Πάνω που έχω αράξει και περιμένω με αγωνία τη σύνδεση στο Μόναχο, τι να δω! Μια κουτσομπολίστικη είδηση που δεν άντεξα. Πάτησα να δω τι έγινε. Το έδωσα το κλικ που λένε. Ναι, ναι. Στο επεισόδιο που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης (13/3) στην ΕΡΤ αναφέρομαι.
Αρχικά, υπήρξε προσπάθεια εκ των έσω για να αποκρυφθεί το γεγονός, όμως ήταν τόσο σοβαρό που αργότερα εκδόθηκε ανακοίνωση. Να τα πούμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους. Το αθλητικό τμήμα της ΕΡΤ βιώνει μία νοσηρή κατάσταση εδώ και περίπου ένα εξάμηνο. Υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, ύβρεις, ακόμη και απειλές, έχουν ακουστεί στους διαδρόμους του Ραδιομεγάρου.
Πολλοί αθλητικογράφοι έχουν εκφράσει παράπονα, όμως η κατάσταση δεν είχε ξεφύγει ποτέ σε τέτοιο βαθμό. Εν προκειμένω, υπήρξε κοροϊδία για τη μη προβολή ενός ρεπορτάζ και αντίδραση από τον δημοσιογράφο που το επιμελήθηκε. Ήταν η στιγμή που η σταγόνα ξεχείλισε το ποτήρι. Ο παρουσιαστής μίλησε άκρως υποτιμητικά, ο δημοσιογράφος απάντησε στο ίδιο ύφος και έγινε χαμός.
Εννοείται πως με το που είδα τι έγινε. Πήρα τα τηλέφωνά μου. Ψοφάω για τέτοια. Δώσε μου ίντριγκα και πάρε μου τη ψυχή. Αλλά τέτοιο σκηνικό δεν το περίμενα.
Ο πρώτος επιτέθηκε στον δεύτερο, τον χτύπησε πολλές φορές στο αριστερό μάτι και το Ραδιομέγαρο… μάτωσε.
Αστυνομία, μηνύσεις, νοσοκομεία… Από όλα είχε το μενού. Και τόσες κάμερες εκεί, τόσα κινητά, τόσα μικρόφωνα… Τίποτε. Δεν υπάρχει ηχητικό υλικό, ένα βίντεο βρε αδερφέ. Κάτι!
Αλλά το κορυφαία είναι το πως ξεκίνησε η πρώτη φωτιά. Οι απόψεις διίστανται. Μια ψυχή ισχυρίζεται πως η λέξη κλειδί που άναψε τον καυγά ήταν του… απαυτού. Άλλος πιο λάιτ. Χάπι… end πάντως δεν είχε. Το μόνο σίγουρο.