Άλλο πράγμα να θες να χαλάσει το deal, άλλο χαλάει!

Όποιος κι αν εμφανιζόταν και σε πραγματικές συνθήκες επιχειρούσε να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό, θα έπρεπε ν’ απολαμβάνει καθολική στήριξη από τον κόσμο μόνο και μόνο επειδή θα ήταν η αιτία να βγει ο Γιάννης Αλαφούζος από το κάδρο.

Είτε ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, είτε ο οποιοσδήποτε άλλος, είτε ο Πιεμπονγκσάντ… Αντιπολίτευση με το «καλημέρα» δεν γίνεται, δεν κάνει και είναι τουλάχιστον ύποπτη! Με το πρόσχημα «έχουμε δει πολλά και δεν μασάμε»…

Τι έχετε δει πολλά; Τι δεν μασάτε; Επιλογές των «υποψιασμένων» δεν είναι οι πάντες μετά το 2008; Την Παναθηναϊκή Συμμαχία ποιος την πέρασε στον πολύ κόσμο; Ακόμη και σήμερα όσοι βρίζουν το παρελθόν της κι επιχειρούν ν’ αγιοποιήσουν την τωρινή μορφή της, τη στήριξαν όσο δεν πάει. Κατηγορώντας με ύβρεις κι απειλές, όσους έβλεπαν το έργο.

Η Ελλάδα είναι, πράγματι, μία χώρα εχθρική σε επενδύσεις. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, κάθε επιχειρηματίας από το εξωτερικό που θα έρθει να βάλει 1 ευρώ στον τόπο αυτό ή είναι παλαβός ή κάτι έχει στο μυαλό του που δεν το βλέπει ο κοινός νους. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που για να ολοκληρώσεις μία απαιτητική δουλειά, σ’ αυτό το επίπεδο, πρέπει να βρεις άκρη με το κράτος.

Όλα αυτά ισχύουν. Όλα τούτα αποτελούν τους μεγαλύτερους των εχθρών του deal Αλαφούζου-Πιεμπονγκσάντ. Για όλα αυτά πρέπει να μένει ανοικτό ένα παραθυράκι ότι μία κλεισμένη συμφωνία ίσως να μην υλοποιηθεί. Από αυτά, όμως, τα απολύτως ανθρώπινα να εκκολάπτονται σενάρια, η απόσταση είναι μεγάλη. Οι υποψίες ότι κάτι άλλο συμβαίνει, πως υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι από τους οποίους εκπορεύεται η καταστροφολογία δεν γίνεται ν’ απουσιάσουν από το διαμορφωθέν παζλ.

Ο Παϊρόζ Πιεμπονγκσάντ στην αρχή ήταν άγνωστος στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ποιο deal της Μάντσεστερ Σίτι, ποια Carabao, ποια Empire Asia; Πολλοί απαιτητικοί, δεν πείθονταν. Μετά καθυστερούσε η πρώτη επίσημη άφιξη. Στη συνέχεια αργούσε ο οικονομικός έλεγχος ν’ αρχίσει. Τώρα υπάρχουν προβλήματα γιατί με το Σκοπιανό στην ημερήσια διάταξη πολιτικά τις προηγούμενες ημέρες, καλλιεργήθηκε η εικασία «που χρόνος για άλλα;».

Το ζήτημα είναι τι απ’ αυτά ίσχυσε στην πραγματικότητα και τι ισχύει τώρα… Υπάρχει μία προοπτική τούτη την ώρα να σωθεί ο Παναθηναϊκός. Να βρεθεί κάποιος να βάλει χρήματα και να μην περάσει το «τριφύλλι» ό,τι πέρυσι. Να μην επαναληφθεί τέτοια μαύρη εξαετία σ’ όλα τα μέτωπα. Να μην γίνεται το ψέμα, αλήθεια. Να μην παρουσιάζεται ως αλήθεια μία υποθετική κατάσταση, η οποία βολεύει συμφέροντα και όχι τον σύλλογο. Να σταματήσει, τελικά, αυτή η διαρκής, η μόνιμη, μάχη εναντίον της αλήθειας. Η αλήθεια είναι μονόδρομος, όχι εχθρός.

Στο παρασύνθημα: Την εβδομάδα που πέρασε δεν κινήθηκε φύλλο σε κανένα επίπεδο. Με λίγα λόγια ό,τι ίσχυε την περασμένη Πέμπτη, που προκηρύχθηκε η Γενική Συνέλευση για την ΑΜΚ των 20 εκατ. ευρώ, ισχύει και τώρα. Ούτε κάποιο κόλλημα με την πολιτεία προκύπτει, ούτε κάτι το οποίο δεν προβλέπεται στο Μνημόνιο Αλαφούζου-Πιεμπονγκσάντ. Άλλο πράγμα να θες να χαλάσει ένα deal κι άλλο να χαλάει!

Το μοναδικό μελανό σημείο, μέχρι στιγμής, είναι η υπονόμευση της όλης προσπάθειας που εξελίσσεται από συγκεκριμένους φορείς, κοντά και μέσα στον Παναθηναϊκό. Όλα τα παραπάνω υλοποιήθηκαν σε καθεστώς τεράστιας πίεσης, η οποία εντέχνως διοχετεύτηκε. Λες και υπήρχε επίσημη εναλλακτική λύση ή υπάρχει τώρα, αν κάτι στραβώσει με τον Πιεμπονγκσάντ και το fund που εκπροσωπεί.