μετά. Ξέρουμε στον αθλητισμό ότι μόνο οι προσγειωμένες ομάδες κερδίζουν. Εκείνες που γνωρίζουν τις δυνατότητές τους και δουλεύουν σύμφωνα με εκείνες.

Ίσως κάποιοι δεν έχουν καταλάβει το βάρος της ευθύνης που εκπροσωπεί η ΝΙΚΗ. Δεν έχουν καταλάβει ότι η ΝΙΚΗ μπορεί να γίνει τόσο η αιτία ώστε να δοξαστεί η πίστη μας, όσο και η αφορμή να εκδιωχθεί και να τεθεί στο περιθώριο.

Κόστισε ο Τσελέντης…

Ένα σημαντικό σημείο που κόστισε στη ΝΙΚΗ ήταν η συμπερίληψη του Άκη Τσελέντη στο ψηφοδέλτιο. Ξένισε πολύ κόσμο αυτή η – μάλλον τυχοδιωκτική – επιλογή. Μαζί κι εμάς ως Sportime. Είχαμε έτοιμη μια δυναμική παρέμβαση για να επικρίνουμε την επιλογή Τσελέντη. Αλλά θέλετε από καλό λογισμό, θέλετε από διάκριση για να μη γίνει ζημιά στο κίνημα, δεν γράψαμε τίποτα προεκλογικά για τις πομπές του σεισμολόγου. Βλέποντας στη συνέχεια την οίηση του, χάσαμε τον καλό λογισμό και περιμέναμε ότι θα ξεσκεπαστεί μόνη της η λανθασμένη επιλογή. Και δυστυχώς δικαιωθήκαμε.

Όποιος αγαπάει παιδεύει… Εμείς θα συνεχίσουμε να καταθέτουμε την ανεπιτήδευτη σκέψη μας, όσο μοιραζόμαστε κοινό όραμα με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Αν βρούμε ευήκοα ώτα, έχει καλώς. Αν δεν βρούμε, «να είναι ευλογημένο».

Το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι πως πάνω από τα μηνύματα τα δικά μας και από τα μηνύματα του λαού, πρέπει να υπολογίζουμε τα μηνύματα του Θεού.

Η ΝΙΚΗ θα πρέπει να εκλάβει αυτή τη μικρή αποτυχία, ως ένα ελαφρύ παιδαγωγικό «σκαμπιλάκι» από τον Θεό. Ένα μικρό καμπανάκι για να διορθώσει την περπατησιά της. Να ταπεινωθεί προς τα έσω, για να θεριέψει και προς τα έξω. Να ξεριζώσει τα όποια πάθη της πολιτικής, όσο είναι ακόμη μικρά. Να μάθει από τα λάθη, όσο είναι ακόμη ανώδυνα.

Και αυτό το «σκαμπιλάκι» είναι ευλογία και όχι αιτία απογοήτευσης. Δόξα τω Θεώ πρέπει να λέμε που το έστειλε τώρα και όχι αργότερα και να είναι πιο μεγάλο…