Ο Γιάννης Παπαδημητρίου κάνει ίσως την καλύτερη δουλειά

Η πρόσληψή του προκάλεσε διάφορα σχόλια. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι Ξάνθη και ο Γιάννης Παπαδημητρίου το γνώριζε αυτό έχοντας ένα σύντομο πέρασμα και από την ΑΕΚ.

Είναι πια 1,5 χρόνο στους «πράσινους». Έχει τρεις μεταγραφικές περιόδους στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και είναι σαφές το τι μπορεί να κάνει και τι όχι. Επί των ημερών του έγινε η μεταγραφή του Γουίλιαν Αράο, για παράδειγμα, αλλά και αυτή του Τόνι Βιλένα.

Τον περασμένο Ιανουάριο τα περισσότερα ούτως ή άλλως τα έκανε ο Φατίχ Τερίμ και αυτό το καλοκαίρι διαχειρίστηκε ένα ιδιαίτερα υψηλό μπάτζετ. Ο Παναθηναϊκός έπιασε το ταβάνι του με τις μεταγραφές των Τετέ και Φακούντο Πελίστρι. Ενώ υπήρχαν τόσα διαθέσιμα χρήματα η επιλογή ήταν δύο εξτρέμ που παίζουν αμφότεροι πρωτίστως δεξιά. Όπως για στόπερ το «τριφύλλι» πήρε έναν κεντρικό αμυντικό που παίζει δεξιά, τον Ίνγκι Ίνγκασον, όπως και ο Τιν Γεντβάι.

Η κίνηση για τον Τετέ έχει ήδη βγει. Αυτού του Πελίστρι όχι ακόμη, αλλά και πάλι είναι εντυπωσιακό να πείθεις έναν παίκτη σε αυτή την ηλικία να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα αφήνοντας την Premier League. Μόνο που αυτό το κατάφερε ο Ντιέγκο Αλόνσο. Στην περίπτωση του Τετέ εκείνος που καθάρισε ήταν ο Ατζούν Ιλιτζαλί.

Στον αρχικό σχεδιασμό δεν υπήρχε πρόβλεψη για οκτάρι και ο Παναθηναϊκός έτρεχε στο παρά ένα για να πάρει παίκτη εκεί. Αριστεροπόδαρο αμυντικό έκρινε πώς δεν ήθελε, κάτι που θα ήταν κατανοητό εάν ο Χόρντουρ Μάγκνουσον έπαιρνε ευκαιρίες, ενώ στην υπόθεση του αριστερού μπακ ο όλος χειρισμός ήταν λάθος. Από το πόσο περίμεναν οι «πράσινοι» τον Δημήτρη Γιαννούλη μέχρι το τι έγινε μετά με τον Πέδρο Ρεμπότσο και τελικά τον Φίλιπ Μαξ. Απόρροια αυτού το να παίζει ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς ασταμάτητα φτάνοντας στο σημείο να κάνει εμφανίσεις όπως αυτή με την Τζουργκάρντεν.

Η αποτυχία με τους κομμένους

Έναν τεχνικό διευθυντή δεν τον θες φυσικά μόνο για τις μεταγραφές. Οφείλει να βρίσκει λύσεις και στο κομμάτι των αποχωρήσεων. Ο Γιάννης Παπαδημητρίου δεν πήρε ψηλό βαθμό ούτε εκεί. Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που είχε να διαχειριστεί ήταν αυτό του Αντράζ Σπόραρ. Ο Σλοβένος ξέμεινε και ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε σε αυτό με αποτέλεσμα να μην πάρει φορ. Κάτι που το πληρώνει μέσα στη σεζόν.

Ένα ακόμη στοίχημα ήταν η εύρεση λύσης με τους Μπέντζαμιν Βέρμπιτς και Τόνι Βιλένα. Πάνω από 2 εκ. ευρώ πάει το συνολικό κόστος από τα συμβόλαιά τους. Ρούμπεν Πέρεθ, Λάσλο Κλέινχεϊσλερ και Αλεξί Τρουιγέ επίσης είναι στο «πράσινο» ρόστερ δίχως να τους υπολογίζει το κλαμπ.

