Σε ποιον κόσμο ζουν; Από ποια διάσταση επικοινωνούν μαζί μας;
Να λοιπόν που η παρέα της Αριστείας ξεγυμνώνεται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο και μας φανερώνει με κάθε τρόπο πως ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, μακριά από πανδημίες, θανάτους, οικονομικές δυσκολίες. Έτη φωτός μακριά από τον παλμό του δοκιμαζόμενου Ελληνικού λαού που ασφυκτιά κάτω από τις πολιτικές επιλογές μιας άκρως επικίνδυνης κυβέρνησης.Να λοιπόν που η παρέα της Αριστείας ξεγυμνώνεται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο και μας φανερώνει με κάθε τρόπο πως ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, μακριά από πανδημίες, θανάτους, οικονομικές δυσκολίες. Έτη φωτός μακριά από τον παλμό του δοκιμαζόμενου Ελληνικού λαού που ασφυκτιά κάτω από τις πολιτικές επιλογές μιας άκρως επικίνδυνης κυβέρνησης.
Ο κ. Μητσοτάκης ζει μέσα σε μια δικιά του διάσταση πολιτικής αναισθησίας, εντός της οποίας είναι θεμιτό να συνθλίβει την κοινωνία με σκληρά περιοριστικά μέτρα και την επόμενη στιγμή να πετάγεται στην Πάρνηθα για να κάνει την ανέμελη ποδηλατάδα του. Να αφήνει τα ΜΜΕ να οργιάζουν αχαλίνωτα χύνοντας ποταμούς τρομοκρατίας στο… πόπολο και την επόμενη ώρα να παρακολουθεί περιχαρής παράνομες επιδείξεις… moto cross σε έναν Εθνικό Δρυμό.
Να κάνει επί μήνες πλύση εγκεφάλου στους πολίτες με το σλόγκαν της «ατομικής ευθύνης» και το κόμμα του να δικαιολογεί την αλαζονική συμπεριφορά του, λέγοντας πως απλά «είναι ανθρώπινος». Να εξαπολύει άγριες δυνάμεις καταστολής στους νέους που διασκέδαζαν στις πλατείες και ο ίδιος να συμπεριφέρεται σαν… ατίθασος έφηβος.
Να δηλώνει σε αυστηρά διαγγέλματα πως «η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο» και μετά να βγαίνει για αναμνηστικές φωτογραφίες με συναθλητές, χωρίς μάσκα και χωρίς καμία απόσταση. Να εκφράζει τον θρήνο του και την ανησυχία του για τους δεκάδες νεκρούς κάθε ημέρας και να συμπεριφέρεται σαν -περαστικός από την χώρα- τουρίστας, σε χειμερινές διακοπές.
Όταν είχε κυκλοφορήσει η φωτογραφία του κ. Κουμουτσάκου που κοινωνούσε (χωρίς να απαγορεύεται κάτι τέτοιο), θυμόμαστε πως ο κ. Χαρδαλιάς είχε σπεύσει να σχολιάσει λέγοντας πως: «όλα τα μέλη της κυβέρνησης πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα και κυρίως να τηρούμε χωρίς εκπτώσεις τους κανόνες που ζητούμε από τους πολίτες να τηρήσουν».
Αναμένουμε διακαώς ένα σχόλιο από τον κ. Χαρδαλιά και για το… καλό παράδειγμα που έδωσε ο Πρωθυπουργός στην Πάρνηθα…
Κάπου εκεί όμως, στην ίδια διάσταση, ζει και ο -μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει – αντιδήμαρχος Αθηναίων Νικόλαος Μακρόπουλος που εν μέσω πανδημίας, σκληρού lockdown και άγριας οικονομικής ύφεσης, νοστάλγησε το ωραίο του σπίτι στο Μπάντεν Μπάντεν και την αγαπημένη του Aston Martin, ενώ ο… μπανάλ λαουτζίκος μετράει τις πενταροδεκάρες των επιδομάτων για να τα βγάλει πέρα και συνωστίζεται αναγκαστικά σε ανεπαρκή ΜΜΜ για να κάνει οικονομία, διακινδυνεύοντας την υγεία του.
Εκεί δίπλα -στην ίδια διάσταση πάντα- δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Κώστας Μπακογιάννης, ο Δήμαρχος που για ένα κενόδοξο πολιτικό βίτσιο, υποδέχθηκε τον κορονοτουρισμό που έφερε στην Ελλάδα ο Πρωθυπουργός, φτιάχνοντας έναν χρωματιστό «παιχνιδότοπο» με παγκάκια των 5.500 ευρώ στο κέντρο της Αθήνας, πετώντας συνολικά 2 εκατομμύρια ευρώ για να δει αν ο Μεγάλος Περίπατος τελικά «του βγήκε», κατηγορώντας μια κάμπια που έφαγε το γκαζόν του τιμημένου σιντριβανιού της Ομόνοιας.
Πιο πέρα, σε αυτήν την διάσταση μακριά από την… ενοχλητική καθημερινότητα της Ελλάδας, βρίσκουμε και την κυρία Κεραμέως που επιθυμεί να ιδρυματοποιήσει τα σχολεία μας, καθιερώνοντας τις κάμερες και μια άθλια στημένη τηλεκπαίδευση που υποβαθμίζει την ποιότητα μόρφωσης των παιδιών. Που δεν εντόπιζε κανέναν κίνδυνο υψηλής μεταδοτικότητας σε τμήματα των 25 μαθητών. Που θεωρεί πως το μοναδικό κενό της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, είναι πως έχουμε έλλειψη από μαζορέτες.
Αυτή η καταμέτρηση των απόντων πολιτικών του σήμερα (αλλά και όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων του χθες), θα μπορούσε να γεμίσει δεκάδες σελίδες άφθονου σουρεαλισμού.
Η ουσία είναι μία. Αυτός ο εμπαιγμός του λαού δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ή θα επανέλθουν στην πραγματικότητα ή η ίδια πραγματικότητα θα τους ξεπεράσει και θα τους στείλει στα «Μπάντεν – Μπάντεν» της καρδιάς τους, που τόσο πολύ νοσταλγούν…