Ένα από τα δημοσιογραφικά «στόματα» της κυβέρνησης, ίσως το πιο ξεδιάντροπο, αυτό του Άρη Πορτοσάλτε, αποτύπωσε τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η νομενκλατούρα της «Αριστείας», τον χαμηλόμισθο πολίτη. Και ποιος είναι αυτός;
«Βενζίνη δεν πάει να βάλει ο άνθρωπος των 500 ευρώ. Την βενζίνη, την οποία διαμαρτυρόμαστε στα 2 ευρώ, την βάζουν οι παραγωγικές μονάδες της κοινωνίας… Καύσιμα δεν βάζει ο άνθρωπος των 500 ευρώ», μας είπε ο Άρης Πορτοσάλτε.
Το ότι η ελίτ των «φιλελέδων» έχει κατατάξει τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους σε μια ταξική δεξαμενή σκουπιδιών (trash tank), δεν είναι κάτι που δεν το γνωρίζαμε, ούτε το μάθαμε για πρώτη φορά από τον «Σερ» Πορτοσάλτε. Για την πλειοψηφία των πολιτών αυτής της έρμης χώρας, έχει προ πολλού χτιστεί ένα προφίλ απαξίωσης τύπου «πατρικίων και πληβείων». Και η πανδημία εξυπηρέτησε στο να ενταθεί αυτός ο διπολισμός.
Αυτό που είναι όμως πρωτοφανές, είναι το μέγεθος ξετσιπωσιάς των ανθρώπων που κουβαλούν στα αραχνιασμένα μυαλά τους, αυτή την αναχρονιστική άποψη. Το ότι πλέον διατυπώνεται δημόσια, με χαρακτηριστική χαλαρότητα μάλιστα. Αυτή η ρατσιστική αντίληψη, αυτή η παλιανθρωπιά που πλασάρεται σαν αφοπλιστική «ειλικρίνεια», γίνεται πλέον κάτι σαν άμεσο κήρυγμα νεοφιλελεύθερου φασισμού: «Αυτοί είστε, για εκεί είστε, μέχρι εκεί μπορείτε να φτάσετε, χωνέψτε το και σκάστε».
Η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα έχει εκτροχιαστεί τόσο πολύ που αρχίζει και χρησιμοποιεί κατηγορίες «υπανθρώπων» με συγκεκριμένες ονομασίες:
Ο «άνθρωπος των 500 ευρώ» (πως λέμε ο άνθρωπος των Πετραλώνων), τα «ψέκια», οι «πλούσιοι υγειονομικοί» που βρίσκονται σε αναστολή και ζουν 7 μήνες απλήρωτοι και «άρα από κάπου τα βρίσκουν», οι «στόκοι» που δεν εμβολιάζονται, οι «απρόσεκτοι διανομείς» με κακή οδική συμπεριφορά που σκοτώθηκαν εν ώρα εργασίας, και άλλες περιπτώσεις που απαρτίζουν τη συνομοταξία των «κατώτερων ειδών», όπως τα αντιλαμβάνεται η κορυφή της πυραμίδας της «αριστείας».
Ο Πορτοσάλτε δεν λέει τίποτα λιγότερο απ’ όσα λέει η κυβέρνηση
Μπορεί να αντιτείνει κάποιος πως όσα λέει ο Άρης Πορτοσάλτε είναι προσωπικές του (ρατσιστικές) απόψεις και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκη τις θέσεις της κυβέρνησης. Μα το μόνο που έκανε ο Πορτοσάλτε ήταν να ακολουθήσει (σαν πιστό λαγωνικό) τα ίχνη που άφησε ο Θόδωρος Σκυλακάκης. Τη «Σκυλακάκεια λογική» ακολούθησε και διατύπωσε με θέρμη ο δημοσιογράφος. Μάλλον και τη συμπλήρωσε κιόλας.
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Σκυλακάκης, είχε πει πως ο ΕΦΚ στα καύσιμα δεν πέφτει για να μην… ευνοηθούν οι πλούσιοι και γιατί οι «φτωχοί» δεν έχουν αυτοκίνητο. Ο Άρης Πορτοσάλτε μας είπε πως οι χαμηλόμισθοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να βάλουν βενζίνη, γιατί χρησιμοποιούν αναγκαστικά το λεωφορείο, άρα – δεν πειράζει μωρέ – ας παραμείνει η βενζίνη σε επίπεδα τιμών υγρού χρυσού.
Βλέπουμε πως ο υπουργός και ο δημοσιογράφος κατοικούν στον ίδιο πλανήτη (όχι στη γη και στην Ελλάδα όμως). Συγχρονίζονται τέλεια στη ρατσιστική αντίληψη για τις κοινωνικές τάξεις, στην άγνοια της πραγματικής εικόνας της κοινωνίας, στη συντήρηση της φορομπηχτικής πολιτικής, και στον απάνθρωπο τρόπο αντιμετώπισης των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων.
Άρα που ακριβώς υπερτερεί ο Πορτοσάλτε έναντι της κυβέρνησης, όσον αφορά την προσβολή των πολιτών και την αδιαντροπιά; Τάλε κουάλε είναι. Ολόκληρο το κυβερνητικό σύστημα, αντιλαμβάνεται τους πολίτες σαν πολύτιμες ή άχρηστες «παραγωγικές μονάδες». Δεν έχουν να κάνουν με ανθρώπινες οντότητες, δηλαδή με προσωπικότητες, άλλα με απρόσωπες μονάδες (αριθμούς) που «ζυγίζουν» όσο αυτά που ξοδεύουν και ξοδεύουν όσο αυτά που «αξίζουν».
Ο «άνθρωπος των 500 ευρώ» (και ειδικά ο συνταξιούχος) δεν είναι παραγωγική μονάδα για την «μεγάλη επανεκκίνηση», άλλα διακοσμητική «φύρα». Δεν είναι δυνατόν να βάζει βενζίνη για να μετακινηθεί αυτός ο άνθρωπος, και στην τελική πως τολμά να βάζει βενζίνη και να ζητά και μείωση της τιμής της, από πάνω;
Και όχι, οι άνθρωποι που τα πιστεύουν αυτά δεν είναι ούτε χαζοί, ούτε τρελοί. Ασχέτως αν οι «άνθρωποι των 500 ευρώ» αποτελούν τον παραγωγικό κορμό της χώρας (και χωρίς αυτούς θα καταρρεύσει η οικονομία) και ασχέτως του ότι ένα τεράστιο ποσοστό χαμηλόμισθων χρησιμοποιούν αυτοκίνητο καθημερινά, τα όσα εκστομίζουν Πορτοσάλτε και Σκυλακάκης, είναι περισσότερο περιγραφή της κοινωνίας που απεργάζονται να έρθει. Με λίγα λόγια λένε αυτά που θέλουν, όχι αυτά που βλέπουν.
Στον επιθυμητό κόσμο ενός Πορτοσάλτε και ενός Σκυλακάκη, οι μόνοι που έχουν (ή δικαιούνται να έχουν) αυτοκίνητο, είναι οι υψηλόμισθοι, η ελίτ, η μπουρζουαζία του φιλελευθερισμού, αγκαζέ με το πελατειακό κράτος. Αυτή την δυστοπική κοινωνία «βλέπουν» και επιθυμούν οι πολιτικοί «γαλαζοαίματοι», σε συνεργασία με το κυρίαρχο δημοσιογραφικό κατεστημένο που δεν ντρέπεται πια να το διατυμπανίσει…
