Για την τιμή της πατρίδας και τη δόξα του αθλητισμού…

Ο Γιάννης Μαμουζέλος γράφει για τις καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, με την ανάμιξη ονομάτων πρώην ή νυν πρωταθλητών και πρωταθλητριών, με τον φόβο ότι μπορεί να χάσουμε το μέτρο και το νόημα του αθλητισμού.

Σχόλιο του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΜΟΥΖΕΛΟΥ
Δημοσιογράφου –Συγγραφέα

Το απόσπασμα (όχι ακριβώς αυτολεξεί…) από τον όρκο των αθλητών θυμίζει σε όλους τον σκοπό των αθλητών όταν αγωνίζονται! Σε οποιαδήποτε διοργάνωση, ηλικία, άθλημα… Κανείς αθλητής δεν μετέχει σε αγώνες (από την μικρότερη κατηγορία έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες) με τη σκέψη κάπου αλλού, όταν φορά τα εθνικά χρώματα και εκπροσωπεί την πατρίδα του (ομάδα=team, κατά τη λέξη του κειμένου, επειδή το πρωτόκολλο θέλει «ολυμπιακές ομάδες» και όχι χώρες…).

Γράφω το σχόλιο αυτό επειδή τελευταία κάπου έχουν μπλεχτεί τα πράγματα, με την ανάμιξη ονομάτων πρώην ή νυν πρωταθλητών και πρωταθλητριών σε διάφορα γεγονότα, από καταγγελίες ποινικών αδικημάτων έως προεκλογικές διαμάχες κ.α. Γιατί φοβάμαι μη χάσουμε και το μέτρο και το ακριβές νόημα του αθλητισμού…

Κανένα παιδί που μπαίνει στον αθλητισμό, που εξελίσσεται, που φτάνει να παίρνει μέρος σε μικρούς ή μεγαλύτερους εθνικούς αγώνες ή –πολύ σημαντικότερο- να διακρίνεται σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις δεν το κάνει αυτό για να προβάλει ή στηρίξει ένα Κόμμα, έναν πολιτικό, μια θρησκεία ή κοινωνικοπολιτική ιδεολογία, μια εμπορική εταιρία ή συνδικαλιστική παράταξη!

Ούτε φυσικά προσπαθεί να διακριθεί για τον πρόεδρο ή τα μέλη της διοίκησης της Ομοσπονδίας ή του σωματείου του, τον προπονητή, το γιατρό, το φυσικοθεραπευτή ή το ψυχολόγο της ομάδας, ούτε βέβαια για τον Δήμαρχο της πόλης καταγωγής του ή τον Περιφερειάρχη και για το «χρυσό κλειδί»…

Όποιος υποστηρίζει ή συνδέει την αθλητική προσπάθεια και την προσωπικότητα κάθε αθλητή (μικρού ή μεγάλου, απλού αγωνιστή η χρυσού νικητή σε ολυμπιακούς ή παγκόσμιο πρωτάθλημα) με κάτι από τα παραπάνω είναι και άσχετος από αθλητισμό και ακατάλληλος!

Κάθε αθλητής μπαίνει στον αθλητισμό από κάποιο κίνητρο και με αγάπη γι’ αυτό που θέλει να μάθει και σταδιακά να κάνει όσο καλύτερα μπορεί. Να δει και να εξελίξει τις ικανότητές του, να βάλει σε δοκιμασία τις δυνάμεις του (σωματικές & ψυχικές) και να φτάσει όσο ψηλότερα μπορεί ή και με κάποια τύχη βοηθηθεί!

Αγωνίζεται λοιπόν για τον εαυτό του, το «είναι» του, για τον αθλητισμό (ή στενότερα για το άθλημά του) και σε διεθνές επίπεδο για την πατρίδα του! Ούτε καν για την οικογένειά του, τον προπονητή του ή κάποιον άλλον…

Μετά τον αγώνα μπορεί να σκεφτεί τα χρήματα, τη δόξα, τα οφέλη, τις τιμές, τους δικούς του, το σωματείο ή τη στήριξη και το πρόγραμμα που είχε από την Ομοσπονδία, το τεχνικό τιμ, τους χορηγούς ή –ίσως- και κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα που έπαιξαν κάποιο ρόλο να εξελιχθεί, να μείνει στον αθλητισμό, να διακριθεί…

Είμαι σίγουρος ότι έτσι σκέφτονται ο Τσιτσιπάς ή ο Αντετοκούνμπο, έτσι σκέφτονται τα παιδιά της εθνικής πόλο και όσοι άλλοι πρωταθλητές και πρωταθλήτριες έχουν εξασφαλίσει ή θα παλέψουν σκληρά για τα κριτήρια/όρια συμμετοχής στους ΟΑ του Τόκιο, αλλά και σε κάθε άλλη μεγάλη διεθνή διοργάνωση το σημαδιακό 2021!

