Η φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη δεν χάνει την αξία της με το χρόνο: Απαντάμε στα άδικα σχόλια

Στον κόσμο της μουσικής, όπου ο χρόνος διαμορφώνει αριστουργήματα, η Ελευθερία Αρβανιτάκη αποτελεί έναν αδιαμφισβήτητο θρύλο. Η φωνή της, αλλαγμένη από τον χρόνο, συνεχίζει να αντηχεί με σπουδαία ένταση μέσα από τις ψυχές μας, αν και πολλοί επιλέγουν να επικρίνουν αντί να εκτιμήσουν. Σχόλια που ζητούν από την Αρβανιτάκη να “σταματήσει” είναι όχι μόνο αδικαιολόγητα αλλά και ασέβεια προς την ίδια την τέχνη.

Όσοι έχουν ζήσει τη μαγεία μιας ζωντανής εμφάνισης της Αρβανιτάκη θα καταλάβουν ότι δεν πηγαίνεις απλά για διασκέδαση. Παρευρίσκεσαι σε μια εμπειρία, μια καθαρή επαφή με την ιστορία της ελληνικής μουσικής. Η φωνή της είναι ένας ζωντανός ιστός που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, μεταφέροντας συναισθήματα και μνήμες μέσα από κάθε νότα.

Είναι άδικο και προκατειλημμένο να αξιολογούμε τις φωνές των καλλιτεχνών με βάση την “αψεγάδιαστη” ποιότητα ενός CD. Αν ζητάμε κάτι τέλειο χωρίς ίχνος ατέλειας, τότε ίσως θα πρέπει να απομακρυνθούμε από τις συναυλιακές αίθουσες και να μείνουμε στα ακουστικά μας. Όμως, η αληθινή μουσική δεν είναι έτσι. Είναι ζωντανή, ατελής και πραγματική, σαν τη ζωή την ίδια.

Το να ακούμε την Ελευθερία Αρβανιτάκη να τραγουδά είναι μια πρόκληση, μια υπενθύμιση ότι η τέχνη ξεπερνά τα φυσικά όρια της φθοράς. Είναι μια πρόσκληση να αγκαλιάσουμε την αλήθεια του σήμερα, αποδεχόμενοι το χθες και ελπίζοντας για το αύριο. Τα σχόλια που αμφισβητούν την αξία της δεν εκφράζουν παρά μόνο μια άγνοια προς τη σπουδαιότητα αυτής της καλλιτεχνικής εμπειρίας.

Ας σταθούμε λοιπόν ενάντια στην κριτική που υποτιμά και ας αναγνωρίσουμε την αξία ενός καλλιτέχνη που έχει δώσει τόσα πολλά στον πολιτισμό μας. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη και κάθε καλλιτέχνης που συνεχίζει να δημιουργεί παρά τις αλλαγές του χρόνου αξίζει τον σεβασμό και την αγάπη μας.