Ενώ κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν αμέσως μετά την απόσυρση του Oruc Reis, δεν φρόντισαν καν να συμπεριλάβουν στις αναλύσεις τους, το σενάριο του να ήταν από την αρχή προσχεδιασμένο από τους Τούρκους όλο αυτό το σκηνικό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες.
Δηλαδή σε πρώτη φάση, η κλιμάκωση της έντασης σε Αιγαίο και Μεσόγειο με στρατιωτικά μέσα, το τεστάρισμα των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και η δημιουργία κλίματος φόβου στον Ελληνικό λαό. Και σε δεύτερη φάση, απότομη αλλαγή συμπεριφοράς με απόσυρση των Τουρκικών δυνάμεων, επιστροφή στη διπλωματία, έμφαση στην ανάγκη διαλόγου και την εύρεση κοινωφελών λύσεων.
Ακόμα και πρόταση του Ερντογάν να γίνει λειτουργία στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, εμφανίζοντας τον εαυτό του ως έναν προοδευτικό πολιτικό που σέβεται απόλυτα τα δικαιώματα ανεξιθρησκίας, ενώ λίγες ημέρες πριν, οργάνωσε Ισλαμική φιέστα μέσα στην Αγιά Σοφιά, την «Ακρόπολη» της Ορθοδοξίας!
Μαστίγιο και καρότο δηλαδή. Απολύτως σχεδιασμένο εξ’ αρχής, όπως δείχνουν τα πράγματα.
Αυτή η φαινομενική και σίγουρα προσωρινή «υποχώρηση» είναι απλά ένα ακόμα στάδιο εξέλιξης του ψυχρού πολέμου που εφαρμόζει η Τουρκία προς την Ελλάδα και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί ούτε ίχνος εφησυχασμού.
Άλλωστε και οι δηλώσεις του εκπροσώπου του Ερντογάν ήταν στο πνεύμα του: «Ας περιμένουμε για λίγο, να δούμε μήπως βρεθεί άκρη με κάποιου είδους συμφωνία»! Άραγε με ποιο τρόπο ακριβώς τους γεννήθηκε ξαφνικά αυτή η ελπίδα; Από υποσχέσεις της Μέρκελ; Από υπόγειες συμφωνίες με την Ελλάδα;
Οι κυβερνώντες εδώ, αρχίζουν να αναμασούν ολοένα και περισσότερο την ανάγκη διατήρησης ενός διαύλου επικοινωνίας με την Τουρκία και μοιάζουν σαν να γνέφουν καταφατικά στο σενάριο μιας διπλωματικής λύσης.
Και όλο αυτό γίνεται ενώ σε αυτήν την διαφωνία, η μόνη πλευρά που παρουσιάζει απτές διεκδικήσεις είναι αυτή της Τουρκίας. Οι δικοί μας πολιτικοί ταγοί συνεχίζουν να δηλώνουν θετικοί στο διάλογο, χωρίς όμως να εμφανίζουν ούτε μια διεκδίκηση εκ μέρους της Ελλάδας!
Εμφανίζουν κάποιες δήθεν «κόκκινες γραμμές» οι οποίες αλλάζουν από στόμα σε στόμα, αντί να προβάλουν και αυτοί με τη σειρά τους κάποιες βαρύτατες διεκδικήσεις εις βάρος της Τουρκίας, που θα αλλάξουν τις ισορροπίες και σίγουρα θα την κάνουν να σκεφτεί πολύ πιο σοβαρά το ενδεχόμενο μιας ενδεχόμενης προσφυγής στο δικαστήριο της Χάγης.
Έτσι μας πηγαίνουν ολοταχώς προς το δόγμα «καζάν – καζάν» και την συνεκμετάλλευση!
Συνεχίζουν ακόμα και σε αυτήν την φάση να υπηρετούν την πολιτική του κατευνασμού, σαν να πιστεύουν πως ο «Σουλτάνος» πρόκειται να εξευμενιστεί αν η χώρα του λάβει μερίδιο από τα κοιτάσματα της Μεσογείου. Ενώ το πρώτο και κύριο που ενδιαφέρει τον Ερντογάν δεν είναι τα κοιτάσματα, αλλά η επεκτατική πολιτική και ο γεωπολιτικός έλεγχος της περιοχής! Αυτό έδειξε στη Συρία, το δείχνει στη Λιβύη, θα το δείξει και στην Ελλάδα.
Ακόμα και σε ένα αδιανόητο και προδοτικό σενάριο ηθελημένης παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας από τους πολιτικούς μας, το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό δεν θα δημιουργούσε κανένα είδος κατευνασμού στις ορέξεις του Ερντογάν, ίσα ίσα που θα το εκλάμβανε ως ευκαιρία για να διεκδικήσει πολλά περισσότερα!
Από εδώ και πέρα, για κάθε είδους διπλωματικής πρόθεσης εκ μέρους Ελληνικής κυβέρνησης, θα πρέπει να ενημερώνεται άμεσα ο Ελληνικός λαός, διότι βλέπουμε πως σιγά σιγά αρχίζουν να διακυβεύονται ζητήματα για τα οποία οι Έλληνες πολίτες σε καμία περίπτωση δεν έχουν δώσει την συγκατάθεση τους με την ψήφο τους.
Δεν έχουμε να πούμε τίποτα με τους Τούρκους. Απολύτως κανένας διάλογος δεν μπορεί να γίνει με τις παρούσες συνθήκες.
Ας σταματήσουν πρώτα τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και τις παρανομίες σε Κύπρο και σε Ίμβρο – Τένεδο. Ας αποσύρουν το casus belli για την επέκταση της Ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια. Ας σταματήσουν να ζητούν αποστρατικοποίηση Ελληνικών νησιών και μάλιστα να αμφισβητούν την κυριαρχία τους. Ας επιτρέψουν την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και ας σταματήσουν να ατιμάζουν την Αγία Σοφία λειτουργώντας την ως Τζαμί. Ας σταματήσουν να χρησιμοποιούν τους μετανάστες σαν εργαλείο εφαρμογής πολιτισμικού υβριδικού πολέμου. Ας σταματήσουν την παρασιτική δράση των προξενείων τους και ας αποσυρθούν από το γελοίο Τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Η δική μας πλευρά έχει να διεκδικήσει πολλά, όμως έως τώρα δεν διεκδικεί τίποτα.
Οποιοσδήποτε διάλογος ισχύσει τώρα, θα είναι μεταξύ ενός θύματος και ενός εγκληματία που κραδαίνει το όπλο του.