Ο Γιώργος Λάνθιμος βάζει τον πήχη εκει που πραγματικά πρέπει να τον έχει ο Έλληνας. Που απλά ονειρεύεται επειδή έχει συμβιβαστεί με το να είναι «κοιμισμένος». Και μίζερος.
Ο Γιώργος Λάνθιμος (τον οποίο πριν δεχθώ ένα τηλέφωνο δεν γνώριζα ούτε εξ όψεως που λένε για να μην το παίζω και κουλτουριάρης) αποτελεί την εξαίρεση στην μίζερη και… χαμηλοτάβανη καθημερινότητα. Και όσο αντιμετωπίζεται ως εξαίρεση το ταβάνι θα μικραίνει κι άλλο!
Ενδεχομένως και το ζωντανό όνειρο του εκάστοτε «κοιμισμένου» που απλά ονειρεύεται κάτι που εκ των προτέρων έχει «κάψει», επειδή ως… όνειρο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Ένα στενό «καλούπι» στο οποίο έχουμε μπει, τόσο στενό, που χρειάστηκε ακόμα και να αφαιρέσουμε τα νύχια μας για να μπορέσουμε να περπατήσουμε, και παρόλα αυτά ευγνωμονούμε και τον Θεό που μπορούμε και περπατάμε, έστω και αν τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Μιζέρια και πάλι μιζέρια. Και όνειρα. Πολλά όνειρα. Καλό είναι να ονειρεύεσαι; Ή έχουν δίκιο όσοι θεωρούν οτι όνειρα κάνουν οι «κοιμισμένοι». Οι απόψεις διίστανται. Το σίγουρο είναι πάντως οτι χειρότερο από το να τα «καις», επειδή απλά είναι όνειρα που δεν θα πραγματοποιηθούν, δεν υπάρχει.
Και απλά να συνεχιζεις την… χαμηλοτάβανη ρουτίνα σου, έχοντας επιστρέψει σε δευτερόλεπτα στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Προφανώς και ο Γιώργος Λάνθιμος δεν ήταν ένας από τους περισσότερους. Από τα βίντεο κλιπ του Ρουβά και της Βανδή, τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, έφτασε να απασχολεί το Holywood, να πληρώνεται σε… εκατομμύρια, να κερδίζει «χρυσές σφαίρες» και τον σεβασμό προσωπικοτητών που ούτε στα… όνειρα είχε φανταστεί ακόμα και ο ίδιος και να αποθεώνεται από τον διεθνή Τύπο!
Ο Γιώργος Λάνθιμος δεν «τρύπησε» το ταβάνι του, όπως πολλοί θα βιαστούν να πουν, θέλοντας να δικαιολογήσουν οχι την καταξίωση του, αλλά την μιζέρια τους με την οποία έχουν συμβιβαστεί οτι θα πορευθούν. Δεν το τρύπησε γιατί απλά δεν ήταν τόσο χαμηλό!
Ο Γιώργος Λάνθιμος ίσως είναι το σημερινό παράδειγμα προς μίμηση. Οχι μόνο για τον χώρο του, αλλά για τους πάντες. Για την πολιτική, για τον αθλητισμό, για τον ελεύθερο επαγγελματία, για τον μισθωτό, για τον σπουδαστή, για τον μαθητή, για σένα, για μένα για τον επόμενο και τον προηγούμενο. Όλα μια μιζέρια, μια δικαιολογία για την αποτυχία, μια σύγκριση με το χειρότερο και ένα… άλλοθι. Και θα πάει και πιο κάτω.
Τα όνειρα όσο αποτελούν ευχάριστες παρενθέσεις… δευτερολέπτων, θα είναι μόνο για τους κοιμισμένους. Όταν γίνουν «στόχοι» που μπορούν να υλοποιηθούν ή τουλάχιστον που θα τους κυνηγήσεις, πέστε όλοι για ύπνο!
Γαμ@ το ταβάνι μου γαμ@!