Πόλεμος στην Ουκρανία: Ο Ρωσο – Ουκρανικός πόλεμος απέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως η εποχή των «πλανηταρχών» έχει λάβει τέλος για τα καλά. Όσο και αν τα δυτικά κέντρα εξουσίας εργάστηκαν σκληρά στον καιρό της πανδημίας για να χτίσουν ένα (και μόνο) διεθνές τεχνοφασιστικό σύστημα απόλυτου ελέγχου, η παγκόσμια σκακιέρα έδειξε πως υπάρχουν και άλλοι ισχυροί παίκτες που χαράζουν τη δική τους πορεία, και μάλιστα δεν αστειεύονται καθόλου.
Η γλώσσα των ελεγχόμενων αγορών και η γλώσσα των όπλων
Τα τελευταία χρόνια η Δύση (και ιδιαίτερα η Ευρώπη) ακολούθησε την τακτική υποδούλωσης των λαών με γραφειοκρατικά μέσα, ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για τη «μεγάλη επανεκκίνηση», όπου τα κράτη υποδουλώνονται (ευκολότερα) με «τα χαρτιά» και όχι κατ’ ανάγκη με τα όπλα. Αντιλαϊκά νομοθετήματα «έκτακτης ανάγκης», ψηφιακή σκλαβιά, χειραγωγούμενη επιστήμη, φίμωση της αντίθετης γνώμης, κυρώσεις των «ανυπάκουων» για το «καλό» της δημόσιας υγείας και του κλίματος.
Το δυτικό σύστημα ελέγχου των κρατών και των λαών μπορεί να λειτούργησε καλά στα χρόνια της πανδημίας γιατί ο ιός δημιούργησε μια διεθνή ισορροπία (εργαλειοποιημένου) τρόμου, άλλα αμέσως μόλις παρουσιάστηκε η ύφεση της Covid – 19, το πεινασμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα των δυτικών, απαίτησε νέα γη ή νέο αίμα. Ο κλήρος έπεσε σε μια χώρα που εδώ και αρκετά χρόνια υποσκάπτονται τα θεμέλια της συνοχής της. Μια χώρα διχασμένη που είχε χάσει εντελώς την ομοψυχία της, κυρίως λόγω μεθοδικών δυτικών παρεμβάσεων σε όλα τα επίπεδα. Την Ουκρανία.
Όμως η Ρωσία αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά το ζήτημα επιβολής ελέγχου, απ’ ότι το αντιμετωπίζουν σήμερα οι γραφειοκράτες και οι γιάπηδες της Δύσης. Προειδοποιεί και αν δεν εισακουσθεί, ακολουθεί την πατροπαράδοτη «λύση» των όπλων με συνοπτικές διαδικασίες. Την ώρα που οι Ρωσικές δυνάμεις έκαναν πολεμικό «περίπατο» προς το Κίεβο, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χοσέ Μπορέλ, έκανε… tweet για να ανακοινώσει ως αντίποινα στους Ρώσους την αφαίρεση δικαιωμάτων για shopping therapy σε Μιλάνο και Παρίσι. Καταλαβαίνουμε λοιπόν για τι χαοτικές διαφορές μιλάμε;
Η Ουκρανία, ακόμα ένα θύμα της υποκρισίας της Δύσης
Το ΝΑΤΟ έφτασε να χώσει τη μύτη του στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, και ασφαλώς το Κρεμλίνο δεν θα μπορούσε να στέκει απαθές και να παρακολουθεί.
Δικαιωμένος πόλεμος όμως δεν υπάρχει, γιατί σε κάθε πόλεμο ο απλός και αθώος κόσμος πληρώνει τον ματωμένο λογαριασμό. Εφόσον οι δυτικές δυνάμεις έφτασαν την αντιρωσική πίεση στο «μη παρέκει», ήταν μοιραίο να θελήσει ο Πούτιν να δείξει με τις πράξεις του, ότι όχι μόνο δεν ανέχεται μια μόνιμη εθνική απειλή στα σύνορα του, άλλα και ότι διεκδικεί βασικό μερίδιο ελέγχου στο νέο παγκόσμιο status, υπό τους δικούς του όρους.
