ΓΙΑΤΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΦΕΤΟΣ
Ο τουρισμός είναι μια κατάσταση χαράς, ευεξίας, χαλαρότητας και ελευθερίας. Δεν μπορεί να συνδυαστεί με καταπίεση, έλεγχο, αμφιβολία, απαισιοδοξία και μεγάλη πιθανότητα προβλημάτων, δηλαδή με αρνητική ψυχολογία.
Γι’ αυτό, και παρά την αισιοδοξία πολλών, τουρισμός φέτος ΔΕΝ θα υπάρξει. Οι λόγοι βασίζονται στην απλή λογική και όχι σε μελέτες και έρευνες ειδικών και ευχολόγια φορέων και άλλων.
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟ 2020 ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ?
Ποιό θα είναι το τουριστικό προϊόν αφού έχουν παγώσει ή έχουν de facto ακυρωθεί τα περισσότερα συμβόλαια μεταξύ tour operator-ξενοδοχείων καθώς και στο σύνολό τους οι πτήσεις charter και οι περισσότερες προγραμματισμένες πτήσεις?
Και αν έστω υπάρξει ένα υποτυπώδες προϊόν σε ποιόν χρόνο θα πουληθεί αφού όλο το κρίσιμο πρώτο πεντάμηνο του 2020 τελειώνει όπως φαίνεται μόνο με ακυρώσεις?
Ποιες αεροπορικές εταιρίες θα υπάρχουν και δεν θα έχουν φαλιρίσει μετά το lock down? Και ποιοι tour operators? Και ποια ξενοδοχεία που ήδη γράφουν ζημίες χωρίς να έχει καν έρθει ο πρώτος πελάτης?
Ποιές direct κρατήσεις μπορούν να πάρουν τα ξενοδοχεία από πελάτες που δεν έχουν ιδέα με τι θα πετάξουν?
Υπάρχει τουρισμός χωρίς τις πτήσεις charter που εξυπηρετούν το 75% των αφίξεων στην Ελλάδα?
Οι λίγες scheduled πτήσεις που θα μείνουν σε αλλόκοτες ημερομηνίες και για λίγες θέσεις μάλλον αραιωμένες δια νόμου θα μπορούν έστω να δίνουν εισιτήρια σε προσιτές τιμές?
Κάποιοι μιλάνε για last minute. Κρατήσεις last minute ήταν πάντα εκείνες που συμπλήρωναν κάποιες τρύπες στη διαθεσιμότητα. Μπορούν τουριστικοί οργανισμοί ή μεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν εργαζομένους και έχουν σημαντικά πάγια έξοδα να βασίζονται στο last minute για να ανοίξουν εν όψει σεζόν χωρίς συμβόλαια χωρίς συγκεκριμένη τιμή πώλησης και άγνωστη πληρότητα, δηλαδή χωρίς να έχουν ιδέα με τι ταμείο θα κλείσουν τη χρονιά?
Σε ποιες εισροές λοιπόν θα βασιστούν για να ανοίξουν οι ξενοδόχοι τις μονάδες τους και να προσλάβουν δεκάδες και εκατοντάδες υπαλλήλους στην καθεμιά όταν η προσδοκώμενη πληρότητα είναι από άγνωστη έως ΜΗΔΕΝ?
ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ? ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ?
Ποιές από τις χώρες που μας ενδιαφέρουν θα επιτρέψουν στους πολίτες τους να ταξιδέψουν εκτός συνόρων τους?
Και αν κάποιες το επιτρέψουν υπό ποιές προϋποθέσεις θα γίνει αυτό? Και πόσο αυστηροί και ρεαλιστικοί θα είναι οι όποιοι περιορισμοί?
Πότε θα γίνουν γνωστά όλα αυτά τα δεδομένα και πόσο αργά θα είναι για να ομαλοποιηθεί η τουριστική σεζόν σε κάποιον έστω βαθμό?
Ποιος άνθρωπος θα ταξιδέψει για διακοπές όταν πιθανότατα θα πρέπει να κάνει εξέταση Covid-19 επί τουλάχιστον 4 φορές, δηλαδή πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο, στον προορισμό και αντιστρόφως στην επιστροφή του αλλά και να φέρει ενδεχομένως μαζί του διάφορα ιατρικά έγγραφα?
Πόσοι θα επιθυμούν να κάνουν πτήση αναψυχής όταν θα σκέφτονται ότι θα βρεθούν σε κλειστό χώρο με πιθανά κρούσματα Covid-19 γύρω τους, όπου για ώρες θα ανακυκλώνεται ο ίδιος αέρας?
Ποιος θα εισέλθει από τα χερσαία σύνορα όταν μάλλον θα ισχύουν σχεδόν τα ίδια με τα αεροδρόμια?
Με ποιό εισόδημα θα ταξιδέψει η απλή μεσαία τάξη όταν πολλοί θα αντιμετωπίσουν την ανεργία, την μείωση του εισοδήματός τους και με ποια ψυχολογία θα επιλέξουν διακοπές ενόψει μάλιστα μια τεράστιας διαφαινόμενης παγκόσμιας ύφεσης?
Πώς θα είναι η καθημερινότητα στα καταλύματα όταν θα υπάρχει σειρά απαγορεύσεων και περιορισμών ήδη από το check in?
Πώς θα ξέρει ο τουρίστας τι είδους καθαριότητα προηγήθηκε στο δωμάτιό του και αν θα πρέπει να κουβαλάει τη δική του χλωρίνη στο πολυτελές ξενοδοχείο του?
Πώς θα στηθεί στην ουρά για το μπουφέ 2 ή 3 φορές την ημέρα και τι θα ακουμπήσει με τα χέρια?
Πώς θα μπει στο ασανσέρ με άλλους 5 και ποιός θα πατήσει το κουμπί?
Πώς θα πιάσει τη μπύρα του στο μπαρ και πώς καν να αγγίξει τη μπάρα που μπορεί επάνω της να φταρνίστηκε ο προηγούμενος?
Αν όχι σε μπουφέδες τότε πού τελικά θα λαμβάνονται τα γεύματα και με τι απολυμάνσεις κάθε μέρα όλη μέρα?
Σε ποια πισίνα θα λιάζεται σε τι βάρδιες και σε ποια απόσταση από τους διπλανούς?
Σε ποιες παραλίες και με τι όρους θα χαρεί τον προορισμό?
Θα μπορεί να κινείται ελεύθερα στο αστικό περιβάλλον και στη φύση με τα πόδια ή με τα μέσα μεταφοράς ή με αυτοκίνητο?
Θα υπάρχουν εμπορικά καταστήματα ανοιχτά?
Θα υπάρχουν εστιατόρια, μπαρ και κλαμπ ανοιχτά?
Θα υπάρχουν δραστηριότητες στη φύση όπως σαφάρι, μίνι κρουαζιέρες, παιχνίδια?
Τι θα συμβεί στο ξενοδοχείο εάν εντοπιστεί κρούσμα Covid-19? Θα εξετάζονται εκ νέου δεκάδες ή εκατοντάδες ένοικοι επί τοπου? Τίθεται το κρούσμα σε καραντίνα? Που? Ιχνηλατούνται οι επαφές του? Επιστρέφει σπίτι του, στην πατρίδα του, ή μένει στο δωμάτιο για επιπλέον 14 μέρες? Ποιος πληρώνει τα έξοδα αυτής της ανωμαλίας, διατροφές αεροπορικά, χαμένες κρατήσεις, ιατρικά?
Τα υγειονομικά συνεργεία εφορμούν ανά πάσα στιγμή στα ξενοδοχεία σε κάθε υπόνοια?
Αν εμφανιστεί γενικό νέο κύμα της πανδημίας σε όλη τη χώρα τότε τι γίνεται? Εκκενώνεται η χώρα από τους τουρίστες? Σε ποιο σύστημα υγείας νοσηλεύονται οι συμπτωματικοί ασθενείς?
Και ποιός καλύπτει τις απίστευτες οικονομικές ζημίες, σε μαζικό πλέον επίπεδο?
Ποιός τρελός θα κάνει το 2020 κρουαζιέρα σκεπτόμενος το Diamond Princess στην Ιαπωνία?
Και ποια χώρα θα δεχτεί εκατομμύρια ημερήσιες επισκέψεις από πιθανά κρούσματα Covid-19 που θα βγαίνουν από τα κρουαζιερόπλοια κάθε μέρα?
Αν υπάρχει πανικός, ποιος θα επιβάλλει την τάξη? Και πώς?
Αν σε όλα τα παραπάνω αλλά και σε πολλά άλλα ερωτήματα που υπάρχουν η αυτονόητη απάντηση που μπορείτε να δώσετε είναι απαισιόδοξη και μίζερη τότε σκεφτείτε σε γενικότερο επίπεδο και τα εξής:
1) Ποιό μπορεί να είναι ρεαλιστικά το πρόσωπο του τουρισμού σε τέτοιες συνθήκες?
2) Πόσοι στ’ αλήθεια θα επιλέξουν να ταξιδέψουν και κατά σημαντική πιθανότητα να ταλαιπωρηθούν έξω από τη χώρα τους φέτος?
3) Γιατί να μην το αφήσουν για του χρόνου?
4) Πώς θα βρει σε αυτές τις συνθήκες κάποιος τη χαρά και τη χαλαρότητα των διακοπών για να περάσει καλά και να γυρίσει ανανεωμένος?
5) Και τέλος πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι θα μπουν σε τέτοιο ρίσκο, κόπο και έξοδα επαρκής αριθμός ανθρώπων που να μπορούμε να μιλάμε για «τουρισμό» και για έσοδα?
Το 2020 θα είναι ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία που στον τουρισμό θα μηδενιστεί και η προσφορά και η ζήτηση. Λίγες ξενοδοχειακές μονάδες κυρίως οικογενειακές που μπορούν να σταθούν χωρίς προσωπικό ή με ελάχιστο, θα ανοίξουν εξυπηρετώντας κυρίως το όποιο κύμα εσωτερικού τουρισμού εμφανιστεί και αυτό για το πολύ μικρό χρονικό διάστημα από Ιούλιο και μέχρι Δεκαπενταύγουστο που επιλέγουν να ταξιδεύουν οι Έλληνες, οι λίγοι αυτοί που θα έχουν φέτος τα χρήματα για να το κάνουν αυτό.
ΚΑΛΟ 2021 (ΚΑΙ ΑΝ)
Γιώργος Φαρμάκης
Ταξιδιωτικός Πράκτορας στην εταιρία Wiki Travel Services
και Tourism Marketing Specialist