Ενομπακάρε: Πώς η ΑΕΚ θα τιθασεύσει ένα ταλαντούχο, αλλά παράξενο παιδί  

Γρήγορος. Δυνατός. Δημιουργικός. Τεχνίτης – την μπάλα «ματώνεις» για να του την πάρεις. Το scouting report για τον Μπράιτ Ενομπακάρε ξεκινάει άκρως ελκυστικά, ιντιγκαδόρικα. Παραείναι καλό για να ‘ναι αληθινό; Δυστυχώς, ναι. Γιατί το η «ζωή είναι ωραία» περνάει γρήγορα σε δεύτερο πλάνο, εξαιτίας των πολλών «αλλά».

Θα το εντοπίζαμε κυρίως σε αυτό το ανυπότακτο που χαρακτηρίζει τον νεαρό Νιγηριανό, εντός και εκτός γηπέδου. Στο ανορθόδοξο στιλ. Σε αυτή τη δυσκολία να αφομοιώσει-οικειοποιηθεί τις έννοιες της ομαδικότητας και της (αυτό)θυσίας. Στην άρνηση να ακολουθήσει τους κανόνες, να μπει σε καλούπια. Είναι διαφορετικός από τον μέσο όρο, από πολλές απόψεις.

Μην κρυβόμαστε και δεν το λέμε με κακία. Απλά διαπίστωση κάνουμε. Σε τόσο καλή ηλικία (μόλις 22 ετών είναι), με τόσο ταλέντο, και με προϋπηρεσία σε κλαμπ της Premier League (Γουλβς – άλλο αν δεν έχει παίξει ούτε λεπτό στην ελίτ του αγγλικού ποδοσφαίρου), ο μόνος τρόπος για να έρθει στα μέρη μας ήταν να έχει «κουσούρια». Όσο για το είδους παίκτης είναι; Άλλη μια σωστή ερώτηση με πολλές… λάθος απαντήσεις. Καθαρό εξτρέμ δεν είναι. Ούτε και 100% επιθετικός. Θα λέγαμε ότι είναι κινείται κάπου εκεί «στο ανάμεσα». Εκφραζόμενος σε μια ελεύθερη, δικιά του, απόδοση.

Συμπαίκτες του στην Κόβεντρι θυμούνται να τον ψάχνουν στις προπονήσεις. Στην καλύτερη επειδή δεν τον… προλάβαιναν στο γρασίδι. Στη χειρότερη, επειδή για ακόμα μια φορά είχε ξυπνήσει ο περίεργος εαυτός του και είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Σε επίπεδο League One (εκεί έπαιζε τότε η Κόβεντρι) αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Το ταλέντο νικούσε όλα τα υπόλοιπα. Φαινόταν από χιλιόμετρα ότι το παλικάρι είναι απ’ αλλού και για αλλού. Το ίδιο υποσχόμενος ήταν και στα πρώτα του βήματα στους «Λύκους», όταν ο ενθουσιασμός της εκκίνησης γεννούσε παραγωγικότητα.

Ενομπακάρε: Το «στοίχημα» του Καρέρα

Όταν όμως ανέβηκε Κατηγορία, η αφήγηση απέκτησε διαφορετικές λέξεις. Στην Κιλμάρνοκ (Α’ Κατηγορία της Σκωτίας) πέρασε και δεν ακούμπησε. Ακόμα χειρότερα πέρυσι, στη Γουίγκαν, στην Championship. Η Γουλβς μετά από διαδοχικούς δανεισμούς αποφάσισε ότι δεν μπορεί άλλο να (τον) περιμένει να ωριμάσει. Του έδωσε λοιπόν την ελευθερία του.

Θα βρει άραγε στην Ελλάδα το περιβάλλον που του χρειάζεται; Η ΑΕΚ καλείται να τιθασεύει το άγριο του χαρακτήρα του. Να τον βάλει 100% στον ίσιο δρόμο, φαίνεται αδύνατο. Όμως ότι προσεγγίσει στο καλύτερο δυνατό, δεν είναι λίγο πράγμα. Το ευοίωνο είναι ότι αποτελεί 100% επιλογή του Μάσιμο Καρέρα. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιταλός προπονητής θα κάνει το παν ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για να ανθίσει το ταλέντο του Νιγηριανού εξτρέμ. Θα ψάξει τα λόγια να τον εμπνεύσει, θα κάνει ίσως τα στραβά μάτια σε κάποιες παραξενιές. Διαχείριση λέγεται και είναι μία τέχνη που μπορεί να σου επιτρέψει να πάρεις πράγματα που ούτε καν φαντάζεσαι.

Πρέπει να του κεντρίσει το ενδιαφέρον. Να τον κάνει να νιώσει μέρος του project. Αν παράλληλα ο Ενομπακάρε συνειδητοποιήσει ότι αυτή ίσως και να είναι η τελευταία του ευκαιρία, τότε ίσως όλο αυτό να αξίζει τον κόπο. Είναι κρίμα να χαραμίσει κι άλλο το ταλέντο του. Είναι καμωμένος από το υλικό των παικτών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Αρκεί πρώτα να κάνει ο ίδιος μία διαφοροποίηση. Εσωτερικής φύσεως.