Όμως η ιστορία που διαδραματίζεται στο Ουκρανικό ζήτημα, ουσιαστικά είναι ένα ακόμα επεισόδιο που μαρτυρά τον ξεπεσμό της Δύσης, και την ανεπάρκεια μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταρρέει στην ανυπαρξία της. Αν οι κούφιες υποσχέσεις που είχαν δοθεί στην Ουκρανία ήταν όπλα, σήμερα η χώρα που κατελήφθη μέσα σε 10 ώρες θα ήταν… παγκόσμια υπερδύναμη. Ένα γνώριμο και αιματοβαμμένο παιχνίδι της Δύσης , το να οδηγούν επιλεγμένες χώρες σε πολέμους, για να καρπωθούν τα οφέλη του μακελειού, έλαβε χώρα και στην Ουκρανία.
Αντί για ουσιαστική υποστήριξη της χώρας που τελούσε υπό κατάληψη, ακολούθησε μια βροχή από «thoughts and prayers» (η… σκέψη μας και οι προσευχές μας είναι μαζί σας) από επίσημα χείλη και η υποκρισία έγινε ποτάμι που ξεχειλίζει από τα παράθυρα των έκτακτων δελτίων.
Οι αλά – καρτ «ανθρωπιστές» ηγέτες της Ε.Ε, σε απόλυτη παρακμή, σέρνονται με το ένα πόδι πίσω από το παρηκμασμένο άρμα της Δύσης και με το άλλο πίσω από τις ενεργειακές εξαγωγές της Ρωσίας. Ανίκανοι γραφειοκράτες, που το μόνο που γνωρίζουν είναι να επιβάλλουν λιτότητα, τεχνοφασισμό και φτωχοποίηση στους λαούς που κυβερνούν. Καλοζωισμένοι «βρικόλακες» που προμοτάρουν ακόμα το πεθαμένο όραμα της «Ενωμένης Ευρώπης», προκειμένου να εφαρμόσουν ένα… ενωμένο φαγοπότι στις σάρκες των λαών.
Συμπεριφέρονται σα να είναι η πρώτη φορά που γίνεται εισβολή στο έδαφος της Ευρώπης μετά τον 2ο Παγκόσμιο, σα να σβήστηκαν από την ιστορία οι θηριωδίες των Αμερικανών στην αβοήθητη Σερβία το 1999. Σήμερα ζητούν επιτακτικά κυρώσεις για τους Ρώσους, και για τα αίσχη του Σουλτάνου ποιούν την νήσσαν ακόμα και αν διοργανώνει φιέστες παντουρκισμού στα Βαρώσια.
Είναι ολοφάνερο πως η Ε.Ε. έχει χάσει το κύρος της στην παγκόσμια σκακιέρα, και λειτουργεί ως βραχίονας ενός ΝΑΤΟ που ήδη βρισκόταν σε κώμα και μετά τον διασυρμό στο Αφγανιστάν, έπαθε νεκροφάνεια μήπως και παρατείνει την επιβίωση του.
Και μέσα σε αυτό το εύφλεκτο και άστατο παγκόσμιο κλίμα που διαμορφώνεται και αλλάζει συνεχώς ισορροπίες, υπάρχει και ένας Έλληνας πρωθυπουργός που πασχίζει να εκθέσει την Ελλάδα σε όσους περισσότερους κινδύνους μπορεί. Ήταν από τους πρώτους που έσπευσε να καταδικάσει την εισβολή της Ρωσίας και να ζητήσει άμεσα κυρώσεις, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην τηρήσει μια πιο διακριτική στάση. Κανένας λόγος, εκτός της εθελοδουλίας. Οπότε σαν σωστός θιασώτης του γιαπισμού, ο γαλαζοαίματος από το Γέιλ βιάστηκε να βάλει μια ολόκληρη χώρα στο μάτι του κυκλώνα, την ώρα που αυτός σαρώνει ολόκληρη την Ευρώπη…