Πληγή βαθιά, ανεπούλωτη

Άπειρες ώρες στο τηλέφωνο για μια είδηση, για μια μεταγραφή. Κατακερματισμένες, πολλές φορές, σε κοφτές απαντήσεις του λεπτού. Πάντα βιαζόταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Αεικίνητος, ενεργητικός, παθιασμένος. Πάνω από όλα Παναθηναϊκός ως το κόκαλο. 

Τον γνώρισα από κοντά επί χρόνια ως ρεπόρτερ Παναθηναϊκού, του έκανα συνεντεύξεις, θέματα, σε πολλά συμφωνούσαμε, σε άλλα διαφωνούσαμε, όμως η ευθύτητα του χαρακτήρα του δεν σου επέτρεπε να του κρατήσεις κακία.

Ο Παύλος, διότι ο κόσμος έτσι τον φώναζε και θα τον φωνάζει, χαρακτηριστικό της αμεσότητας που αισθανόταν γι’ αυτόν, δεν ήταν ένας άνθρωπος «φτιαχτός». Δεν προσποιήθηκε ποτέ ότι ήταν κάτι άλλο από αυτό που έδειχνε.

Ως ρεπόρτερ, νέος εκείνα τα χρόνια επί Μάλκοβιτς, αλλά και τα κατοπινά, διδάχτηκα πολλά από τον Παύλο. Όπως και από τον Θανάση. Ήταν «τσάμπα» σχολείο η συναναστροφή μαζί τους. Τι σχολείο, πανεπιστήμιο. Ακόμη κι αν σου έκρυβαν πράγματα, σού εξηγούσαν γιατί το έκαναν. Θυμάμαι τις αλησμόνητες στιγμές να παίρνει ο ίδιος ο Παύλος τηλέφωνο να ανακοινώσει τη μεταγραφή του Ντομινίκ Ουίλκινς ή του Γκρεγκόρ Φούτσκα (άλλο αν χάλασε τότε). Ή, ακόμα, και να δίνει τους πόντους των παικτών από κάποιο φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας.

Διότι τέτοιος παράγοντας ήταν ο Παύλος. Άμεσος, άοκνος. Δεν φτιάχτηκε ποτέ από την εξουσία. Άλλωστε, η επιχείρησή του, από τις πλέον σημαντικές στη χώρα μας, δημιουργήθηκε από το μηδέν χάρη στην εργατικότητά του (και των αδελφών του, βεβαίως).

Το πλήγμα είναι βαθύ. Πάντα θα ήταν όταν θα έφευγε. Και τώρα είναι ανεπούλωτο. Ο Παύλος δεν είναι απλώς ο πιο σημαντικός παράγοντας στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της Ελλάδας σε όλα τα αθλήματα και όλων των ομάδων. Είναι ο άνθρωπος που πήρε το μπάσκετ από το χεράκι, με όχημα φυσικά τον Παναθηναϊκό, και το έφτασε στο Έβερεστ της Ευρώπης.

Άλλος στη θέση του θα είχε απογοητευτεί. Θα είχε σιχτιρίσει τα χρήματα που έριχνε σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. Θα έκανε δεύτερες σκέψεις αποχώρησης. Ο Παύλος ποτέ. Ήταν γεννημένος πολεμιστής. Ήταν γεννημένος Παναθηναϊκός. Και άνθρωποι τέτοιας ποιότητας είναι σπάνιοι. Σχεδόν δεν υπάρχουν πια στις μέρες μας.

Ο Παύλος μπορεί να «έφυγε», αλλά οι μύθοι δεν πεθαίνουν ποτέ.

Καλό ταξίδι, πρόεδρε.

Θρήνος στην οικογένεια του Παναθηναϊκού: Πέθανε ο Παύλος Γιαννακόπουλος

Αυτός ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος