Οπλοκατοχη/οπλοχρησια στην Κρητη.
Θεωρω πως το 95% των Κρητων και το 100% των συμπατριωτων μας Ελληνων θα συμφωνησουν πως το προβλημα ειναι υπαρκτο και με το να γραφουμε σε καθε θανατο τα ιδια και τα ιδια, μεχρι τον επομενο θανατο, δεν κερδιζουμε κατι.
Οι διαπιστωσεις εγιναν, ρεαλιστικες λυσεις δεν ακουω (“παρτε τους τα οπλα” που ακουω δεν υπαρχει – ποιος θα τα παρει και πως θα τα παρει χωρις να γινει μακελειο… ουτε σε στρατο δεν παραδιδει ο Κρητικος τα… αρματα της φαμιλιας). Και οχι δεν θα πατησουμε ενα κουμπακι και ολα θα σαξουν.
ΜΙΑ ειναι η λυση και λεγεται ΠΑΙΔΕΙΑ.
Συγκεκριμενο πλανο απο ειδικους επιστημονες και πιανουμε ολα τα παιδακια του νησιου απο την Α’ Δημοτικου να τους εξηγησουμε, να καταλαβουν, να ειναι ικανα ΜΟΝΑ τους να αποστομωσουν ακομα και τον μαυροπουκαμισα πατερα τους αν χρειαστει μελλοντικα.
Και να ελπιζουμε σε 20 χρονια απο σημερα να δουμε αποτελεσμα.
Τι πιθανοτητες δινω; Ουτε 5%! Διοτι σαν λαος δεν εχουμε παιδεια να οργανωσουμε και να διαχειριστουμε ενα τετοιο πλανο.
Δειτε μονο τα ΜΜΕ πως διαχειριστηκαν τοσες μερες την τραγωδια των Ανωγειων. Παρτι εκαναν… Μυριστηκαν αιμα κ επεσαν με τα μουτρα.
Σεβασμος στις δυο οικογενειες και στο ιστορικο χωριο των Ανωγειων ΜΗΔΕΝ.
Κοντινα πλανα με σπαραγμους και ζουμ στο αιμα στο πεζοδρομιο, τωρα προσευχονται να ξεσπασει καμια βεντετα να εχουν θεματολογια και να καταδικαζουν με δηθεν υφακι για κανα 6μηνο.
Για παιδεια λεγαμε, για παιδακια μιλουσαμε, αλλα οταν προκειται για τη συγκεκριμενη κοινωνια που ζουμε, επιτρεψτε μου να δηλωνω απαισιοδοξος
Γιάννης Μακρατζάκης