O «δεκάλογος» του Οδυσσέα Ελύτη

Ευλογημένοι οι τόποι που γεννούν τέτοιες μορφές, ευλογημένοι και οι άνθρωποι που μεταλαβαίνουν την τέχνη τους.

Ευτυχώς υπάρχουν τα αμανάτια τους, τα έργα τους που στην περίπτωση του Ηρακλειώτη ποιητή αποτέλεσαν τη βάση για αθάνατα τραγούδια.

Ο Οδυσσέας Ελύτης (Οδυσσέας Αλεπουδέλης) γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1911 και έφυγε στις 18 Μαρτίου 1996.

Οι επιλεγμένες σκέψεις του που ακολουθούν θαρρείς και διατυπώθηκαν σήμερα και όχι δεκαετίες πριν…

Σ’ άλλες εποχές είναι που ζούνε την ελευθερία οι άνθρωποι και σ’ άλλες εποχές που νομίζουν ότι την έχουν κατακτήσει.

Τα πάντα, θα ‘λεγες, είναι ικανός να σοφίζεται ο άνθρωπος, φτάνει να μην υποχρεωθεί να κοιταχτεί καταπρόσωπο.

Το μεγαλύτερος θάρρος, το πιο υπολογίσιμο, είναι αυτό που διαθέτει ο ανώνυμος άνθρωπος.

Ζούμε στον αιώνα της ευκολίας. Εδώ πέρα ως και τα λόγια, εάν δεν είναι του καφενείου, δυσκολεύονται να περάσουν.

Έχουμε την πάσα ευκολία να πλησιάζουμε τα φονικά, δεν έχουμε όμως καμιά για τα τριαντάφυλλα.

Αν υπάρχει κάτι που περνάει από χέρι σε χέρι, αυτό είναι η ανθρωπιά.

Αντιστρατευτήκαμε ριζωμένες προλήψεις, φίλτατε, πρέπει να το παραδεχτούμε και να πληρώσουμε.

Ποιος θα φανταζότανε ποτέ ότι σε μέρες ειρήνης κι ευημερίας η χάρις θα μπορούσε να υποτιμηθεί; Και όμως.

Η αγάπη είναι μια υπέροχη κακοτοπιά. Όσοι βάλθηκαν να την εξερευνήσουν δεν επέστρεψαν ποτέ -καλή τους ώρα!

Ό,τι σήμερα μοιάζει ανώδυνο, Κύριοι, θα πονέσει αύριο. Περιμένετε λιγάκι να ξημερώσει