Έριξαν μια μέρα οι εχθροί
μια ασθένεια που φαινόταν φοβερή
ψέματα είπανε γι αυτή πολλά
ώστε η Ελλάδα μπροστά της να σιωπά
Σώπασαν γέλια και χαρές
πάγωσαν οι ανθρώπινες καρδιές
Καμπάνες έμειναν βουβές
κι οι γιορτές σαν τις μέρες τις κουφές
Κι αν κανείς σπάσει τη σιγή
να βγει έξω και να ‘κκλησιαστεί
τιμωρία επιβάλλεται αυστηρή
γιατί λένε ότι σ’ αυτούς δεν πειθαρχεί
Μέσα μας όμως ακούμε μια φωνή
να λέει ό,τι το στόμα δεν μπορεί:
«Γιατί τις Εκκλησιές μας τις σφραγίσατε;
ακολουθίες για μας δεν τις αφήσατε;
Τα ιδανικά μας πως λησμονήσατε με μιας
άραγε αυτά είναι επικίνδυνα για μας;
Για την Πίστη μας ας αγωνιστούμε
στους μαύρους καιρούς να αντισταθούμε
Ελπίδα έχουμε μόνο μιά
η ώρα του Θεού να ΄ρθει ταχιά.
Ε. Λ.
Μαθήτρια A’ Λυκείου
13 Απριλίου 2020