Τα πρωτοφανή γεγονότα που έλαβαν χώρα στα σύνορα του Έβρου τις τελευταίες μέρες, έγιναν αντικείμενο ποικίλων σχολιασμών και αντιδράσεων. Οι ερμηνείες που δίνονται για να αναλυθεί αυτή η σοβαρή κατάσταση, χωρίζονται κυρίως σε δύο αντίπαλα «στρατόπεδα» προσέγγισης.
Οι μεν πιστεύουν, πως πρόκειται καθαρά, για μια ανθρωπιστική κρίση, ένα προσφυγικό δράμα που διαδραματίζεται πίσω απ’ τους φράκτες των Ελληνικών συνόρων. Ισχυρίζονται πως κυρίως σε αυτό το δεδομένο, θα πρέπει να επικεντρωθούν οι όποιες προσπάθειες αντιμετώπισης γίνουν εκ μέρους της Ελληνικής πλευράς.
Η άλλη πλευρά, μιλά για έναν απροκάλυπτο πλέον υβριδικό πόλεμο εκ μέρους της Τουρκίας, που χρησιμοποιεί χωρίς κανένα πρόσχημα πλέον, έμψυχο υλικό για να προκαλέσει χάος , αποδιοργάνωση και κατευθυνόμενη αλλοίωση πληθυσμού, στην Ελληνική κοινωνία.
Οι γνωστές επικοινωνιακές, λαϊκίστικες «καραμέλες» των δήθεν «αλληλέγγυων», αναδύθηκαν στην επιφάνεια της κοινής γνώμης, σε χρόνο μικρότερο και απ’ το να προφέρεις τα γράμματα: Μ.Κ.Ο.
«Ρατσιστές Έλληνες». «Ξενοφοβικοί». «Φασισταριά». «Ηθικοί αυτουργοί του δράματος και των θανάτων των μεταναστών». «Ανοίξτε τα σύνορα».
Δεν τους προβληματίζει πως, τους ίδιους ακριβώς ισχυρισμούς προβάλει για τους Έλληνες, η κυβέρνηση του – επίσημα πλέον – αρχιδιακινητή και αρχιδουλέμπορου Ερντογάν;
Δεν τους προβληματίζει πως, όλο αυτό το πλήθος ατόμων μετακινήθηκε μέχρι τα σύνορα, με δωρεάν ταξί και λεωφορεία, μισθωμένα από το Τουρκικό κράτος;
Δεν τους απασχολεί το ότι αυτοί που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα, χρησιμοποιούν στρατιωτικά καπνογόνα και δακρυγόνα με Τουρκικά διακριτικά;
Δεν τους βάζει σε σκέψεις, πως οι Σύριοι πρόσφυγες είναι ένα ελάχιστο ποσοστό μέσα σε αυτό το ετερόκλητο πλήθος;
Δεν τους φαίνεται περίεργο πως οι Τουρκικές αρχές έδωσαν «γραμμή» στους λαθρομετανάστες (με μηνύματα στα κινητά και άλλους τρόπους), να σπεύσουν ΜΟΝΟ στα ελληνοτουρκικά σύνορα για να προσπαθήσουν να μπουν στην ελληνική επικράτεια και να μην κατευθυνθούν ΚΑΘΟΛΟΥ προς τη Βουλγαρία, η οποία είναι ΕΠΙΣΗΣ κράτος-μέλος της Ε.Ε.;
Δεν τους ανησυχεί το ότι είδαμε σε πλάνα, το αλαλάζον πλήθος, με υψωμένα δάχτυλα και γροθιές, κρατώντας αυτοσχέδια όπλα, να φωνάζει εξαγριωμένο: Allahu Akbar; Όταν οι πάμφτωχοι έλληνες στο παρελθόν, μετανάστευαν σε ξένα κράτη, ακολουθούσαν παρόμοια συμπεριφορά στα σύνορα της όποιας χώρας πήγαν;
Δεν αναρωτιούνται γιατί έφυγαν οι «πρόσφυγες» από μία χώρα που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση (Τουρκία), για να έρθουν στην Ελλάδα; Είναι η Ελλάδα καμία οικονομική γη της επαγγελίας; Ή μήπως οι μετανάστες πιστεύουν, πως τα μεγάλα αφεντικά της Ευρώπης θα αφήσουν στο μέλλον κάποιους από αυτούς να ανέβουν προς τα βόρεια; Αφελείς δεν είναι. Ξέρουν πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί δολίως, σε «αποθήκη» ψυχών της Ευρώπης. Το γνωρίζουν καλά.
Τότε γιατί τέτοια πρεμούρα για να μπουν στην επικράτεια των «ρατσιστών» ελλήνων;
Μήπως γιατί δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά μια από τις πιο ανεκτικές, φιλάνθρωπες και καλόβολες κοινωνίες της Ευρώπης; Μήπως γιατί γνωρίζουν πως το κουμάντο στην Ελλάδα πλέον, γίνεται μόνο από τις προσταγές της Γερμανίας και από την αχαλίνωτη δράση των κατευθυνόμενων Μ.Κ.Ο; Μήπως γιατί πολλοί από αυτούς, εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα μυστικών υπηρεσιών;
Οι υποτιθέμενοι ανθρωπιστές, δεν προβληματίζονται καθόλου από τα διάφορα βίντεο που έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο, με στημένα γυρίσματα, δήθεν θαλασσοδαρμένων μεταναστών, με εικονολήπτες και φωτογράφους μισθωμένους από Μ.Κ.Ο; Και όταν λέμε στημένα, εννοούμε στημένα. 1, 2 ,3 πάμε..!
Δεν ισχυρίζεται κανείς πως δεν έχει πνιγεί άδικα κόσμος στα νερά του Αιγαίου, αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να εξετάζαμε τη συνολική εικόνα του παζλ και όχι μόνο ένα μέρος αυτής της τραγικής κατάστασης;
Σε αυτή τη γεωπολιτική μέγγενη που έχει δημιουργηθεί από Ευρωπαϊκή ένωση και Τουρκία, οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης είναι ο ελληνικός λαός και οι πραγματικοί, οι αληθινοί πρόσφυγες, των οποίων οι τίμιοι αγώνες χάνονται, μέσα σε έναν κυκεώνα πολιτικών συμφερόντων.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή, τα βέλη της κοινωνίας μας, θα πρέπει να στραφούν κυρίως προς τις απαράδεκτες πρακτικές της Τουρκίας και προς την κωφεύουσα ελίτ των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, η οποία είναι απολύτως συνυπεύθυνη για το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί.