Τα «κλειστά σχολεία φέρνουν κλειστά μυαλά» μας είχε πει ο κ. Μητσοτάκης τον καιρό εκείνο που μιλούσε για ένα «σχεδόν αδιανόητο» δεύτερο lockdown. Τελικά όμως, είδαμε πως ισχύει και το αντίθετο: τα κλειστά μυαλά των κυβερνώντων, που πήραν πότε λανθασμένες και πότε καθυστερημένες αποφάσεις, έφεραν κλειστά σχολεία.
Και ασφαλώς όταν μιλάμε για κλειστά μυαλά και σχολεία, δεν μπορούμε να μην επικεντρωθούμε στο φιάσκο της Νίκης Κεραμέως!
Ακόμα και αν δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία το δεύτερο κύμα της πανδημίας, την ίδια ώρα που αρκετές χώρες στην Ευρώπη όπως η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία συνεχίζουν να έχουν ανοιχτά τα σχολεία τους, θα περίμενε κάποιος – τουλάχιστον – πως το Υπουργείο Παιδείας θα ήταν επαρκώς προετοιμασμένο για το ενδεχόμενο των κλειστών σχολείων και δη των Δημοτικών.
Τι και αν είχαν χρόνο από το Καλοκαίρι για να προετοιμάσουν μια διαδικτυακή πλατφόρμα που θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος των εκπαιδευτικών αναγκών; Τζίφος! Ο χρόνος πήγε χαμένος στα αζήτητα, αφού παρακολουθήσαμε να ξεσπά ένα τεράστιο μπάχαλο με το Webex και την Υπουργό να μην έχει καν προνοήσει για αποτελεσματικές λύσεις ή ακόμα και εναλλακτικές πλατφόρμες ώστε να μην κρασάρει το σύστημα με το παραμικρό!
Είδαμε ένα Υπουργείο να επιβάλλει στην ήδη γονατισμένη κοινωνία ένα κακοστημένο σύστημα τηλε- εκπαίδευσης που όχι μόνο δεν δουλεύει όπως πρέπει, αλλά με τον τρόπο του χώρισε και τους μαθητές, σε προνομιούχους και μη προνομιούχους! Μια οικογένεια με τρία ή τέσσερα παιδιά, θα έπρεπε να έχει ολόκληρο… internet café στο σπίτι για να ανταπεξέλθει!
Όπως ο κ. Μητσοτάκης ξαφνικά «κατάλαβε» πως κάποιοι είναι… εξαρτημένοι από τον μισθό τους, έτσι και η κ. Κεραμέως ξαφνικά… έμαθε πως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα όλοι οι μαθητές να αγοράσουν laptop ή tablet ή να έχουν σύνδεση για internet! Μετά από τις έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν γι’ αυτά τα θέματα, αποφάσισε να κάνει κάποιες κινήσεις για να τα αντιμετωπίσει. Αυτό είναι το πρόβλημα: πως περιμένουν τις αντιδράσεις για να κάνουν κάτι το αυτονόητο, αντί να προνοήσουν από πριν!
Τι θα γίνει λοιπόν με τα παιδιά που έχουν πέσει θύματα αυτού του μπάχαλου; Τι κενά θα αφήσει στην παιδεία τους, όλο αυτό το κομφούζιο και η ανοργανωσιά που επεφύλαξε γι’ αυτά, η κυρία Κεραμέως;
Μήπως τελικά δεν πρέπει να… ζητάμε και πάρα πολλά από μια Υπουργό που δεν μπόρεσε ούτε καν να παραγγείλει σωστές μάσκες για τα παιδιά, τα οποία βρεθήκαν ξαφνικά αντιμέτωπα με… full face μάσκες για γίγαντες; Αφού δεν υπάρχει ούτε μια παραίτηση για τα μάτια του κόσμου όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε καυστικοί στα αυτονόητα.