Σίγουρα δεν είναι εύκολες αυτές οι καταστάσεις. Υπάρχουν και παίκτες που δεν θέλουν να διευκολύνουν τις ομάδες τους όταν μαθαίνουν πως πρέπει να αποχωρήσουν. Ωστόσο, το να μη βρίσκεις λύση για κανέναν είναι αποτυχία. Μοναδική εξαίρεση ο Αϊτόρ και αυτό γιατί τον ήθελε διακαώς ο Τσάβι Ρόκα, ο άνθρωπος που τον έφερε και στην Ελλάδα. Εκεί έπαιξε ρόλο η προσωπική του σχέση με τον ποδοσφαιριστή, αλλά και η πλάτη που έβαλε η διοίκηση στο κομμάτι της αποζημίωσης.

Ούτε στις ανανεώσεις ο Γιάννης Παπαδημητρίου

Τη σεζόν που μας πέρασε ο Παναθηναϊκός είχε προβλήματα και στο θέμα των νέων συμβολαίων. Τρανό παράδειγμα η υπόθεση του Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Ο Ιταλός έπαιζε με ένα ολόκληρο κλαμπ. Έφτασε στο σημείο να πει ότι ανανεώνει για να αγωνιστεί με την ΑΕΚ. Ποιος το σταμάτησε όλο αυτό; Ο Φατίχ Τερίμ και όχι ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Λίγο αργότερα ο Μπερνάρ έβγαζε στη σέντρα τον Παναθηναϊκό λέγοντας πως τον περίμενε έναν μήνα και δεν έλαβε απάντηση. Η δική του πρόθεση ούτως ή άλλως ήταν να γυρίσει στη Βραζιλία, αλλά ουδείς ασχολήθηκε έως τότε. Το ξανασκέφτηκαν άπαντες μετά το απίθανο δεύτερο μισό που έκανε.

Τελευταίο παράδειγμα ήταν ο Γιώργος Βαγιαννίδης. Ο άνθρωπος κλειδί στην ανανέωση ήταν ο Τάκης Φύσσας. Επομένως, ούτε σε αυτή την περίπτωση «καθάρισε» ο τεχνικός διευθυντής του κλαμπ.

Η πρόσληψη του Ντιέγκο Αλόνσο

Ο Παναθηναϊκός δεν βγήκε στην αγορά μόνο με μεγάλο πορτοφόλι για παίκτες. Διέθετε και ένα σημαντικό συμβόλαιο για τον προπονητή που θα αναλάμβανε το νέο πρότζεκτ. Ο Γιάννης Παπαδημητρίου, που στο παρελθόν είχε επιτυχημένες επιλογές σε αυτό το κομμάτι στις προηγούμενες ομάδες του, πήγε στον Ντιέγκο Αλόνσο με τα γνωστά αποτελέσματα.

Από το ταβάνι που ήταν ο Μαουρίτσιο Σάρι έφτασε στο πάτωμα βάσει των χρημάτων που διέθετε το «τριφύλλι». Ο Αλόνσο πήγε να κάμψε ένα ολόκληρο ρόστερ και κυρίως ορισμένους πολύ σημαντικούς παίκτες με πρώτο όλων τον Φώτη Ιωαννίδη. Ακόμη δεν έχει συνέλθει ούτε εκείνος ούτε οι συμπαίκτες του από όσα έγιναν επί των ημερών του Ουρουγουανού. Η εμφάνιση με την Τζουργκάρντεν ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ένα σύνολο ποδοσφαιριστών με διαλυμένη ψυχολογία έπαιζε και με το που έγινε η στραβή της ισοφάρισης, άπαντες έφυγαν από το γήπεδο.

Ακαδημία και καθημερινότητα

Στην καθημερινότητα δεν είναι λίγα αυτά που του προσάπτουν τόσο άνθρωποι εντός των τειχών όσο και αυτοί που προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με το κλαμπ μέσω εκείνου. Απρόσιτος και επιλεκτικός είναι κάποια από τα πιο κομψά σχόλια.

Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός δεν έχει την απαιτούμενη λειτουργία στις ακαδημίες του και σε αυτό δεν μπορεί να μην έχει μερίδιο ευθύνης και ο Γιάννης Παπαδημητρίου. Επομένως, σε κάθε κομμάτι των αρμοδιοτήτων του δεν πιάνει ούτε τη βάση.

Κάπως έτσι είναι εύκολο να πει κανείς πως ο Γιάννης Παπαδημητρίου κάνει ίσως την καλύτερη δουλειά. Σε ποιο άλλο ποδοσφαιρικό μαγαζί και μη θα παρέμενε κάποιος στη θέση του μετά από όλα αυτά; Φανταστείτε τον εαυτό σας στην εργασία του να έχει συγκεκριμένους στόχους και να μην τους πετυχαίνει. Πόσες ευκαιρίες θα παίρνατε ακόμη;