Οφείλω να θυμίσω, ειδικά στους νεότερους φιλάθλους αλλά και πολίτες γενικά, ότι και στην Ελλάδα και παντού οι αθλητές δεν σκέπτονται όταν αγωνίζονται τη δημοκρατία ή δικτατορία της χώρας τους, τον βασιλιά, τον πρόεδρο ή την κυβέρνησή της και τον ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό της!

Κανείς ποτέ δεν αφιέρωσε νίκη σε πολιτικά ή θρησκευτικά πρόσωπα, ούτε καν σε πρόεδρο ή αθλητικό παράγοντα και φυσικά ποτέ δεν μπήκε σε αγώνα με στόχο να πετύχει και να πείσει και άλλους να ακολουθήσουν τις πεποιθήσεις του σε οποιοδήποτε χώρο ή θέμα!

Ο αθλητής μπαίνει στον αγώνα για να δείξει την αξία του, να χαρεί αυτό που κάνει και να ακούσει το χειροκρότημα και επιφώνημα, να αφουγκραστεί και να μοιραστεί συναισθήματα, να δώσει θέαμα και συγκίνηση σε ένα μικρότερο, μεγαλύτερο ή και παγκόσμιο κοινό, μέσα κι έξω απ’ τον αγωνιστικό χώρο!

Αν λοιπόν πρέπει να δείχνουμε όλοι αναγνώριση και σεβασμό στους αθλητές (ειδικά του εν ενεργεία…) πρέπει να τους αφήνουμε έξω και μακριά από κάθε άλλη σκοπιμότητα και ζήτημα! Να κάνουν απερίσπαστοι αυτό που θέλουν και ξέρουν…

Αν θέλουν να μιλήσουν, να πουν κάτι ας το αποφασίσουν οι ίδιοι κι ας βρουν τον τρόπο να το κάνουν, δεν χρειάζεται ούτε «ινστρούχτορας» ούτε «γκαουλάϊτερ» είτε έντεχνη καθοδήγηση, βάσει των σύγχρονων μεθόδων επικοινωνίας, μάρκετινγκ ή χειραγώγησης. Ειδικά σε εποχή που τυχαία ή όχι προκλήθηκαν πόλωση και «αντίπαλα στρατόπεδα»… Γιατί διαφορετικά μπορεί να σπείρουμε ανέμους και να θερίσουμε θύελλες πάνω στα ερείπια του ελληνικού αθλητισμού!

ΥΓ. Οι εκτός δράσης πρωταθλητές ως ενήλικοι πολίτες έχουν δικαίωμα ασφαλώς να ακολουθούν πολιτικές ή αθλητικές ή συνδικαλιστικές ή κοινωνικές παρατάξεις και απόψεις και να αποφασίσουν ελεύθερα το βαθμό που θέλουν να αναπτύξουν και πάλι στον αθλητισμό ενεργό δραστηριότητα με άλλο ρόλο… Κανείς δεν το απαγορεύει αλλά και κανείς δεν πρέπει να το επιβάλλει… Μακάρι να αισθάνονται το ίδιο ικανοί και σίγουροι για νέο ρόλο, πρωτοβουλίες και ευθύνες, όπως τότε που πίστευαν ότι μπορούν να κερδίσουν στον αγωνιστικό χώρο του αθλήματός τους! Υποθέτω, αντιλαμβάνονται πως δεν είναι ταυτόσημα πράγματα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ευθεία επίθεση στις συνταγματικές επιταγές και στην αυτοτέλεια του αθλητισμού κάθε ρύθμιση από τον Υφυπουργό αθλητισμού κ. Αυγενάκη!!