Πως θα μάθουν την αλφαβήτα ή την βασική αριθμητική τα παιδιά του Νηπιαγωγείου και της 1ης Δημοτικού, μέσα σε ένα τέτοιο κουτσό σύστημα; Από την… εκπαιδευτική τηλεόραση της ΕΡΤ, που διδάσκει αριθμητική… με τράπουλες;
Πως είναι δυνατόν να συγκεντρωθούν 15 – 20 – 25 παιδιά στο μάθημα μέσω τηλεκπαίδευσης, όταν ακόμα και στη δια ζώσης διδασκαλία, ένας εκπαιδευτικός πρέπει να προσπαθήσει σκληρά για να πετύχει μια ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος στην τάξη; Και αυτό διότι έχει να κάνει με παιδιά και όχι με στρατιωτάκια ακούνητα.
Πόσα λεπτά και πόσες ώρες πάνε συνολικά πεταμένες στα «δεν ακούγεσαι», «δεν σε βλέπω», «άνοιξε το μικρόφωνο σου», «φτιάξε την κάμερα σου», «κόπηκε η σύνδεση», «κόλλησε το πρόγραμμα»;
Ποιος θα προνοήσει άραγε από το Υπουργείο, για την ομαλή επανένταξη όλων αυτών των μαθητών στη δια ζώσης εκπαίδευση, η οποία είναι η πιο φυσιολογική και η πιο αποδοτική; Ποιος θα αναλάβει να εκτιμήσει τις ψυχολογικές συνέπειες χιλιάδων μαθητών που συμβιβάζονται ολοένα και περισσότερο με την ιδέα, πως τα πάντα είναι σωστό να γίνονται μέσα από τον υπολογιστή; Το σχολείο, το παιχνίδι, η εργασία των γονιών τους, τα ψώνια, η ψυχαγωγία. Ποιος φορέας εγγυάται να φέρει το παιδί πίσω στο προαύλιο, για να τρέξει χαρούμενο και αμέριμνο με τους φίλους του, έτσι όπως ορίζει η φύση του και η ηλικία του;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τα εκπαιδευτικά κενά που γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα στους μαθητές μας; Κενά που δεν προκύπτουν τόσο από τις συνέπειες της Πανδημίας όσο από την τραγική ανευθυνότητα του Υπουργείου Παιδείας και της κυρίας Κεραμέως; Ή μήπως θα κατηγορηθούν και πάλι τα παιδιά για να καλυφθεί η ανεπάρκεια της κυβέρνησης, όπως έγινε όταν τα είχαν στοχοποιήσει για τις καταλήψεις;
Μπορεί τα προνομιούχα παιδάκια που βρίσκονται υπό την αιγίδα της «Αριστείας», με ετήσια δίδακτρα 15 (και πλέον) χιλιάδων ευρώ τον χρόνο, να μην αντιμετωπίσουν τέτοια προβλήματα εκπαίδευσης, όμως η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών κινδυνεύει να αναπτύξει μια υποβαθμισμένη και ελλιπή μόρφωση, που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να τους ακολουθήσει και σε ολόκληρη την ζωή τους.
Εκεί οδηγούμαστε λοιπόν; Σε μια παιδεία δύο ταχυτήτων; Στα παιδιά της «Αριστείας» και στα παιδιά που αύριο δεν θα ξέρουν να μιλήσουν Ελληνικά;
Η κυβέρνηση μας επιφυλάσσει για την εκπαίδευση, το ίδιο έργο που βλέπουμε και στον τομέα της Υγείας; Εν καιρώ Πανδημίας, αν έχεις οικονομική επιφάνεια απευθύνεσαι στην… ηρεμία και την ασφάλεια των ιδιωτικών κλινικών και αν είσαι φτωχός, οδηγείσαι σε φρακαρισμένα και υποβαθμισμένα δημόσια νοσοκομεία που κινδυνεύεις και να κολλήσεις;
Αυτό είναι το μέλλον που μας υπόσχεται η κύρια Κεραμέως και η παρέα της;