Ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου

Ξεκινάμε με τα δεδομένα. Ο Φορτούνης είναι ο πιο ταλαντούχος έλληνας μεσοεπιθετικός ποδοσφαιριστής. Όποιος διαφωνεί και τολμά να τον συγκρίνει με πυροτεχνήματα της μίας σεζόν (Πέλκας) και με εύθραυστους ρολίστες (Μάνταλος), πρέπει να αναθεωρήσει ριζικά και σύντομα τις απόψεις του για το άθλημα.

Δεδομένο δεύτερο: Ο Φορτούνης είναι ένας ποδοσφαιριστής στάσιμος τα τελευταία δύο χρόνια. Ανεβάζοντας τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη κατά τη διάρκεια της σεζόν που καθοδηγήθηκε από τον τελευταίο κανονικό προπονητή που είδε ο Ερυθρόλευκος πάγκος (Μάρκο Σίλβα), έχει έκτοτε οδηγηθεί σε αγωνιστική πτώση, συμπαρασυρόμενος βέβαια από τη γενική μετριότητα της ομάδας.

Δεδομένο τρίτο: Ο Φορτούνης είναι οπαδός του Ολυμπιακού. Οι διαρκείς παρουσίες του στο ΣΕΦ και φυσικά η πολυετής θητεία του στην ομάδα το επιβεβαιώνουν. Στην παλινόστηση του μετά την Καιζερσλάουτεν, όταν αποτέλεσε μήλον της έριδος για τους big 4 του Ελληνικού ποδοσφαίρου, επέλεξε με κλειστά μάτια τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν μπορούσε εκείνη την περίοδο να του εγγυηθεί θέση βασικού. Και αυτό λέει πολλά.

Η σχέση με την κερκίδα

Η ερυθρόλευκη κερκίδα έχει μακράν τον πιο ιδιαίτερο και μυστήριο ψυχισμό στην Ελλάδα. Προτιμά τους φιλότιμους πλην οριακά επαρκείς παίκτες τύπου Τάσου Πάντου από τους αρτίστες που θα διστάσουν να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά. Σε αυτό λοιπόν οφείλεται εν πολλοίς  η ταραχώδης σχέση της με τον Φορτούνη. Συνομιλώντας εδώ και περίπου 1,5 χρόνο στο Κάτι Μαγικό με άπειρους οπαδούς της ομάδας, μπορώ να σας διαβεβαιώσω για το εξής: Κανένας παίκτης σε αυτές τις δύο τραγικές σεζόν δεν έχει δεχθεί περισσότερη και πιο σκληρή κριτική από τον Φορτούνη. Ούτε καν παίκτες ανέκδοτα όπως ο Σεμπά και ο Πάρντο. Κριτική πολλές φορές άδικη, που σε συνδυασμό με την ευαίσθητη ψυχολογία του Φορτούνη, τον βύθισαν ακόμα περισσότερο σε έναν φαύλο κύκλο αγωνιστικής κατάπτωσης.

Η πώληση

Με δεδομένο λοιπόν το ενδιαφέρον της Μπεσίκτας για τον Φορτούνη, η διοίκηση του Ολυμπιακού καλείται να πάρει μια πολύ μεγάλη απόφαση. Μια απόφαση κομβική για το μέλλον της ομάδας. Βρίσκεται λοιπόν μπροστά στο εξής δίλημμα. Η πρώτη της επιλογή είναι να ξεπουλήσει έναν ταλαντούχο παίκτη στην ηλικία των 26 ετών, απλά και μόνο για να υπακούσει στην θέληση των οπαδών. Διότι η πώληση του με τα τωρινά δεδομένα δεν έχει άλλη λογική. Δεν προέρχεται από κάποια σούπερ σεζόν ώστε η χρηματιστηριακή του αξία να είναι στο peak της (περίπτωση Μανωλά) και ο Ολυμπιακός δεν εκμεταλλεύεται κάποια ομάδα σε ανάγκη ώστε να χτυπήσει τα ανώτατα νούμερα (περίπτωση Μήτρογλου).

Η τελευταία ευκαιρία

Ο άλλος δρόμος είναι παρόλα αυτά δύσκολος. Χρειάζεται επιμονή, πλάνο και εκατέρωθεν θέληση. Για να βοηθήσεις ένα δικό σου παιδί να αναγεννήσει την καριέρα του, πρέπει να τον στηρίξεις στα δύσκολα. Να βάλεις πλάτη στα ουρλιαχτά των οργισμένων οπαδών μετά από μέτριες βραδιές του. Να του δώσεις τη μπαγκέτα του ηγέτη,  εξασφαλίζοντας του ότι δεν θα τον βγάλεις στη σέντρα μετά την πρώτη αποτυχία και ότι δεν θα προσπαθήσεις να καλύψεις τα δικά σου παιδαριώδη στρατηγικά λάθη, πίσω από το χαλαρό στυλάκι του.

Αντίστοιχα όμως, το δικό σου παιδί πρέπει πλέον να γίνει άντρας. Να καταλάβει ότι το να είσαι αρχηγός και ηγέτης της μεγαλύτερης ομάδας της Ελλάδας στα 26 σου, εκτός από φήμη δόξα και χρήματα συνεπάγεται και ευθύνη, προσπάθεια και τσαγανό. Να σκύψει το κεφάλι, να δουλέψει πιο πολύ από ποτέ, να αφήσει πίσω του αυτή την εφιαλτική διετία, και να μην κοιτάξει ποτέ πίσω του.

Να γίνει επιτέλους ο παίκτης που χρωστάει σε εμάς, στον Ολυμπιακό και πάνω από όλα  στον ίδιο τον εαυτό του.

Εξαντλήθηκε, το ζητήσατε και το περιοδικό για το Μουντιάλ έρχεται ξανά!