Έτοιμος ήμουν για διακοπές. Έχει ανοίξει ο καιρός, στις παραλίες έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν… αυτά που πρέπει να κυκλοφορούν, τα μοχίτο τραβιούνται πια, επομένως που καιρός για άρθρα τώρα. Μέχρι που έσκασε το τηλεφωνάκι. «Σαν πολύ καιρό δεν έχεις να εμφανιστείς ρε ψυχή». Και είπα θα το κάνω το ρεκόρ μου. Να πληρωθώ Απρίλιο (διότι είμαστε και on time στις πληρωμές οι άτιμοι και χαλάμε την πιάτσα) χωρίς να γράψω λέξη. Αμ δε!
Τουλάχιστον έχουν πλάκα αυτές οι ημέρες παραδοσιακά. Είναι η εποχή, κάθε χρόνο, που ακούς κάθε είδους δικαιολογία, πιθανό μύθευμα αναφορικά με την αποτυχία της ομαδάρας μας. Ειδικά, δε φέτος, με τόσες αποτυχίες από τις ομάδες που τον Σεπτέμβρη πάνε να τα πάρουν όλα, τα σενάρια στήνουν σίριαλ με αρχή μέση και τέλος. Και όχι τίποτα σαν τις βρετανικές που βγάζουν σεζόν με έξι επεισόδια, αλλά ελληνικές παραδοσικές, φωσκολικές, με καμιά 250αριά επεισόδια τη σεζόν που το ένα δεν διαφέρει από το άλλο, ή για να το πω αλλιώς, αν χάσει κι ένα από αυτά δεν χάνεις και τίποτε…
Από που να αρχίσουμε. Ας πούμε από τα μπασκετικά που είχε σχετικά και πιο φρέσκα κουλούρια. Γιατί δεν πήγε ο Παναθηναϊκός στο Final-4; Πολύ απλά γιατί δεν τον ήθελαν. Ποιος; Η Ευρωλίγκα, οι διαιτητές, ο Μπερομέου, ο Στόουκς, ο Πορτέλα, ο Μπάουμαν με τον Κομνηνό. Ώπα λάθος, αυτοί θα μπουν στην καθημερινότητα στα επόμενα χρόνια. Ήταν καλύτερη η Ρεάλ; Όχι βέβαια. Αν δεν ήταν ο… αλήτης (sic) ο Ράντοβιτς (ή νωρίτερα ο Λαμόνικα, ο Πουκλ, ο Λοτερμόσερ, ο Γιόβτσιτς, ο Μπελόσεβιτς, ο Ιερθουέλο κοκ) τώρα θα ετοιμαζόταν για το Βελιγράδι.
Εκεί άλλωστε θα ήταν και ο Ολυμπιακός. Ας μην ήταν όλοι αυτοί οι τραυματισμοί. Οι οποίοι σκάνε έτσι απλά. Άλλωστε είναι γνωστό πως η αφαίρεση κάλου αποτελεί τη νούμερο αιτία που οι παίκτες κρεμάνε τη φανέλα τους. Θερίζει λέει αυτή μάστιγα. Σκίζουν τα πτυχία τους οι νυχούδες. Πάντως στο Φάληρο πέρα από τα ξυπνητήρια για τα playbooks για τον Σφαιρόπουλο, θα έπρεπε να το ξαναδούν το θέμα με τις… ατυχίες.
Και εκεί που και δυο τους κλαίνε, εμφανίζεται η ΑΕΚ. Εντάξει έχασε ξανά από το pizza boy. Αλλά μέχρι τώρα είναι η μοναδική ομάδα που έχει κούπα μέσα στη σεζόν και βέβαια η μόνη που πάει σε Final-4. Και έτσι όπως είναι οι άλλοι δύο που δεν βλέπουν πέρα από την καμπούρα τους, μην αποκλείει κανείς να τους κάνει και κάνα χουνέρι στο πρωτάθλημα. Πλάκα θα έχει, αλλά δε θα είναι αστείο.
Και πάμε τώρα στην μπάλα. Στον ΠΑΟΚ ακόμα ψάχνονται πόσους βαθμούς έχουν αυτοί, πόσους οι άλλοι και δε συμμαζεύεται. Απλά δε παιδιά οργανωθείτε, να λέτε τουλάχιστον τα ίδια. Ή βρείτε καλύτερο μεταφραστή για τα ρουμανικά. Έχουμε τόσους βαθμούς, μας έχουν κλέψει άλλους τόσους, άρα εμείς είμαστε πρωταθλητές. Και κυπελλούχοι. Και νταμπλούχοι. Και προνομιούχοι. Και… οφιούχοι, εκείνο το ζώδιο που είχε εμφανιστεί καμιά 20αριά πριν και είχε αναγάγει τη Λίτσα Πατέρα σε λέκτορα. Και τώρα που το σκέφτομαι, μόνο τα άστρα δε μας έχουν πει πόσους βαθμούς έχει…
Στον Ολυμπιακό άρχισαν με όνειρα για το όγδοο και ευρωπαϊκές πορείες και τελικά παραλίγο να τελειώσουν τη χρονιά με… όγδοο προπονητή. Εντάξει όλες οι ομάδες δικαιούνται να έχουν μια κακή χρονιά. Αλλά το σοφό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να το αντιλαμβάνεσαι και να προσπαθήσεις να το διορθώσεις. Αμ δε. Η λιμανίσια λογική -την καταλαβαίνω, κι εγώ από λιμάνι είμαι- λέει πως εγώ είμαι το αφεντικό και ακόμα και όταν ξεψυχάω θα σου βγω από πάνω. Πόσο όμως να αποδώσει αυτό; Μέχρι την επόμενη αλλαγή προπονητή. Νομίζω άλλωστε πως τα τελευταία χρόνια, μόνο Ιούνιο δεν πρέπει να έχει αλλάξει προπονητή ο Ολυμπιακός.
Εντάξει για τον Παναθηναϊκό τι να λέμε. Άσ’ τους να συνέλθουν και βλέπουμε. Μέχρι τότε πανηγυρίζουμε τους τίτλους. Της Κ15, καλά να είναι τα παιδιά…
Ποιος μας έμεινε; Μα η ΑΕΚ φυσικά. Πήρε το πρωτάθλημα -ναι καρντάσια εκείνη το πήρε- και πάει να πάρει και το Κύπελλο. Όσο για την Ευρώπη, ήταν η ομάδα που έφτασε πιο μακριά από τις ελληνικές.
Δύο τα κρατούμενα λοιπόν για… τις ΑΕΚ φέτος. Και βάλ’ τε δίπλα σε αυτό και έναν ευρωπαϊκό τελικό στο χάντμπολ , κάτι ανόδους σε κάτι ανθυποδεύτερα αθλήματα και έδεσε το γλυκό. Δεν ξέρω αν σε ένα μήνα θα έχουν πάρει και άλλες κούπες, αλλά με τον Μάη να μπαίνει είναι πρώτη παντού.
Ποια η ΑΕΚ που πριν από λίγα χρόνια είχε την μπάλα στη Γ’ και το μπάσκετ στη Β’. Που δεν έχει γήπεδο και είναι φιλοξενούμενη στο ΟΑΚΑ. Ε, ρε γλέντια…