Τα αρνητικά που έχει προκαλέσει σε ολόκληρο τον πλανήτη ο κορονοϊός δεν χρειάζεται να αναφέρουμε. Τα βλέπουμε, τα διαβάζουμε, τα βιώνουμε καθημερινά. Αρκεί και μόνο να αναφέρει κανείς τους περισσότερους από 50.000 και τα πάνω από 1.000.000 κρούσματα που έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα. Κι ακόμη (δυστυχώς) έχουμε πολύ δρόμο…
Σε τέτοιες καταστάσεις όμως «ανθίζουν» και θετικά πράγματα. Ειδικά σε μια πανδημία που θέτει στον ίδιο παρονομαστή δυσκολίας ολόκληρη την ανθρωπότητα και ουσιαστικά την ενώνει απέναντι στον ίδιο εχθρό.
Ακόμη και στους παγκόσμιους πολέμους ο κόσμος είχε χωριστεί σε στρατόπεδα οπότε δεν ήταν το ίδιο.
Στις μέρες που ζούμε όλοι μας είναι η πρώτη φορά που βιώνουμε μια πανδημία που μας αφορά άπαντες (εκτός αν κάποιοι λόγω προχωρημένες ηλικίας έχουν ζήσει και άλλη παρόμοια κατάσταση).
Μέχρι τώρα μια καταστροφική, πυρκαγιά ή πλημμύρα, μια τραγωδία με νεκρούς ή μια τρομοκρατική επίθεση θα αφορούσε ένα κράτος, μια περιοχή και δεν θα πολυενδιέφερε τον υπόλοιπο κόσμο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συνεχίζεται ο κορονοϊός, αλλά και η επέλαση μεταναστών στα νησιά με νέα κέντρα από την Κυβέρνηση!
Τώρα όλα κράτη καλούνται να συνεργαστούν σε μέτρα πρόληψης και καταστολής απέναντι στον κορονοϊό. Οι επιστημονικές κοινότητες το ίδιο. Αυτό αποτελεί μια την ανάδειξη μιας ομαδικής προσπάθειας για το καλό όλων.
Επίσης η ανθρωπότητα καλείται να τεστάρει τις αντοχές της, την πειθαρχία της, την προσαρμοστικότητα και τα αντανακλαστικά της. Η Ελλάδα τα έχει πολύ καλά σε μεγάλο βαθμό. Κάτι που αποδεικνύεται και από τον μικρό αριθμό κρουσμάτων και ανθρώπινων απωλειών.
Ακόμη σε μια τέτοια παγκόσμια κρίση μπορεί να αναδειχθεί η αλληλεγγύη. Πχ η Κούβα προσφέρει τους καλούς γιατρούς που διαθέτει, άλλες χώρες προσφέρουν υγειονομικό υλικό. Όπως πχ η Κίνα και τα Εμιράτα στην χώρα μας.
Ας πάμε όμως και πιο ατομικά/προσωπικά να δούμε μερικά καλά που «προσφέρει» ο κορονοϊός. Πλέον έχουμε περισσότερο χρόνο με τους ανθρώπους μας. Να τους μιλήσουμε, να τους ακούσουμε, να τους πούμε πράγματα. Γενικότερα να δώσουμε χρόνο που δεν δίναμε όντες έρμαια μιας καθημερινής ρουτίνας που μας είχε παρασύρει όλους.
Επιπλέον και ατομικά έχουμε περισσότερο χρόνο για να διαθέσουμε στον εαυτό μας. Να διαβάσουμε, να μάθουμε, να ψυχαγωγηθούμε, αλλά και να σκεφτούμε και να αναλύσουμε πράγματα για εμάς. Τα οποία επίσης παραμελούσαμε εις βάρος του εαυτού μας.
Βεβαίως πολλά είναι τα θετικά που προκύπτουν και για τον πλανήτη. Η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει μειωθεί δραστικά στις περισσότερες μεγαλουπόλεις. Τα αυτοκίνητα μένουν καθηλωμένα, εργοστάσια έχουν αναστείλει ή έστω περιορίσει τη λειτουργία τους.
Την ίδια ώρα μόνο και μόνο που μένουμε σπίτι οι δρόμοι και οι θάλασσες δέχονται λιγότερα σκουπίδια και πλαστικά. Η αλιεία (ειδικά η ερασιτεχνική) έχει περιοριστεί, ενώ στην Κίνα το γεγονός ότι κάποιες πόλεις έβαλαν φρένο στη θανάτωση σκυλιών και γατιών που προορίζονταν προς κατανάλωση ήταν και αυτός ένα κέρδος. Αρκεί να αναλογιστεί ότι στην Ασία 30.000.000 σκύλοι και γάτες καταναλώνονται ετησίως!
Φυσικά με μερικές εβδομάδες ή και μήνες περιορισμού της καταστροφής του πλανήτη δεν λύνεται το σοβαρό αυτό πρόβλημα. Μήπως όμως ο κορονοϊός αποτελεί μια «κραυγή» της γης ώστε να «φρενάρει» τους ανθρώπους ενόψει ενός καταστροφικού μέλλοντος;
Το ανθρώπινο γένος έχει ξεπεράσει τα 7 δις και σε μερικές δεκαετίες, σύμφωνα με τους ειδικούς θα αγγίξει και τα 10 δισεκατομμύρια. Αν το δούμε αντικειμενικά (και όχι ως άνθρωποι, αλλά ως ένα ουδέτερο ον) μήπως γινόμαστε περισσότεροι από όσους μπορεί να αντέξει ο πλανήτης;
Άλλωστε η φύση πάντα βρίσκει τον τρόπο να επιβιώνει. Όσο κακό κι αν της κάνουμε. Ας το έχουμε πάντα υπόψιν μας και αυτό.