Η φοιτητική νεολαία έδωσε στους δρόμους σήμερα μια ηχηρή απάντηση στην καταστολή, την ανελευθερία και την αστυνομοκρατία που οραματίζεται ο κ. Χρυσοχοΐδης, η κ. Κεραμέως και η παράταξη τους.
Μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τη πανδημική κρίση σαν δούρειο ίππο κατά των πολιτών, για να θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο ασφυκτικού ελέγχου της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Που έφτασε μέχρι και να απαγορεύσει (χωρίς καμία σοβαρή αιτιολόγηση και χωρίς κανείς να μπορεί να απαντήσει υπεύθυνα γιατί επέλεξε να το κάνει τώρα) τις συγκεντρώσεις άνω των εκατό ατόμων, σε ολόκληρη την επικράτεια.
Και τώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την αδύναμη αυτή στιγμή της κοινωνίας που βρίσκεται σε παρατεταμένο εγκλεισμό και σύγχυση λόγω των εξαιρετικά ρευστών γεγονότων. Τα κλειστά Πανεπιστήμια και οι σχολές, οι «αδρανοποιημένοι» φοιτητές (όπως νόμιζαν τουλάχιστον…), η δαιμονοποίηση των συναθροίσεων, δημιουργούν όλα την κατάλληλη συγκυρία για να περάσουν, όσα δεν θα μπορούσαν να περάσουν με τίποτα υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Το άρθρο 11 και το ιερό συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι, μπορεί να έγινε για άλλη μια φορά κουρελόχαρτο (μετά την ανεπανάληπτη απαγόρευση Χρυσοχοΐδη των… τεσσάρων ατόμων και πάνω, στην επέτειο του Πολυτεχνείου), άλλα οι 4.000 φοιτητές και εκπαιδευτικοί που συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, διαδηλώνοντας κατά του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για τα Πανεπιστήμια, αψήφησαν την απολυταρχική παράνοια και έστειλαν ένα σημαντικό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.
Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να προχωρήσει με χειρουργικές κινήσεις στην πλήρη αποσύνθεση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ιδιωτικών κολλεγίων. Είναι ένα γνωστό έργο που το είδαμε να παίζεται και στον τομέα της υγείας και σήμερα απολαμβάνουμε τους «καρπούς» του. Η διαγραφή των λεγόμενων και «αιώνιων φοιτητών» δεν αποσκοπεί πουθενά αλλού παρά στην αύξηση του πελατολογίου της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το αφήγημα του δήθεν «νοικοκυρέματος» των πανεπιστημίων, είναι απλά ένα (νόστιμο για κάποιους) τυρί στη φάκα, που λέγεται ιδιωτικοποίηση των πάντων.
Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς πως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (και σε ολόκληρη τη δημόσια εκπαίδευση) δεν χρειάζονται ρηξικέλευθες λύσεις σε πολλές δυσλειτουργίες και κακώς κείμενα. Αλλαγές χρειάζονται σίγουρα και επειγόντως μάλιστα, άλλα όχι αλλαγές που εξυπηρετούν το συμφέρον του καπιταλισμού και των λίγων μεγαλοκαρχαριών της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Οι αλλαγές πρέπει να κινηθούν καθαρά προς το συμφέρον της νεολαίας, προς μια εκπαίδευση που θα είναι δωρεάν και προσβάσιμη για όλους, προς τη διαφύλαξη της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, προς την διαφύλαξη (άλλα όχι κατάχρηση) του ασύλου, προς την ριζική αποκομματικοποίηση των πανεπιστημίων, προς την αναβάθμιση των υποδομών και του κύρους των πτυχίων.
Οι φοιτητές σήμερα έκαναν το αυτονόητο και έδειξαν την αντίδραση τους προς τα νομοσχέδια που υποθηκεύουν το μέλλον της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έδωσαν ένα στίγμα που αξίζει να ακολουθηθεί και σε άλλους κοινωνικούς τομείς, που η κυβέρνηση παρουσιάζει ασυγκράτητο αυταρχισμό και ακολουθεί φασιστικές πρακτικές απαγορεύσεων ή προετοιμάζει νόμους που παραβιάζουν κατάφωρα συνταγματικές ελευθερίες.
Δεν έχει κανένα νόημα να μπούμε σε ανούσιες και εντελώς στερεοτυπικές διχαστικές ερμηνείες τύπου: «ταράζουν στις απαγορεύσεις τους δεξιούς και αφήνουν τους αριστερούς να διαδηλώνουν ανενόχλητοι».
Είναι κοντόφθαλμο, είναι ανόητο και μάλιστα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που θέλουν, όσοι απεργάζονται τη δυστοπία του αύριο. Σε αυτά που έρχονται δεν πρόκειται κανένας απολύτως να μείνει «ανενόχλητος». Ήδη το βλέπουμε να συμβαίνει, σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλοι μπορούν να αντιδράσουν απέναντι σε αποφάσεις που θυμίζουν ολοκληρωτισμό, ανεξαρτήτως πολιτικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η διαφορά είναι πως κάποιοι το κάνουν πολύ, κάποιοι λίγο και κάποιοι καθόλου. Ακόμα και όσοι -λίγοι- τυχαίνει να έχουν κάποια επιεικέστερη μεταχείριση, είναι σίγουρο πως δεν θα την έχουν για πολύ ακόμα.
Ο διχασμός δεν πρόκειται να μας βγάλει ποτέ εκτός του τούνελ. Ποτέ δεν μπόρεσε και ποτέ δεν θα μπορέσει.
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, τόσο το καλύτερο.