Είναι λίγο δύσκολο να καταπιώ ό,τι συμβαίνει. Και με την ΑΕΚ δεν ένιωθα καλά όταν ήταν στα κάτω της. Και τον ΠΑΟΚ τον ήθελα δυνατό. Και πιο παλιά, γιατί είμαι παλιός, χαλιόμουνα με τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού. Όπως τώρα σπαράζει η ψυχή μου με τον Παναθηναϊκό.
Δεν θα εξετάσω τι έχει γίνει. Διαβάζω, ακούω, καυγάδες δεξιά κι αριστερά. Το συμπέρασμα ποιό είναι; Η Πανάθα σβήνει και δεν κουνάει κανείς δαχτυλάκι να βοηθήσει.
Το τελευταίο με το γήπεδο είναι να τρελαίνεσαι. Τη μία ημέρα ακούς ότι το αντίτιμο είναι 50.000 ευρώ για τη Λεωφόρο, την άλλη ότι είναι 250, μετά 500. Τη μία ο ένας λέει «φέρτε μας τα κλειδιά της Λεωφόρου», ο άλλος απαντά «πάρτα πάω ΟΑΚΑ» και ο πρώτος απαντά «δεν πληρώνεις εμένα και πληρώνεις το ΟΑΚΑ;». «Μα ρε μεγάλε, μ’ έδιωξες. Κάπου πρέπει να πάω να μείνω».
Γενικά έχει χαθεί ο προσανατολισμός στον σύλλογο αυτό. Η απαξίωση του Πιεμπονγκσάντ είναι ένα πρόβλημα, γιατί ο τύπος αυτός δεν ήρθε εδώ για να γίνει γνωστός στην Ελλάδα ή κάτι τέτοια που αναπαράγουν όσοι θέλουν το «τριφύλλι» τοσοδούλικο στα μέτρα τους.
Βλέπεις όσες ομάδες έχει εμπλακεί ότι πήγαν καλά στη συνέχεια, η Φλαμένγκο που έδωσε χορηγία την Carabao είναι πρώτη στη Βραζιλία. Και τώρα που είπα Carabao, έπεσε μία φωτογραφία στα χέρια μου κάποιου… Αζάρ της Τσέλσι! Μ’ ένα Carabao… τοόσο μετά συγχωρήσεως στη φανέλα, φάτσα-κάρτα.
Εδώ ο τυπάς τα κατάφερε στην Αγγλία που σου ελέγχουν και το σωβρακάκι που φοράς πριν πατήσεις «Χίθροου», λέτε να μην τα καταφέρει στην πειναλέα Super League; Μήπως, λοιπόν, αυτές οι παλιοφωτογραφίες του Εντέν χαλάνε το deal με τον Πιεμπονγκσάντ; Μήπως;
